รักแรกที่ลืมไม่ลง

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เด็กสาวบ้านจนวัยสิบหกปีเธอเริ่มรู้สึกดีกับรุ่นพี่ที่บ้านใกล้กันทุกเย็นหลังเลิกเรียนก็จะไปเล่นด้วยกันตลอดถ้าวันไหนพี่ชายคนนั้นไม่มีเธอก็จะมองหาและคอยเขาอยู่ตลอดเวลา

" วันนี้พี่ก้องไม่มาเหรอ? " ฟ้าเด็กสาวที่มองทางมาตลอดแต่ไม่เห็นก้องเลยถามเพื่อนที่เล่นด้วยกัน 

" วันนี้ก้องมันต้องไปช่วยแม่ขายของเลยไม่ได้มา " บูมเพื่อนของพี่ก้องพูดขึ้นมาพร้อมกับหันไปเล่นกับเพื่อนต่อ ฟ้าก็นั่งดูเพื่อนเล่นไปเงียบๆพอวันต่อมาก็ตื่นแล้วรีบกินข้าวไปโรงเรียนทันที เวลาคาบว่างพี่ก้องและเพื่อนๆชอบมาเตะบอลที่สนามสาวๆก็พากันมามุงดูพวกเขากันรวมถึงฟ้าและเพื่อนๆด้วย

" พี่ก้องเก่งมากเลยเนาะหนุ่มหล่อเรียนดีกีฬาก็เก่ง แถมคนชอบก็เยอะมากด้วย คนอย่างเราๆนี่เข้าไม่ถึงจริงๆ " พลอยพูดออกมาพร้อมกับมองไปที่สนามฟ้าก็ได้แต่ฟังแล้วยิ้มออกมา พอถึงเวลาเลิกเรียนฟ้าก็เดินกลับกับเพื่อนสนิทอย่างฟ้าถึงแม้ว่าจะอยู่คนละซอยก็เดินกลับพร้อมกันแล้วค่อยแยกกัน

พอฟ้ามาถึงบ้านก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้ากินข้าวแล้วรีบทำการบ้านให้เสร็จแล้วออกไปเล่นกับเพื่อนในซอย วันนี้ก้องได้มาเล่นด้วยฟ้าดีใจมากเธอนั่งมองและเล่นกับเพื่อนๆอย่างมีความสุข

ฟ้าทำแบบนั้นมาเกือบปีจนวันหนึ่งก้องก็เริ่มเข้าใกล้ฟ้ามาเรื่อยๆ ชอบมานั่งใกล้ๆ แล้วพูดคุยอย่างสนิทสนม ทำให้ฟ้ายิ่งคิดลึกไปไกลมากขึ้นตนเวลาผ่านไปหนึ่งปีเย็นวันนั้นก้องเดินเข้ามาหาฟ้าที่นั่งอยู่พร้อมกับขอเบอร์โทรฟ้าก็รีบให้เขาไปทันทีพอเล่นกับเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้านฟ้านั่งรอให้มีคนโทรเข้ามาเธอนอนมองมือถืออยู่นอนและแล้วเสียงมือถือก็ดังขึ้นเธอรีบกดรับทันที

" ฮัลโหล! " ฟ้ากดรับพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจ

" นอนยัง " ก้องถามขึ้นมาเบาๆ

" ยังเลย " ฟ้าตอบกลับด้วยความเขินอาย

" ว่าจะโทรหาตั้งนานแล้ว แต่ว่าวันนี้หลานมานอนด้วยเลยไม่ได้โทร เล่นกับหลานก่อนนะค่อยคุยกันใหม่ ฝันดี "

" อื้ม ฝันดี " พูดจบฟ้าก็กดวางทันที เธอนอนยิ้มแบบนั้นอยู่นานมากแล้วก็เล่นมือถือแล้วหลับไป

ความสัมพันธ์เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแต่การโทรคุยกันนั้นมีเพียงแค่ครั้งเดียวที่ก้องโทรมา คนรอบข้างเหมือนจะรู้สึกได้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองบางคนก็ดีใจด้วยบางคนก็มองบนใส่ ตอนงานกีฬาสีฟ้าก็พยายามใส่เสื้อให้เลขตรงกันถึงแม้จะอยู่คนล่ะสีก็ตาม พอเลิกงานก็กำลังจะกลับบ้านก้องก็ขับรถมาจอดตรงฟ้าพอดี

" ป่ะ ไปด้วยกัน " ก้องพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าฟ้าแล้วยิ้มออกมา ฟ้ามองหน้าเพื่อน เพื่อนพลักให้รีบขึ้นรถฟ้าก็รีบขึ้นรถทันทีระหว่างที่ก้องขับรถมานั้นเพื่อนผู้หญิงในห้องของก้องก็ขับรถผ่านมาแล้วตะโกนใส่

" ชอบแบบนี้เหรอ " เขาพูดเสร็จก็จับรถไปอย่างเร็วก้องไม่ได้ตอบโต้อะไรแต่ความรู้สึกจองฟ้านั้นเริ่มบั่นทอนลดลงเรื่อยๆเพราะคนรอบข้างเขาทำเหมือนไม่ชอบเธอเอาซะเลย

หลายวันต่อมาหลังเลิกเรียนฟ้าก็มาเล่นกับเพื่อนตามปกติหนิงลูกพี่ลูกน้องก้องก็เดินมาคุยกับฟ้า

" ฉันได้ยินมาว่าน้าของพี่ก้องเขาไม่ให้พี่ก้องมาเล่นกับเราเพราะไม่อยากให้เข้าใกล้เธออีก พ่อแม่เขาก็เหมือนกัน " ฟ้าได้ยินแบบนั้นเธอก็เริ่มรู้ตัวเองเพราะหน้าตาและฐานะทางบ้านเรานั่นแหละฟ้าเองก็รู้ตัวเองมาโดยตลอด ทั้งสองก็ยังเล่นด้วยกันบ้างแต่เริ่มน้อยลง  

พอถึงวันเรียนจบของก้องฟ้าก็ได้แต่ยืนมองเขาอยู่ห่างๆเพราะไม่กล้าเข้าไปใกล้ ในหนึ่งปีที่ก้องไปเรียนที่มหาลัยฟ้าก็เฝ้ารอวันและนับวันรอที่ก้องกลับมาบ้านช่วงเสาร์อาทิตย์แค่เพียงได้เห็นสักนิดก็ยังดี ความรู้สึกของฟ้านั้นยังเหมือนเดิมทุกอย่างแต่สำหรับก้องนั้นอาจเปลี่ยนไปมากแล้วแต่เจอกันก็ยังทักทายกันเหมือนเดิม

พอฟ้าเรียนจบก็ไปเรียนที่เดียวกับก้อง ไปเรียนได้ไม่กี่วันก็เจอรุ่นพี่เพื่อนผู้หญิงของก้องมาดักรอที่หน้าห้องน้ำ

" น้องเหรอที่เป็นแฟนก้อง " เพื่อนของก้องพูดขึ้นมาพร้อมกับมองจากหัวจรดเท้า 

" ไม่ใช่ค่ะ " ฟ้าพูดจบก็เดินหลบออกมาพร้อมกับเพื่อนใหม่อีกคนชื่ออ้อม ฟ้างงมากที่อยู่ๆคนรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไงใครบอกว่าเรารู้จักกันเธอสับสนไปหมดถึงแม้ว่าในความรู้สึกจริงๆจะอยากเป็นแฟนกับก้องมากก็เถอะแต่มันเป็นไปไม่ได้และเธอก็ยอมรับมันได้มาสักพักแล้ว ช่วงปิดเทอมฟ้าก็โทรหาก้องขอติดรถกลับไปด้วยก้องก็ตกลงแล้วมารับเธอที่หอเป็นแบบนั้นอยู่นานนั่งรถตากแดดตากฝนกลับบ้านด้วยกันแบบไม่มีสถานะอื่นแฝงต่างคนต่างไม่มีแฟน 

พอก้องเรียนจบก็ไปหางานทำที่อื่นส่วนฟ้าก็เรียนอย่างไม่มีแรงจูงใจใดๆพอจบก็หางานทำแต่ก็ยังแอบส่องชีวิตของก้องตลอดเรื่อยๆ บางทีก็ทักบ้างคุยกันเพียงเล็กน้อย ฟ้ายังคงชอบก้องอยู่ไม่มีเปลี่ยนแปลง 

เวลาผ่านไปสามปี ฟ้าได้ข่าวว่าก้องนั้นคบกับมดลูกพี่ลูกน้องของเธอเองทำให้เธอเศร้าแล้วนั่งร้องไห้ออกมาแต่ก็ทำได้แค่นั้น คนที่เราชอบมาตั้งแต่เด็กๆเขาคบกับลูกพี่ลูกน้องเราทางบ้านเขาก็ยินดีด้วยอย่างมากไม่เหมือนตอนเราเลยสักนิดเพราะทางบ้านของมดนั้นมีฐานะที่ดีมีบ้านหลังใหญ่

ฟ้าก็ได้แต่ทำใจแล้วยอมรับความจริงทุกอย่าง แล้วเธอก็ตั้งใจทำงานเก็บเงินสร้างบ้านให้พ่อแม่พร้อมกับทำสวยให้ตัวเอง พอกลับมาบ้านฟ้าเห็นก้องก็ยังคงมีความรู้สึกดีๆให้เขาเสมอมาถึงแม้ว่าจะไม่ได้ครอบครองแค่อยู่มองตรงนี้ก็ดีมากแล้ว