อีกครั้งเพื่อรักเธอ

ตีด! ตีด! ตีด! เสียงนี้ดังขึ้นมาเข้าหูหญิงสาวที่นอนอยู่ค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นแล้วค่อย ๆ มองไปรอบตัวแล้วเห็นร่างของชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างเตียงแล้วจับมือของเธอเอาไว้ สักพักเขาก็ตื่นขึ้นมาหญิงสาวมองหน้าเขาพร้อมกับตกใจจนตาโตขึ้นมา

"นิ้ง ตื่นแล้วเหรอเป็นไงบ้าง? เดี๋ยวฉันไปตามหมอก่อนนะ" เต้พูดพร้อมกับทำท่าทีที่ดีใจเขารีบเดินออกจากห้องไปตามหมอทันที

"นิ้งงั้นเหรอ? ทำไมคุณเต้ถึงเรียกฉันว่านิ้งล่ะมุกพูดขึ้นมาพร้อมกับจับไปที่หน้าของตัวเองแล้วไม่นานหมอก็เดินเข้ามาพร้อมกับถามออาการต่าง ๆ ของเธอ เธอก็ตอบไปตามความจริงทุกอย่างพอหมอถามเสร็จเธอก็ขอพูดบ้าง

"ขอกระจกหน่อยได้ไหมคะ?" มุกพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าทุกคนที่ยืนล้อมรอบเธออยู่พยาบาลได้ยินแบบนั้นเธอก็รีบเดินไปเอากระจก

"หน้าเธอไม่เป็นอะไรเลยยังสวยเหมือนเดิมไม่เชื่อก็ดูสิ" เต้พูดขึ้นมาพร้อมกับยิ้มให้แล้วเอามือไปลูบหัวของเธอ เมื่อมุกได้กระจกเธอก็รีบหยิบขึ้นมาส่องดูหน้าของตัวเองเมื่อเห็นเธอทำหน้าตาที่ตกใจเป็นอย่างมาก

"นี่มันอะไรกันเนี่ย มันเกิดอะไรขึ้น" มุกที่เห็นว่าใบหน้านั้นไม่ใช่ใบหน้าของตัวเองแต่เป็นใบหน้าของนิ้งแฟนสาวของเต้ที่เธอเจอเมื่อคืนแล้วเธอก็ฉุดคิดขึ้นมาได้ว่า

"คนที่รถชนที่แยกหน้าบริษัทเขาเป็นไงบ้างคะ แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนพาฉันไปหาเขาได้ไหม" มุกพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้มของเธอ

"เธอคนนั้นเหรอ เธอคือคนที่ฉันเคยเล่าให้เธอฟังบ่อย ๆ ไงตอนนี้เธอคนนั้นเสียแล้วนะทางบริษัทเราจะช่วยจัดงานศพให้เธออย่างดีเพราะเธอคนนั้นตัวคนเดียวมานานแล้ว" เต้พูดออกมาพร้อมกับจับมือมุกเอาไว้ มุกที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจแต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เพราะสิ่งที่เธอนั้นเจอมันยากมากที่จะอธิบายให้ใครเข้าใจเธอได้

"ไม่ต้องร้องแล้ว เจ็บมากไหมขอโทษนะที่พาเธอมาเจ็บตัวแบบนี้ เธอหิวไหมเดี๋ยวฉันจะสั่งข้าวมาให้ชูซิเอาไหมของโปรดเธอ" เต้พูดเอาใจนิ้งแต่ในร่างของนิ้งนั้นเป็นมุกที่ไม่ชอบกินชูซิเอาสะเลย

"ไม่เอาค่ะ ฉันอยากกินข้าวต้ม" มุกพูดออกมาพร้อมกับมองหน้าเต้พร้อมกับเช็ดน้ำตาให้กับตัวเอง

"ได้สิเดี๋ยวฉันจะสั่งให้นะรอก่อนแป๊บหนึ่งนะ เลิกร้องไห้ได้แล้วเดี๋ยวตาบวมนะ" เต้พูดพร้อมกับเอามือของเขามาเช็ดน้ำตาให้แล้วก็เดินออกไปสั่งข้าวให้กับเธอ

"ต่อไปนี้ฉันชื่อว่านิ้งสินะ แล้วการเป็นนิ้งมันต้องเตอกับอะไรบ้างล่ะ แค่การเป็นฉันในทุกวันที่ผ่านมามันยังเหนื่อยไม่มากพอหรือยังไงทำไมฟ้าแกล้งกันอย่างงี้ แต่ก็ดีอย่างหนึ่งที่ได้อยู่ใกล้กับคนที่เราชอบมากขนาดนี้ เอาว่ะไม่มีอะไรจะเสียแล้วหนิเป็นไงเป็นกัน" มุกพูดกับตัวเองในกระจกแล้วอยู่ ๆ เต้ก็เดินเข้ามาพอดี

"คุยกับใครเหรอดูทำหน้าจริงจังเชียว" เต้ถามพร้อมกับเดินยิ้มเข้ามาหาเธอ

"เปล่าหรอกฉันแค่คุยคนเดียว นี่ฉันหลับไปนานไหมคะเนี่ย" มุกพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าเต้

"สองวัน เธอหลับไปสองวัน หมอบอกว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงอะไรเลยแต่เธอกลับไม่ตื่นขึ้นมาตั้งสองวัน เธอทำเอาฉันใจแทบขาดเลยรู้ไหม" เต้พูดพร้อมกับเข้ามากอดร่างของนิ้งที่มีมุกอยู่ข้างในทำเอาเธอนั่งนิ่งแล้วอึ้งไปพักหนึ่งมุกก็ยกมือขึ้นมากอดเต้เอาไว้แน่น

"อย่าทิ้งฉันไปแบบนี้อีกนะ เข้าใจไหม?" เต้พูดขนาดที่กอดร่างของนิ้งอยู่

"ฉันจะไม่มีวันทิ้งคุณแน่นอนค่ะ" มุกพูดออกมาผ่านร่างของนิ้งพร้อมกับน้ำตาที่ค่อย ๆ ไหลออกมา

"คุณงั้นเหรอ ทำไมเรียกคุณล่ะ เรียกพี่เหมือนเดิมไม่งั้นหายแล้วจะโดนลงโทษแบบหนักเลยนะ" เต้พูดพร้อมกับปล่อยมือจากอ้อมกอดของนิ้งแล้วจุ๊บไปที่ปากของเธอเบา ๆ จนเธออึ้งไปพักหนึ่ง

"ค่ะพี่เต้" นิ้งพูดออกมาพร้อมกับหน้าที่แดงขึ้นเรื่อย ๆ เพราะเต้จุ๊บเธอแล้วก็หอมไปที่แก้มของเธอทั้งสองข้าง