คุณ #คุณ - นิยาย คุณ #คุณ : Dek-D.com - Writer
×

    คุณ #คุณ

    โดย ejeckq

    คุณที่นั่งฟังเพลงอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง คุณที่ถือหนังสือสักเล่มไว้ในมือ คุณที่นั่งเหม่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย คุณที่สายตาช่างว่างเปล่าราวกับไร้ความรู้สึกใดๆ คุณที่ผมเผลอมองอย่างละสายตาไม่ได้ :)

    ผู้เข้าชมรวม

    37

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    37

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  17 ส.ค. 63 / 23:28 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

         ผมเดินย่างกายเฉื่อยชาในคืนฝนตกเพื่อมองหาร้านกาแฟเล็กๆสักที่ให้ผมได้พักพิงหลบฝน ซวยซ้ำซ้อนคือระยะทางอีกตั้งไกลกว่าจะถึงหอพักที่ผมเช่าไว้เพื่อเข้ามาเรียนในเมืองหลวง ผมทำได้แค่กอดกระเป๋าใบโตที่แบกไปมาทั้งวันไว้แนบอก ใช้แผ่นหลังหนาที่ตั้งใจออกกำลังให้มันดูน่าซบนั่นบังละอองฝนที่อาจจะกระเด็นมากระทบกับสัมภาระใบโตของผมได้ อ่า..ลืมบอกไป ผมชื่อตะวันนะครับ

    "เห้อ เมื่อไหร่ฝนจะหยุดตกวะ" ผมทำได้แค่บ่นกับตัวเอง เดินต่อไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ผมก็เจอร้านกาแฟเล็กๆที่ตามหาอยู่นานสองนานตั้งแต่ก่อนฝนตก
     
    'กริ๊ง' เสียงกริ่งหน้าร้านดังขึ้นทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไป 

    "ตากฝนมาเชียวพ่อหนุ่ม รับอะไรดีล่ะจ๊ะ" เสียงคุณป้าเจ้าของร้านเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม 

    "ผมขอโกโก้ร้อน หวานน้อย 1ที่ครับ" ผมออกเสียงสั่งเมนูโปรดก่อนจะเลือกหาที่นั่งที่ต้องการ ผมได้ที่นั่งในมุมลึกสุดของร้าน วางกระเป๋าและนั่งพักเหนื่อยได้สักครู่ คุณป้าคนเดิมก็เอาโกโก้ร้อนมาเสิร์ฟถึงที่ 

    "ป้าทำแบบเข้มข้นพิเศษให้เลยจ้ะ ดูท่าเราคงหนาวแย่"

    "ขอบคุณครับ" ผมยิ้มส่งให้คุณป้าใจดี ก่อนที่ท่านจะขอตัวไปทำหน้าที่ของตนต่อ 

    ผมเสียบหูฟังต่อกับโทรศัพท์ เปิดเพลงในเพลลิสต์โปรด นั่งชมบรรยากาศยามฝนตกไปเรื่อย จนสายตาผมไปสะดุดที่ผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะริมหน้าต่าง เขาดูสะดุดตากว่าใครๆ เส้นผมสีดำที่เขามัดไว้ด้านหลัง ดวงตาคม จมูกโด่งได้รูป รับกับสันกรามสวย ผมเลื่อนสายตามาจนถึงเสื้อผ้าที่เขาใส่ รองเท้าผ้าใบสีดเข้ม กระเป๋าเป้สีดำ กางเกงยีนส์เปื้อนสี อืม..ดูท่าจะเป็นเด็กศิลป์ ผมคิดในใจ สายตาของเขาเหม่อมองไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ ในเมือเขามีหนังสือเล่มหนึ่ง เขาเสียบหูฟังและคงจะเปิดเพลงไว้เป็นแน่ ผมนั่งมองเขาจนเหมือนเขาจะเริ่มรู้ตัวว่ามีคนมอง เขาหันมาสบตากับผม วินาทีนั้นผมราวกับโดนต้องมนตร์ ตัวผมชาและแข็งทื่อไปหมด สายตาเขาว่างเปล่าเสียจนผมคิดไว้เขาเป็นมนุษย์ที่ไร้ความรู้สึก เราสบตากันเพียงชั่วขณะก่อนเขาจะเก็บของและเดินออกจากร้านไป เป็นช่วงเวลาที่ฝนหยุดตกพอดี กว่าผมจะรู็สึกตัวและหลุดจากความคิดของตัวเองได้ เขาก็เดินออกจากร้านไปไกลเสียแล้ว 

         ผมกลับมาถึงห้องด้วยอาการราวกับคนไร้สติ วางกระเป๋าลงทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม ใจผมเต้นแรงไม่หยุดนับตั้งแต่วินาทีที่สบตากับ 'คุณ' คนนั้นเข้า อ่า..นี่มันอาการของอะไรกันแน่ ผมได้แต่คิดทบทวนกับตัวเอง  ที่แน่ๆตอนนี้ ผมอยากเจอ 'คุณ' อีกสักครั้งซะแล้วล่ะ


































     แนะนำตัวละครจ้า 

    'คุณ'

     ผู้ชายที่ไว้ผมยาวแล้วดูขึ้นมากๆ พวกเขามีใบหน้าหรือเครื่องหน้าแบบ ...


    'ตะวัน'

    อู้ยยยยย ดีต่อใจ....เมื่อไรจะมี!!! กับ 20 ภาพ หนุ่มๆ กับรอยสัก งาน ...


    ตัวละครอื่นๆจะตามมาทีหลังนะคะ ฝากติดตามด้วยน้า เรื่องแรกของไรท์เลย 
    <3 <3 <3




    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น