แด่ดวงใจที่แหลกสลาย

ในวันที่แสงแดดอบอุ่นอันแผ่วเบาเล็ดลอดผ่านเข้ามาที่หน้าต่างบานนั้น

ที่มักจะพบเธอที่ทอดสายตามองออกไปไกลแสนไกล

เธอที่อบอุ่นเหมือนแสงแดด

และแผ่วเบาจนเหมือนจะจางหายไป

เธอผู้เป็นดังนิรันดร์ของผมยังคงแย้มยิ้มให้ผมอยู่เหมือนเคย

เหมือนเช่นทุกวัน

เช่นทุกครั้ง

ทุกยามที่ผมอยากจะหมดลมหายใจ

เธอไม่เคยหายไปไหน

แต่ตอนนี้

เธอไม่ได้อยู่ที่หน้าต่างบานนั้นอีกต่อไปแล้ว

เหมือนเช่นที่ผม

ไม่อาจมองภาพเธอที่มองออกไปนอกหน้าต่างบานนั้นได้อีกแล้วเช่นกัน

ภาพของเธอ

รอยยิ้มของเธอ

กลิ่นของเธอ

น้ำเสียงของเธอ

สัมผัสอันอบอุ่นจากร่างกายของเธอ

ทุกๆ อย่างที่เป็นเธอมันยังคงชัดเจนดังเช่นวันวาน

หากแต่ตัวผมนั้นไม่ว่าจะทำอย่างไร

หรือพยายามคิดถึงมันเท่าไร

ก็ไม่อาจจดจำท้อยคำสุดท้ายที่เธอเอื้อนเอยออกมาได้เลย

โอ้ที่รัก

ได้โปรดบอกผมที

สิ่งใดกันที่คุณบอกผม

ได้โปรดบอกผมอีกครั้ง

สิ่งใดกันที่คุณเอ่ยออกมา

ได้โปรดบอกผมอีกสักครั้ง

ว่าสิ่งใดกันที่คุณปรารถนา

เพราะไม่ว่าจะพยายามนึกหรือลืมไปเท่าไร

ภาพจำของเธอที่มีต่อผมในวันวานก็ไม่เคยหายไปจากใจได้สักที

ขอร้องเถอะที่รัก

ช่วยบอกผมทีว่าผมต้องทำอย่างไร

ต้องทำแบบไหน

และผมจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง

ในเมื่อวันนี้โลกของผมไม่มีเธออยู่อีกต่อไปแล้ว

ขอร้องล่ะ

ช่วยบอกผมที

.

.

.

Talk : ตัวเอกเรื่องนี้เป็นซึมเศร้านะคะ ซึ่งจะทำให้นิยายขมหน่อยๆ นะคะ???? หวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกคนจะขมแต่ไม่คายกัน ส่วนคุณพระเอกนี้ก็เป็นซึมเศร้าบวกโรควิตกกังวลค่ะ คุณพระเอกจะมาแสดงตัวช้าหน่อยนะคะ พอดีค่าตัวคุณเขาแพงมากค่ะ555555 เรื่องนี้จะเป็นเรื่องของคนที่จะพยายามก้าวผ่านอดีตของตนค่ะ ภาพฝันหวังว่านักอ่านทุกท่านจะจับมือกันก้าวผ่านอดีตเช่นกันนะคะ

ทุกคนสามารถใช้แฮ็ซแท็ก #แด่ดวงใจที่แหลกสลาย มาเมาท์มอยพูดคุยหรือท่วงนิยายกับภาพฝันได้ในทวีตเตอร์ #Dream_ofme8 เลยนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ลงเผยแพร่ของเราเลยค่ะ ถ้ามีอะไรแนะนำก็สามารถบอกได้เลยนะคะ

ถ้าหากเรื่องนี้สามารถเข้าไปในหัวใจของนักอ่านได้ ก็อย่าลืมกดหัวใจและคอมเมนท์ให้กันหน่อยนะคะ ขอบคุณนะคะที่มาร่วมเดินทางไปบนถนนเส้นนี้กับเราค่ะ❤️