ความรู้สึกของหัวใจเป็นไงหน้อ

ข้อมูลเบื้องต้น

 
ออมเดินทอดน่องไปตามริมทางเท้าอย่างไม่รีบเร่งนักจนตะวัน
บ่ายคล้อยแล้วจึงเข้าบ้านแต่ออมไม่ลืมที่จะแวะซื้อกับข้าว
สองสามอย่างติดมือมาด้วยออมยังไม่อยากเข้าบ้านหากแต่
แวะบ้านข้างๆ ที่ดูเงียบเหงาเขาอยู่บ้าน

มาทำไม เสียงของชายหนุ่มทักขึ้นทันทีที่เห็นร่างบางยืนอยู่ตรงหน้า

มาดูคนใกล้ตาย เธอพูดขึ้นแล้วเดินเลี่ยงไปในครัวออมคุ้นเคยกับ
บ้านนี้เป็นอย่างดีจึงไม่ต้องคอยเกรงใจอะไรมากนักชายหนุ่มพ่น
ควันบุหรี่สีเทาก่อนที่จะทิ้งก้นบุหรี่ออกนอกหน้าต่างแล้วกระโดด
ลงจากขอบหน้าต่างที่ไม่สูงนัก

ไร้สาระ เขากล่าวขึ้นมาลอยๆเมื่อเห็นหนังสือบทกลอนที่เธอ
ซื้อติดมือมา

จินตนาการที่ถูกถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือนี่น่ะหรือที่ว่าไร้สาระ
แล้วนายเคยทำอะไรให้มันมีสาระบ้าง ออมพูดขึ้นบ้างแต่ชายหนุ่ม
ยักไหล่ไม่สนใจ
 

ก็เป็นเสียอย่างนี้ใครเขาจะทน เขาได้แต่นิ่งอึ้งกับคำพูดของเธอออมไม่รู้หรอกว่ามันเสียดแทงใจเขาแค่ไหน เพราะความที่เป็นคนง่ายๆและไม่ใช่คนช่างเอาอกเอาใจใครอย่างเขาทำให้ใครก็ไปจากเขาแม้แต่คนที่เคยเข้าใจเขาที่สุดอย่างเมศิญา ก็ยังมีข้ออ้างของการร่ำลาว่าเพราะเขาไม่รู้จักความรัก อาจจะจริงก็ได้ เขาคงไม่รู้ว่าอะไรคือความรักจึงไม่รู้จักรักษาเมื่อได้มาพอความรักจากไปก็มานั่งเสียใจคร่ำครวญหา

ฉันกลับล่ะ ออมเห็นเขาซึมเศร้าเขาคงอยากอยู่คนเดียว ออมคิด

จะรีบไปไหน บ้านอยู่แค่นี้เองซื้อมาทำไมกับข้าว ซื้อมาแล้วไม่กิน คำพูดตรงๆ ที่ทำให้ออมถึงกับชะงักเท้า

เห็นซึมๆ นึกว่าอยากอยู่คนเดียว

กินเหล้าเป็นเพื่อนหน่อยสิ แล้วชายหนุ่มก็จัดแจงเหล้าโซดาพร้อมกับแก้วสองใบเขามักจะเป็นแบบนี้เสมอเมื่อเวลาที่เขาอกหักจากผู้หญิงหลายครั้งหลายคราที่ออมเห็นเขาเศร้าเพราะความรักและบ่อยครั้งที่เธอต้องมานั่งเป็นเพื่อนกินเหล้าซึ่งส่วนมากเธอจะเป็นฝ่ายนั่งดูมากกว่าและพอเขาเมาไม่รู้เรื่องนั่นแหละถึงเป็นหน้าที่เธอที่ต้องพยุงเขาเข้าไปนอนในบ้านก่อนแล้วเธอจึงกลับบ้านไปเพราะความที่เป็นทั้งเพื่อนบ้านและเพื่อนสนิทจึงทำให้เขาและเธอคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี

ไปไหนมาวันนี้ เขากรอกเหล้าเข้าปากเหมือนดื่มน้ำ

ร้านหนังสือ

ชายหนุ่มหยิบกีตาร์โปร่งมาเล่น นานๆ จะเห็นเขาเล่นกีตาร์ออมนั่งดูมือเรียวที่เล่นกีตาร์เป็นจังหวะอย่างชำนาญ

ฉันเป็นเพียงคนเฝ้ามองเฝ้ามองเธอและชื่นชม
font color="#008080" size="4">แม้ว่าเธอจะไม่รู้ก็ไม่ตรม ฉันก็ยังเก็บเอาไว้ด้วยใจชื่นชม
ฉันเป็นเพียงคนเฝ้ามอง
ความสุขเล็กๆ ความสุขน้อยๆความสุขเล็กน้อยที่ได้ชื่นชม
ฉันพอใจที่ซ่อนอยู่ ฉันเฝ้าดูด้วยหัวใจ
หวังแค่เพียงได้รับรู้เรื่อยไปรู้ว่าเธอสุขและทุกข์เพียงใด
ฉันเป็นเพียงคนเฝ้ามอง..

เนื้อหาของบทเพลงเหมือนตอกย้ำความรู้สึกให้ออมต้องเจ็บช้ำลงไปอีกเสียงกีตาร์เงียบลงแล้ว ออมหลับตาลงช้าๆน้ำตาทีรื้นเต็มขอบตาก็รินเป็นสายอาบแก้มนวล ออมถอนหายใจช้าๆ

เหนื่อยนะรัฐที่ต้องทุ่มเทชีวิตจิตใจเพื่อใครคนหนึ่ง แต่ไม่ได้อะไรตอบกลับมาเลย ออมพูดช้าๆไม่เชิงเป็นคำถาม ทำให้คนข้างๆเงียบงันไปพักใหญ่ก่อนที่จะเอ่ยขึ้น

แต่ถ้าเป็นคนที่เรารักก็เต็มใจไม่ใช่หรือ

นั่นมันนิยายต่างหากรัฐไม่มีใครที่จะเต็มใจให้ความรักทั้งหมดที่ตัวเองมีอยู่ทั้งๆที่รู้ว่าคนรับไม่เคยเห็นค่า

.. ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากเขาบางครั้งเขาก็ไม่เข้าใจเธอเลย ออมเก็บความรู้สึกเก่งผิดกับเขาที่รู้สึกอย่างไรก็พูดไปตรงๆ จนบางครั้งก็ทำให้คนฟังรับไม่ได้เดินหนีไปดื้อๆ ก็มีเขาเป็นเพื่อนกับออมมานานแต่เขาก็ไม่เคยรู้เลยว่าใครคือคนที่ออมรักเพราะเขาไม่เคยใส่ใจในตัวเธอมากกว่าความเป็นเพื่อนหรืออีกอย่างหนึ่งคือเขาไม่รู้จักความรักอย่างที่เมศิญาเคยพูดไว้ก่อนที่จะไปจากเขาก็ได้

เขาอดนึกถึงเมศิญาไม่ได้เขาเคยคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เข้าใจเขาที่สุดเธอมักจะพูดเสมอว่า

รัฐเป็นตัวของตัวเองน่ะดีแล้วเมย์รักรัฐเพราะรัฐเป็นคนตรงๆ แบบนี้ แต่แล้วคำพูดของเมศิญาก็เป็นเพียงคำพูดเมื่อเธอเดินจากเขาไปในวันหนึ่งพร้อมกับคำพูดที่ทำให้เขาแทบคลั่ง

เพราะคุณไม่รู้จักความรัก นี่คือคำร่ำลาจากปากของคนที่เขารัก

นายกับฉันไม่ต่างกันเท่าไรนักหรอก ออมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเขากำลังจมดิ่งกับเรื่องราวเมื่อไม่นานที่ผ่านมา

คนที่นายรักทิ้งนายไปแต่คนที่ฉันรัก เขาไม่รู้ว่าฉันรัก แล้วออมก็ยกแก้วเหล้าที่อยู่ในมือเขาขึ้นดื่มเสียเอง ทั้งๆ ที่ออมไม่เคยดื่มเหล้าเขาแย่งแก้วจากมือเธอไว้ก่อนที่เธอจะรินมันอีก

เฮ้ย พอแล้วน่าชวนมานั่งเป็นเพื่อนนะไม่ได้ชวนมากินเป็นเพื่อน

เมื่อกี้พูดอยู่หยกๆว่าให้กินเหล้าเป็นเพื่อน พอจะกินแล้วห้ามทำไม

เดี๋ยวเธอเมาแล้วทำมิดีมิร้ายเราจะว่ายังไง

บ้า อย่างนายน่ะหรือยาก แต่ถ้าคนอื่นละก็ไม่แน่ แล้วต่างคนก็ต่างหัวเราะ

เหล้าพร่องไปเกือบครึ่งขวดด้วยฝีมือเขา ชายหนุ่มนั่งจ้องหน้าเธอดื้อๆเค้าหน้ารูปไข่ในความสลัวของแสงจันทร์ ดวงตากลมโตรับกับผมที่ยาวประบ่าเขาเพิ่งสังเกตว่าเธอสวย

มองทำไม เมาแล้วสิ

อะไร ใครเมาแค่นี้เมาก็ไม่ใช่ณัฐรัฐแล้วครับ เป็นอันว่าคืนนั้นเขาก็ฟุบอยู่ข้างๆขวดเหล้าเหมือนเคย ออมส่ายหน้าก่อนที่จะพูดดังๆ ว่า

ฉันหลงรักหมอนี่เข้าไปได้ยังไง ข้างฝ่ายหนุ่มที่กำลังสลึมสลือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ใช่ว่าเขาจะไม่ได้ยินที่เธอพูดหรอก เพียงแต่เขามึนเมาจนพูดอะไรไม่ออกเท่านั้นเองเขาแอบอมยิ้มอยู่ในทีกับความรู้สึกของเธอ เขาไม่รู้ว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่รู้เพียงว่าพอตื่นเช้าขึ้นมาเขาก็นอนอยู่บนเตียงหนานุ่มของตัวเองอยู่แล้ว

อากาศตอนเช้าสดใสดีทีเดียว กลุ่มหมอกเพิ่งจางหายยิ่งเช้าวันอาทิตย์ด้วยแล้วยิ่งไม่อยากจะลุกจากที่นอนเอาเสียเลยแต่กลิ่นหอมกรุ่นของโจ๊กยามเช้านี่สิที่ทำให้ท้องร้องแต่เช้า

หอมจังขอผมชามสิ โผล่หน้าเข้ามาในครัวก็เห็นอาหารเช้าพร้อมอยู่แล้วแต่จะว่าไปก็เป็นอย่างนี้ประจำอยู่แล้วนี่นาเกือบทุกเช้าที่ออมมาเตรียมอาหารที่บ้านเขาและทานข้าวด้วยกันก่อนที่จะไปทำงานพร้อมกันทุกวันแต่เขาไม่เคยใส่ใจในความเป็นไปตรงนี้เลย เรื่องเล็กๆ น้อยๆที่เขาหลงลืมไปบ้างแต่ออมไม่เคยละเลย ออมเอาใจใส่เขาเสมอแต่เขาก็คิดกับเธอเพียงแค่เพื่อน

ไปล้างหน้าก่อนสิ โห..โทรมเชียวอย่างนี้ยังจะกล้ามากินข้าวอีกเหรอ

คร้าบ เจ้านาย เขากินข้าวไม่ได้มาหลายวันเพราะความเจ็บร้าวกับการจากไปของเมศิญาเขาจมอยู่กับเพียงเรื่องราวที่ผ่านมาและเฝ้าโทษตัวเองว่าไม่รู้จักรักษาความรักเอาไว้คนรักถึงได้จากไป

ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้าม ทั้งๆที่เธอดีแสนดีแค่ไหนแต่เขาก็ไม่เคยมองเห็นความดีของเธอน่าละอายใจทีเดียว

นี่ยังไม่สร่างอีกหรือไงพ่อคุณ จ้องอยู่ได้ฉันก็เขินเป็นนะ

เมื่อคืนเมาหนักไปหน่อย ขอโทษที

แล้วจำได้หรือเปล่า ฉันพูดอะไรไปบ้างเมื่อคืน

นั่นสิเธอพูดอะไรหรือ เขาแกล้งทำเป็นจำไม่ได้

ไม่ต้องรู้หรอกดีแล้วล่ะที่จำไม่ได้

แต่เราอยากฟังอีกครั้ง ได้ไหม

ถึงฉันจะพูดไปก็เท่านั้นแหละมันจะไปมีความหมายอะไรถ้าคนฟังไม่เคยมองเห็นค่า

..

ทานข้าวสิมันชืดหมดแล้ว ออมทำลายความเงียบ อาหารเช้าของเขาดูจืดชืดพิลึกเพราะความสับสนในใจที่เกิดขึ้น

เธอจะอยู่ที่ไหน ฉันนั้นไม่เคยห่าง เธอจะทุกข์ จะผิดจะพลั้งฉันยังคอยห่วงใย
เธอไม่เคยจะรู้ และไม่คิดอะไรแต่คนที่หวังดีด้วยใจกลับกลายเป็นคนกล้ำกลืน
เหมือนเป็นคนอื่นที่เธอไม่เคยสนใจเหมือนเป็นเพียงสิ่งที่เธอคุ้นเคยแต่มองข้ามไป
ใจเปี่ยมด้วยรักและความห่วงใยฉันนั้นให้ทุกอย่างอยากให้เธอเจอะเจอแต่วันที่ดี

เสียงเพลงจากเครื่องเล่นซีดีที่เขาเปิดทิ้งไว้ออมก้มหน้านิ่ง เขารู้ว่าเธอร้องไห้ แต่เขาก็ไม่รู้จะปลอบโยนอย่างไรเธอคงเสียใจกับการทุ่มเททั้งหมดเพื่อเขา

เราขอโทษ

ฉันกลับนะ ออมไม่เงยหน้ามองเขาเลย เธอเดินก้มหน้าออกไป เขาไม่ได้เหนี่ยวรั้งเธอไว้ ทั้งๆที่มีเรื่องราวมากมาย อยากให้เธอเข้าใจ แต่มันก็ติดอยู่ที่ลำคอ เหมือนน้ำท่วมปากเขาอธิบายไม่เป็น

หลายวันทีเดียวที่ออมหายหน้าไป เขาไม่รู้ว่าเธอหายไปไหนและจนปัญญาที่จะตามหา บ้านปิดเงียบไม่มีแม้เงาของหญิงสาว โต๊ะทำงานว่างเปล่าออมไม่มาทำงาน เธอหายไปไหน เขาได้แต่รอ รอว่าถ้าเธอกลับมาเมื่อไหร่เขาจะพูดในสิ่งที่เขาอยากพูด เขาจะบอกว่าเขารักเธอเพราะเขารู้แล้วว่าเธอรักเขาและรักมา
นานแล้วด้วย อีกไม่นานหรอกออมจะต้องกลับมาเพราะเธอยังมีภาระเรื่องงาน ออมมีความรับผิดชอบ เธอต้องกลับมาแน่เขาเชื่ออย่างนั้น

ในวันที่ไม่มีใคร จะมีเธออยู่ใกล้ๆคอยห่วงใยเสมอ
ยังดีใจที่อย่างน้อยยังมีเธอ ที่เป็นห่วงอยู่เสมอในวันที่ไม่มีใคร
บางเวลาที่ปวดร้าว เงียบเหงาซึมเศร้าสักแค่ไหน
จะมีเธออยู่เคียงข้างกายคอยปลอบใจให้หายเหงา
แต่ในวันนี้ไม่มีเธอเป็นห่วงเป็นใยเหมือนเก่า
รู้ว่าเธอคงเจ็บร้าวแต่ฉันก็เศร้าไม่น้อยไปกว่ากัน

ความรู้สึกจากใจที่เขาไม่รู้จะอธิบายให้เธอเข้าใจอย่างไรดีเขายังรอเธอเสมอ รอวันที่เธอกลับมาแล้วเขาจะบอกถึงความรู้สึกข้างในที่เขามีต่อเธอซึ่งบัดนี้มันงดงามเสมอในความรู้สึกของเขา /