คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : Destinesia (48) แค่เรื่องเล็กน้อย
Destinesia (48) แค่เรื่องเล็กน้อย
‘ไม่รู้ไม่ชี้แล้ว! ผมจะนอน ออกไปเลย!’ เด็กชายงอแง พลางเอ่ยไล่ ไม่วายยกผ้าคลุมทั้งตัวไม่อยากมองหน้าพวกเขาอีก .. แม้แต่เสียงในหัวตอนนี้เขาก็จะไม่รับฟังมันทั้งสิ้น!
ความเศร้าและความอ่อนแอก่อนหน้านี้ ปลิวหายไปตั้งแต่แฮรี่รับรู้ได้แล้วว่า ยังไงเขาก็ยังมีคนรับฟัง และมั่นใจเลยว่า ทั้งสองสามคนที่ต้องการจะฟัง และอยากจะฟังมากกว่าแค่เรื่องไร้สาระของเขา..
พอเด็กชายกลับมาโวยวายได้แบบเดิม .. พวกเขาก็โล่งใจขึ้น แม้จะยังไม่รู้เรื่อง แต่พอเห็นสภาพเด็กชายเมื่อคืน ก็ไม่อยากบีบบังคับให้เล่า ไม่งั้นอาจจะกลับไปคิดอีก ..
ยังดีที่เด็กชายดูออกง่าย ถ้าเศร้าก็คือเศร้า แม้จะพยายามปิดบังด้วยรอยยิ้ม แต่ถ้ามองเข้าไปในดวงตาก็จะสังเกตความผิดปกติได้ทันที …
ดวงตาสีเขียวมรกตของแฮรี่มันเป็นเอกลักษณ์ ..
เปล่งประกาย แวววาว สดใจ ยามสุขและดีใจ
หม่นหมอง ขุ่นมัว ไร้แวว ยามทุกข์ทรมาณ
เพราะงั้นแค่เฝ้าสังเกตมอง .. ก็รับรู้ได้ไม่ยาก .. และยิ่งเด็กชายไม่ค่อยจะปิดบังอารมณ์กับพวกเขามากนัก .. ถึงจะพยายามสวมหน้ากากทีหลัง ยังไงก็ไม่ทันอยู่แล้ว ..
แฮรี่ถึงจะง่วงจะอยากหลับยังไง … แต่พอคิดสภาพน่าอับอายตัวเองที่แสดงออกไปแล้ว ก็ได้แต่ข่มตาแต่หลับไม่ลง .. มันเผลอตัวทุกครั้งที่คนที่เขาคุ้นตามาตลอดสิบปีอย่างพวกเขา …เพราะ พวกเขามองทะลุคำโกหกเขาออกเสมอ และมองทะลุถึงความรู้สึกจริงๆข้างในด้วยซ้ำ…
เพราะแค่รู้จักพวกเขามากกว่าที่พวกเขารู้จักงั้นหรอ…
เพราะเขาไม่ใช่คนเดิมที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เอาแต่โวยวายและเรียกร้องนู้นนี้ตลอดหรอ?
หรือเพราะความผูกผันมันไม่ได้หายไปตามช่วงเวลาที่สูญเสียไป ..
แต่เขาว่ามันอาจจะมากกว่าเดิม จนเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม..
ไม่ใช่เขาลำบากใจที่จะพูดเรื่องพวกนั้น .. ไม่ได้กลัวคำถากถางหรือคำดูถูกจากทั้งสองคน แต่เพราะเขา .. แค่ไม่อยากพูดถึงมันก็เท่านั้นเอง .. รู้สึกแปลกๆ เวลาสายตาพวกเขา จับจ้องเข้ามาในดวงตา เพื่อหาอะไรบางอย่างที่เขาซ่อนอยู่..
กับคนอื่น ..ไม่สิ .. บางทีคำพูดเขาพยายามแสดงออกเสมอว่าเขาสบายดี ว่าเขาไม่เป็นไร คำโกหกที่โป้ปดออกไป มักจะใช้ได้ดีเมื่อรวมเข้ากับรอยยิ้มของเขา ..
คนหนึ่งเป็นเพื่อนที่เขาชัง นอกจากความรู้สึกด้านลบที่มีให้แล้ว .. ปกติก็ไม่ค่อยมีเรื่องให้ชวนน่าจดจำสักเท่าไหร่ .. กับหนึ่งศาตราจารย์ผู้แสนเย็นชา เรื่องชวนจำก็มี แต่เรื่องไม่ชวนให้จดจำก็มีเหมือนกัน ..
เหอะ .. ใช่สิ เขาก็ยังเหมือนเด็กๆในสายตาพวกเขานั้นแหละ ..
“นายหายไปสองคืนเลยนะ รู้รึเปล่า ฮอกวอตส์ยกเลิกการสอบด้วย! นายลองเดาสิ ว่าถ้าเฮอร์ไมโอนี่ตื่นขึ้นมาจะว่ายังไง” รอนเอ่ยขึ้น ราวกับเป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตเลย แฮรี่ก็เพิ่งนึกได้ว่า ปีนี้เขายกเลิกการสอบเพราะจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ถ้าจะให้ดำเนินการสอบต่อ แต่นักเรียนสามสี่คนที่ถูกคำสาปเป็นหิน ก็จะถูกพาดพิง เพราะดันไม่ต้องสอบ แต่สามารถผ่านเรียนได้เลย .. เพื่อขวัญกำลังใจกับเรื่องที่จบไป เลยทำให้ศาตราจารย์ลงความเห็น ให้ยกเลิกการสอบไปซะ ..
และยิ่งกับศาตราจารย์ล็อกฮาร์ทที่สมควรโดนปลดออกจากการเป็นศาตราจารย์ด้วยแล้ว ..
เขาไม่สอบวัดระดับความรู้เรื่องวิชาล็อกฮาร์ทแทนเลยรึไง..
‘เธอหลับไปหนึ่งวันเต็มๆ รีบฟื้นตัว เลิกเป็นภาระฉัน..ห้องฉันไม่ว่างให้เธอมานอนเล่นได้ ..ใกล้จะสอบแล้ว .. กลับไปอ่านหนังสือซะ’
แฮรี่ได้แต่กลั้นยิ้ม .. ช่างเป็นคำพูดที่สรรหามากระตุ้นให้เขาดูแลตัวเองซะจริง .. แม้จะพยายามเก็บสีหน้าให้เป็นปกติ แต่ขนาดรอนยังสังเกตเขาเพราะรอยยิ้มมุมปากที่หลุดออกมา ..
รอนตีอกเขาราวกับเขายิ้มพิลึก พลางยืนยันสีหน้าเขาที่ดีใจอย่างบอกไม่ถูก “หน้านายหลุดมากเพื่อน .. ”
แต่ก็เป็นคนละเรื่องกันนะ .. เขายักไหล่ พลางเดินไปกับรอนเพื่อไปนั่งกินข้าวที่โต๊ะอาหาร.. และเขาก็ไม่คิดจะกินให้เยอะเหมือนวันก่อนแน่ .. แทนที่เขาจะอกแตกจากการกระทำของสองพ่อลูกปากร้าย แต่จะพุงแตกซะมากกว่า..
ซี่..
“ทนหน่อย เฮกเตอร์ ไว้ฉันจะหาข้าวให้กิน” เขาเอ่ยแผ่วข้างลำคอ แรงขยับเคลื่อนไหวในสาบเสื้อ ก็ลืมไปว่า ถึงเขาก็อดข้าวเป็นวันๆได้ แต่ไม่ใช่กับเพื่อนเขาสักหน่อย .. รวมรอนด้วยนั้นแหละ
“ตะกี้นายพูดอะไรรึเปล่า?”
“นายคิดไปเอง รอน”
ใช่ นายแค่คิดไปเอง…
ใช่ เขาแค่คิดไปเอง…
.. เขายังถูกเรียกมาพูดคุยรายละเอียดกับดัมเบิลดอร์เช่นเคย .. แตกต่างที่ตัวเขา . ไม่มีภาษาพาเซลให้เป็นข้อกังขา ไหนจะเรื่องฮอร์ครักซ์ทอมที่หายสาบสูญ จินนี่แม้ยืนยันแต่ก็ไม่มีหลักฐานให้เห็น..
เขาคงไม่ยื่นสมุดกึ่งมีชีวิตให้กับคนตรงหน้าเป็นแน่…
‘ตาแก่นี้ยังน่ารำคาญไม่เปลี่ยน .. ’ แฮรี่ยิ้มแห้งๆเมื่อคุยกับดัมเบิลดอร์ .. ไม่ใช่เขาไม่เชื่อใจอีกฝ่าย แต่เขาไม่ไว้ใจมากกว่า .. ข้อมูลในหัวเขามีมากมาย พอจะเปลี่ยนอนาคตได้ และเขาไม่เสี่ยงให้มันเปลี่ยนไปเพราะคำพูดเขา ..
อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่คิดจะกุเรื่องโกหกไปมากกว่านี้..
ครั้งนี้เขามาแค่คนเดียว .. โชคดีที่เซเวอร์รัสยังส่งข่าวให้ ว่าเขายังไม่ได้สติจากอาการอ่อนเพลีย และรอนก็เล่าถึง รางวัลทำความดีพิเศษให้กับโรงเรียน แล้ว
เอกสารปล่อยตัวก็ถูกส่งไปเมื่อวาน.. วันนี้ช่วงเย็นๆ แฮกริดก็คงกลับมา.
“ฉันไม่รู้หรอกนะ เธอไปอยู่ที่นั้นได้ยังไง และมีอะไรมากกว่านั้นรึเปล่า” ชายชรามองดวงตาที่นิ่งสงบของเด็กชาย แฝงความดื้อร้นและแน่วแน่ไว้เต็มเปี่ยม ..
มันก็แค่เรื่องธรรมดา .. ทำไมเขาต้องตื่นตกใจด้วยละ ?
“ผมก็แค่อยากช่วยเท่านั้นเอง ..แต่ผมคงทำไม่ได้ ถ้าไม่ได้คนอื่นช่วย” แฮรี่ยิ้มในขณะที่พูดถึง และมันก็เป็นเรื่องจริง ที่เขาทำไม่ได้แน่ ถ้าเขาไม่ได้รอนหรือเฮอร์ไมโอนี่ รวมมัลฟอยที่โดนหลอกถามข้อมูลด้วยแล้ว
เด็กอย่างเขาจะไปทำอะไรได้…
แฮรี่แค่ปิดตาก็รับรู้อารมณ์ของผู้มาใหม่ พ่อคุณชายหัวซีดที่ก็ซีดไม่ตามจากลูก โผล่มาพร้อมด๊อบบี้ที่ทำหน้าเศร้าเสียใจให้เขา .. แฮรี่แม้จะใจดี แต่ไม่ใช่กับทุกคน ..
คนทรยศ.. สมควรรับผลกรรมด้วยตัวเอง ..
‘หึ พวกเขาโดนเธอหลอกได้ยังไงกันนะ’
‘โธ่ ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยนะ’
ถ้าหากเป็นงั้นจริง .. ตอนนี้เขาคงได้ร่างคืนแล้วหายไปไหนต่อไหนแล้ว ไม่ใช่ต้องหยุดแผนเพราะต้องศึกษาข้อมูลบางอย่างให้เรียบร้อยซะก่อน ..
ลูเซียสปะทะฝีปากกับชายชราที่เจ้าตัวอยากให้โดนปลดลงจากตำแหน่ง เด็กชายยืนห่างเพื่อให้ผู้ใหญ่กัน โดยพวกเขาก็ดูจะไม่ได้ลืมเขาเท่าไหร่..
‘ช่างเถอะ เรื่องมันไม่สำคัญหรอก’
‘หมายถึงเรื่องห้องแห่งความลับหรือเรื่องของลูเซียสฮะ?’
‘มีอะไรสำคัญไปกว่าเรื่องของเธอ?’
ตลอดแหละฮะ .. แฮรี่บ่นในใจราวกับมีเสียงหัวเราะดังก้องในหัว .. เหลือบมองผู้ใหญ่สองคนทะเลาะกันต่อหน้าเด็กที่ ไม่ควรรู้อะไรเลยแบบเขา..
ลูเซียสเห็นเด็กชายที่มักจะมาพร้อมจดหมายของลูกชายตัวเองตลอด .. ใช่ว่าจะอยากพูดดีด้วย แต่ก็ไม่มีอะไรให้สมควรพูดคุยกัน .. อีกฝ่ายก็ยังคงฉลาดสมกับความเป็นอสรพิษ .. เมื่อไม่มีอะไรพูดถึงเรื่องที่เขาเกี่ยวข้อง ก็ได้แต่เฉไฉไม่พูดถึงมัน ..
ก่อนจะลากด๊อบบี้ออกไปหลังจากทิ้งวาจาร้ายกาจไว้ ..
แฮรี่ก็ขอตัวกลับเมื่อจบเรื่อง .. ชายชราได้แต่มองตามร่างเล็กที่หายวับไปด้วยดวงตาที่อ่านยาก .. มันลุ่มลึกเหมือนหลุมลึกยากจะคาดเดา .. มือของชายชราลูบเคราตัวเอง ก่อนมองออกนอกหน้าตาไป
ไกลออกไปแสนไกล...
PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง
ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์
ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น