...พร่ำ...เพร้อ... - ...พร่ำ...เพร้อ... นิยาย ...พร่ำ...เพร้อ... : Dek-D.com - Writer

    ...พร่ำ...เพร้อ...

    หัดเขียนกลอนเปล่าดูน่ะครับ...

    ผู้เข้าชมรวม

    311

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    311

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  กลอน
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  30 มิ.ย. 48 / 23:51 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      เจ้าหนุ่มเอ๋ย
      เพราะเจ้าอยากพบรักมิใช่หรือ
      เจ้าจึงออกเดินทางตามหามัน
            เจ้าหนุ่มเอ๋ย
      เพราะเจ้าอยากมีรักมิใช่หรือ
      เจ้าจึงทำทุกทางเพื่อสร้างมัน
            เจ้าหนุ่มเอ๋ย
      เพราะเจ้ายินดีกับรักมากเกินไป
      สุดท้าย…เจ้าจึงต้องเจ็บเพราะมัน
                       ความรักเอ๋ย
      เจ้าคือผีเสื้อหรือไร
      สวยงามต้องตาต้องใจ
      แต่ยิ่งไขว่คว้ากลับยิ่งบินหนี
           ความรักเอ๋ย
      หรือเจ้าเป็นเศษแก้วในเม็ดทราย
      กำแน่นเศษแก้วตำมือ
      กำหลวมทรายไหลหลุดมือ
           ความรักเอ๋ย
      หรือเจ้าเป็นหนังสือเล่มหนาหนัก
      ยิ่งอ่านยิ่งเหนื่อยยิ่ง.งง
      ยิ่งนานยิ่งท้อยิ่งเพลีย
           ความรักเอ๋ย
      หรือเจ้าเป็นน้ำทะเล
      รู้อยู่ยิ่งดื่มยิ่งกระหาย
      แต่กลับฝืนดื่มอยู่เรื่อยเรื่อย
           ความรักเอ๋ย
      หรือเจ้าเป็นฝน
      ตกลงมาให้พอเย็นเย็น
      สักพักสร่างซาหายไป
                         ดวงใจเอ๋ย
      ยิ่งรัก…ล้ำลึก
      ยิ่งเจ็บ…ลึกล้ำ
            ดวงใจเอ๋ย
      ยิ่งยิ้มแย้ม…ยิ่งร้องไห้
      ยิ่งยินดี…ยิ่งเศร้าโศก
           ดวงใจเอ๋ย
      ยิ่งเจ็บ…ยิ่งรัก
      ยิ่งรัก…ยิ่งเจ็บ
                 ที่รักจ๋า
      เธอคงเป็นดิน
      จึงแข็งกระด้าง…ไม่นุ่มนวล
      แต่ก้อมั่นคง…หนักแน่น
         ที่รักจ๋า
      เธอคงเป็นน้ำ
      จึงได้เย็นชา
      แต่ก้อชื่นใจ
         ที่รักจ๋า
      เธอคงเป็นลม
      จึงไม่สามารถสัมผัสได้
      แต่ก้อรู้สึกถึงได้
         ที่รักจ๋า
      เธอคงเป็นไฟ
      จึงได้เร่าร้อน…รุนแรง
      แต้ก้ออบอุ่น



                       เจ้าหนุ่มเอ๋ย
      เมื่อเจ้าพบรักแล้ว
      เจ้าจะเดินทางไปไหนอีกเล่า
           เจ้าหนุ่มเอ๋ย
      เมื่อเจ้ามีรักแล้ว
      เจ้าจะทิ้งไปทำไมเล่า
           เจ้าหนุ่มเอ๋ย
      หากยินดีมากไปแล้วเจ็บ
      ทำไมไม่ยินดีแต่น้อยเล่า
                  ความรักเอ๋ย
      หากเจ้าเป็นผีเสื้อจริง
      ข้าจะเป็นดอกไม้
      เพื่อเฝ้ารอเจ้าเข้ามาหา
           ความรักเอ๋ย
      หากเจ้าเป็นเศษแก้วในเม็ดทราย
      ข้าจะแบมือเอาไว้..ปล่อยทรายไป
      ข้าขอรับเพียงเศษแก้วก้อพอ
           ความรักเอ๋ย
      หากเจ้าเป็นหนังสือเล่มหนาหนัก
      ข้าจะอ่านเจ้า…ซ้ำไปซ้ำมา
      เพื่อให้เข้าใจถ่องแท้..แม้ต้อง.งงและปวดหัว
           ความรักเอ๋ย
      หากเจ้าเป็นน้ำทะเล
      ข้าจะกลั่นกรองเจ้าให้บริสุทธิ์เสีย
      ไม่ใช่เพื่อรสชาติ…แต่เพื่อคุณภาพ
           ความรักเอ๋ย
      หากเจ้าเป็นฝน
      ข้าจะตากฝนให้ฉ่ำใจ
      แม้ต้องเป็นไข้ก้อยอม
                  ดวงใจเอ๋ย
      ยิ่งเจ็บเพราะเธอมากขึ้น
      ยิ่งหลงรักเธอมากขึ้น
           ดวงใจเอ๋ย
      ยิ่งเศร้าโศก…ยิ่งต้องยิ้มแย้ม
      อย่าร้องไห้…แต่จงยินดี
           ดวงใจเอ๋ย
      รักมาก…ก็เจ็บมาก
      เจ็บมาก…เพราะรักมาก
                 ที่รักจ๋า
      หากเธอเป็นดิน
      ฉันจะเป็นต้นไม้
      คอยแผ่ร่มเงาให้เธอ
           ที่รักจ๋า
      หากเธอเป็นน้ำ
      ฉันจะเป็นปลา
      คอยว่ายคลอเคลียไปกับเธอ
          ที่รักจ๋า
      หากเธอเป็นลม
      ฉันจะเป็นนก
      คอยร่อนถลาเล่นกับเธอ
          ที่รักจ๋า
      หากเธอเป็นไฟ
      ฉันจะเป็นแมงเม่า
      พลีชีพเป็นบรรณาการรักแด่เธอ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×