คนนี้พี่จอง น้องอย่ายุ่ง

 “ หมอวีคะ เอกสารที่หมอต้องเซ็นยังกองอยู่เลยนะคะ หมอจะไปไหนน” เสียงนางพยาบาลร้องหมอวีด้วยความกระวนกระวาย เพราะเอกสารที่ต้องเคลียให้เสร็จยังไม่กระดิก ตอนนี้หมอวีมีอายุ25ปี เขากำลังได้ขึ้นเป็นหัวหน้าแผนกประจำแผนกผ่าตัด 

เขาเดินต่อไปโดยไม่ได้สนใจเสียงนางพยาบาล เพียงเพราะเขาติดเล่น เวลาไม่มีคนไข้ในห้องผ่าตัดเขาชอบหนีออกไปนั่งซอกเล็กๆ ข้างโรงพยาบาลเป็นประจำ และวันนี้เขาก็กำลังจะไปที่นั้น

เดินจนพ้นประตูโรงพยาบาลเขาได้พบเข้ากับเงาดำของชายหนุ่มรูปร่างสูง ตัวหนา เหมือนกำลังพยายามสุ้มยิงใคร ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเขาจึงแอบเดินตามไป โดยที่ชายคนนั้นไม่ทันตั้งตัว 

จู่ๆ ชายคนนั้นก็รู้สึกตัวว่ามีคนเดินตาม เขาทำเป็นไม่รู้ตัว เพื่อหาจังหวะหันไปยิง เดินพ้นจุดที่หมอวีชอบไปนั่งสูบบุหรี่ ชายคนนั้นหันมา โดยที่หมอวีไม่ทันตั้งตัว จึงล้มหงายท้องไปกองกับพื้น