สุดแต่สายลม :: The Windfall (Re-Up)

เธอวิ่งหนี เขาจะวิ่งตาม

เธอซ่อนแอบ เขาจะตามหา

เธอมีกำแพง เขามีบันได!

   

“อย่าเกร็ง” นุกูลเตือน พรพระพายรับรู้แล้วพยายามปล่อยตัวตามสบาย “โยกไปมาเบาๆนะ”

ด้วยความกลัวบวกกับไม่เคยทำมาก่อนทำให้ท่าทางของหญิงสาวดูตลกและลำบากไปหมด จนคนที่นั่งอยู่ข้างๆทนไม่ไหว ขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม โอบแขนผ่านแผ่นหลังไปจับข้อศอกของเธอแล้วช่วยประคองอีกชั้นแล้วโยกเบาๆ

“เห็นไหม ได้แล้วคุณน้าคนเก่ง” เขาชมก่อนจะยิ้มให้ คนเก่งยิ้มตอบรับกว่าจะรู้ตัวว่าตกอยู่ในอ้อมแขนของคนที่ยิ้มมาให้ก็ทำอะไรไม่ได้เสียแล้ว จะปัดทิ้งก็ไม่ได้เพราะเด็กน้อยกำลังนอนสบายอยู่ในอ้อมอก จะบอกให้เขาปล่อยก็รู้ว่าคงยากเพราะสายตาที่กำลังมองเธออยู่ ถ้าไม่ได้คิดไปเอง มันกำลังบอกในสิ่งที่เธอคิด

 “คนเก่งของคุณอา” เธอไม่รู้ว่าเขาหมายถึงน้องสุขใจหรือใครกันแน่ แต่แบบนี้แย่แน่ๆ แย่ที่เพียงแค่คำพูดประโยคเดียวและสิ่งที่บอกผ่านมาทางสายตาของเขามันทำให้เธอรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

อบอุ่น...

พี่กบกับพี่นิ้งจะรู้สึกแบบบ้างไหมเวลาที่ต้องช่วยกันเลี้ยงลูกสาวสุดที่รัก พี่สองคนจะใจเต้นแรงเหมือนที่เธอกำลังเป็นอยู่แบบนี้หรือเปล่า เธอไม่อาจรู้ แต่ดูเหมือนกำแพงที่เพียรสร้างมาเพื่อกั้นคนที่โอบกอดเธอไว้จะเริ่มสั่นคลอนเสียแล้วซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดีเลยแม้แต่นิดเดียว

- อุ ทิ ศ แ ด่ ค ว  า ม รั ก ทุ ก รู ป แ บ บ  - 

สุดแต่สายลมในรูปแบบ E-Book 

มีมาให้ทุกคนรับนุกูลกับพรพระพายไปอ่านเล่นก่อนนอนให้ฝันดีแล้วนะคะ 

ฝากช่วยอุดหนุนด้วย เพราะขอบอกเลยว่า ตอนพิเศษในเล่ม สนุกจริงๆ /ยกนิ้ว

สุดแต่สายลม : The Windfall รพี www.mebmarket.com คุ ณ ยั ง จำ ค ว า ม รั ก ค รั้ ง แ ร ก ข อ ง คุ ณ ไ ด้ ห รื อ เ ป ล่ า “นี่น้องพาย ชิมดู พายลูกตาล อร่อยมากเลย นุเขาซื้อมาฝาก เมื่อกี้เอง” พี่แก้วยืนขนมให้คนมาใหม่แล้วพยักเพยิดให้ลองชิม พรพระพายลังเลไปชั่วครู่ก่อนจะก้มลงกัดคำเล็กๆอร่อย...“ทำไมมีแต่พายอะพี่นุ นี่พายสับสปะรด พายไก่ พายลูกตาล พายข้าวโพด นี่อีก.. พายทูนา” ปัณณ์หยิบขนมแต่ละชิ้นออกมาเรียงกัน แล้วถอนหายใจ ขนมทั้งถุงใหญ่มีแต่พายที่อบสดๆร้อนๆ เพิ่งออกจาเตาก็ตรงดิ่งมาให้ปากของเขาแล้วนุกูลยกยิ้มแล้วตอบกลับด้วยประโยคที่ทำให้คนฟังถึงกับสำลักขนมกับเป็นแถบ โดยเฉพาะคนที่กำลังเคี้ยวพายลูกตาลอยู่ในปาก “ก็พี่ชอบพาย”พรพระพายทุบอกอย่างแรงหลายที ป้าสวยที่นั่งอยู่ใกล้ขวดน้ำจึงรีบส่งขวดน้ำให้คนรุ่นหลาน“อะไรยัยพาย.. นุเข้าบอกว่าชอบกินพาย พายที่เป็นขนม ไม่ใช่พายที่เป็นคนแบบหล่อนยะ ไม่ต้องสำลัก” เจ๊แอนนี่แสดงอาการหึงหวงอย่างออกนอกหน้านอกตาแล้วหันไปคว้าแขนล่ำของนุกูลมากอด “ใช่ไหมคะ น้องนุของพี่”นุกูลยังคงมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า “ทั้งสองอย่างครับ ทั้งพายที่เป็นขนม ทั้งพายที่เป็นคน”

** นิยายเรื่องนี้ เคยลงในเด็กดีแล้วครั้งหนึ่งค่ะ แต่ลงไม่จบเพราะเราเผลอกดลบ ID ไป

ตอนนี้จึงนำมาลงใหม่ ใครที่เคยอ่านแล้ว กลับมาเป็นกำลังใจให้ไอนุกับพายต่อด้วยนะคะ

นุมาเล่นกีตาร์ให้ฟังแล้ว กด Fav. กันด้วยนะคะ 

ฤดูที่แตกต่าง - บอย โกสิยพงษ์

ฝากติดตามเพจด้วยนะคะ ไปคุยกันน้า

(c)  Chess theme