[Fic Harry Potter ] Destinesia (Yaoi/BL) **ตัดจบ/ไม่แต่งต่อ/มีบทสรุปเรื่องที่เหลือ

ลำดับตอนที่ #44 : Destinesia (44) เหนือการคาดเดา

Destinesia (44) เหนือการคาดเดา

แฮรี่รู้ดี ว่านั้นเป็นการตัดสินใจที่ไม่มีอะไรยืนยันได้ .. เขาไม่รู้ว่า ทอมในสภาพแบบนี้ ถ้าได้ร่างกายกลับมา จะจัดการเขาทิ้งเลย หรือจะหนีไปดื้อๆ แล้วปล่อยให้เขาจัดการเรื่องตรงนี้เอง ..

“เริ่มเลยฮะ” เขาไม่พร้อมก็ต้องพร้อมนั้นแหละ .. อีกฝ่ายมองเขา ที่กำลังสัมผัสสมุดปกดำด้วยความเคร่งเครียด .. แต่ก็ยังไม่พูดตอบอะไรเขา..

วิธีการก็ง่ายๆ .. ในเมื่อสมุดต้องการพลังและวิญญาณ .. งั้นเขาก็จะให้มันโดนตรงเลยก็หมดเรื่อง ..

มือเล็กทาบไปกับหน้าสมุดสีขาวอย่างไม่ลังเล .. ราวกับคลื่นความร้อนไหลผ่านตัวและถูกดูดไปที่หน้าสมุดช้าๆ .. แฮรี่ไม่ได้โวยวายแต่อย่างใด เด็กชายดูเครียดไม่เหมาะกับหน้าตาหวานของตัวเอง .. ทอมที่คิดแบบนั้นก็ได้แต่ยิ้มขำ .. มองเด็กชายที่ตั้งใจควบคุมพลังของตัวเองใจจดใจจ่อ..

การดึงออกง่ายกว่าการเรียกคืน .. แฮรี่ถูกดึงพลังออกไปจนเริ่มหน้ามืด .. แม้มันจะเป็นเรื่องปกติของศาสตร์มืดแบบนี้ แต่เขาก็ไม่อยากหมดสติไปแบบนี้ แล้วปล่อยอีกคนไว้..

“รู้มั้ย .. เธอน่าสนใจจริงๆ ตั้งแต่ตอนที่เธอหลอกฉัน ว่าเป็นผู้หญิง” ทอมเอ่ยทำลายความเงียบงันตรงหน้า แฮรี่หัวเราะไร้เสียงแต่ไม่ได้หันไปสบตาอีกคนแต่อย่างใด ..

“ผมหลอกตรงไหนกัน . ผมไม่ได้บอกสักหน่อยว่านั้นเป็นชื่อผมจริงๆ และผมก็ไม่ได้บอกสักคำว่าเป็นผู้หญิง .. แต่ตอนนั้นคุณคิดว่าผมเป็นผู้หญิงไปแล้ว ผมก็เลยต้องตามน้ำคุณไป” แฮรี่แก้ตัวอย่างขอไปที .. เขายังคงไม่ละสายตาจากหน้าสมุด .. นึกย้อนกลับไปวันที่เขาใช้ชื่อพี่ตัวเองในการลวงอีกฝ่าย

“แล้วคุณรู้ได้ไงว่าเป็นผม .. ผมค่อนข้างมั่นใจเลยนะ ว่าคุณจะจับผมไม่ได้ ”

เด็กชายยกยิ้มแต่กลับส่ายหน้า … ก็สงสัยตัวเองเหมือนกัน ว่าเผยไต๋ตั้งแต่ตอนไหน .. ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมไม่ยอมบอกเขาซะงั้น ..

“เธอเป็นคนบอกฉันเอง เธอคงไม่รู้.. พลังของแต่ละคนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ..”  เพียงประโยคเล็กน้อย แฮรี่ก็พอเดาเรื่องออก …

“ตอนที่ผมแนะนำตัวทั้งสองชื่อ .. ผมดันไม่ได้ดื่มยาสินะ” แฮรี่ส่ายหน้าในความสะเพร่าของตัวเอง ใบหน้าเริ่มล้าลงจากการโดนดึงพลังไปอย่างต่อเนื่อง เหงื่อไหลซึมตามไรผมจนหน้าซีดไม่ต่างอะไรจากคนที่นอนอยู่.. แต่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะปล่อยมือ..

“ก็นะ .. แต่ถึงไม่มีตรงนั้น ฉันก็สงสัยเธออยู่แล้ว ..”

         เหมือนจะสนทนากันปกติ . แต่ไม่ปกติเพราะเรื่องที่เขากำลังทำอยู่เนี่ยแหละ...

“เธอต้องเป็นเด็กที่เก่ง ถึงขนาดปรุงน้ำยาสลายพลังเวทย์มาดื่มได้ราวกับน้ำเปล่า .. ไหนจะสามารถแอบไปไหนมาไหนโดยที่ไม่สามารถจับได้ จากที่ฉันคาดคะเน .. เธอต้องเชื่อมั่นใจตัวเองเป็นอย่างมาก ว่าฉันจะจับเธอไม่ได้ .. เป็นคนที่มีความสามารถโดดเด่น แต่กลับไม่แสดงออก คงก็มีไม่กี่คน..”

แฮรี่ก็อยากจะบอกว่า ทอมอาจจะไม่ใช่จอมมาร แต่จะเป็นมือปราบแทนก็ได้ ..

ก็เล่นประติดประต่อเรื่องราวกับจับวางแบบนี้ ..  

แฮรี่เริ่มหน้ามืด แต่ก็ยังตั้งสติอยู่ ฟังคำพูดทอมต่อ ..

“ฉันตัดความน่าจะเป็นเป็นอันดับแรก .. พวกเด็กแบดเจอร์ไม่เหมาะในด้านนั้น .. ถ้าพวกเขาเจอสมุดตกอยู่ .. คงหาเจ้าของมากกว่ามานั่งเขียน ไหนจะเด็กที่เอาแต่เข้าห้องสมุดทั้งวัน คงไม่มาเดินไปเดินมาในห้องน้ำหรอก” คุณลืมเมอร์เทิลนะทอม .. แต่เอาเถอะ .. บ้านเรเวนคลออาจจะชื่นชอบของแปลกๆอย่างสมุดทอม .. แต่คงไม่นึกสนุกนั่งคุยเล่นกับอีกฝ่ายอย่างสบายใจหรอก .. น่าจะมีเรื่องถามพันกว่าเรื่องเป็นแน่..

“เธอเป็นเด็กน่าสนใจ ..กริฟฟินดอร์ชอบความตื่นเต้นและการเล่นสนุกจนนับได้ว่าไร้สาระ เธอ..ความสามารถเกินตัว สุขุมแต่อ่อนโยน .. และคำพูดที่เธอพูด ก็คล้ายกันถึงเจ็ดส่วน .. พอตอนนั้นเธอบอกว่าตัวเอง คือแฮรี่ พอตเตอร์ .. ฉันก็เลยเริ่มมั่นใจ แค่ไม่มีหลักฐาน ”

จริงๆ แฮรี่ไม่เหมาะกับกริฟฟินดอร์ .. แต่ก็มีความเป็นกริฟฟินดอร์. อย่างที่หมวกคัดสรรบอกเขาไว้.. เขาอาจจะยิ่งใหญ่เมื่ออยู่สลิธีรินก็ได้ .. แต่เขาชอบความท้าทายมากกว่า .. อยู่บ้านงูเข้มงวดเกินไป ไม่เห็นจะสนุกตรงไหนเลย ..

“ฮ่ะๆ คุณแอบสืบหาตัวผมขนาดนี้เลยหรอเนี่ย” เมื่อไหร่สมุดทอมจะพอเนี่ยยย เขาเริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ ..

“เธอฉลาดมาก .. แต่ก็ยังไม่พอ..” ทอมยิ้มไม่ถึงดวงตา .. มันน่าขนลุกและดูร้ายกาจไม่เปลี่ยน .. แฮรี่เริ่มผวาจนเกิดความคิดตีกันไปมาในหัว

“อึก ทอม..” แฮรี่คิดคำตอบในหัวได้หลายคำถาม แต่ไม่รู้ว่ามันจะเป็นคำตอบไหน..

หลอกใช้ หักหลัง หลอกลวง หรือ...ทรยศ..

ไม่เชื่อใจและไม่วางใจในตัวตนของเขารึเปล่า..

แฮรี่ไม่มีคำตอบให้กับคำถามของตัวเอง..

“ฉันเอ็นดูเธอนะ .. ” ทำพูดนั้นมีบางอย่างซ่อนอยู่จนน่าขนลุก .. แฮรี่หันไปสบตาอีกคนที่มีประกายในดวงตา .. แต่สมองก็เริ่มสั่งการให้ปิดเปลือกตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน ..

แฮรี่เริ่มคิดแง่ร้ายเกี่ยวกับเรื่องตรงหน้า .. ทอมยิ้มไม่ใช่เรื่องดี .. ยิ่งแววในดวงตาคู่นั้นก็น่าสงสัยจนไม่น่าไว้วางใจ .. เขาก็ไม่อยากคิดถึงผลลัพท์ที่อาจจะออกมาไม่เป็นไปตามที่เขาคาดเอาไว้ แต่เมื่อตัดสินใจมาถึงขนาดนี้แล้ว

เขาก็จะไม่ยอมถอย..

“หลับให้สบาย แฮรี่..”  ตอนที่จะหมดสติ เขาก็เพิ่งจะโทษตัวเองที่ประมาทมากเกินไป จนไว้ใจอีกคนที่คุ้นเคย แต่กลับไม่อาจคุ้นเคยได้อีก .. เขาลืมไปว่า ถึงทอมจะตอบรับข้อเสนอ แต่ใช่ว่าจะยอมเห็นอกเห็นใจเขา จนปล่อยเขาไปเสียหน่อย..

ทอมไม่ได้ตอบรับว่าจะไม่จัดการเขาหรือจินนี่ .. และอีกฝ่ายก็ไม่ได้บอกว่าจะทำอะไรต่อ หลังจากที่เขาช่วยอีกฝ่ายแล้ว .. เขาอาจจะเชื่อความสามารถตัวเองมากเกินไป และไว้ใจอีกคนมากเกินไปก็ได้…

         แต่แฮรี่ก็ไม่ได้ปล่อยมือออกจากหน้าสมุด .. ถ้าเขาจะพลาด ก็คงโทษใครไม่ได้.. 

        นอกจากตัวเอง..

กึก..

“!?” ทุกอย่างหยุดไปดื้อๆ .. แฮรี่ที่ถึงจะอ่อนแรงแต่ก็พอจะหันไปสบตาอีกคน ที่ยังยิ้มบางอยู่อย่างน่าประหลาด .. เขาตั้งคำถามกับการเปลี่ยนแปลงกะทันหันของอีกคนอย่างไม่เข้าใจ …

ทำไมถึงหยุดซะแล้วละ ..

“หึหึ เธอคิดว่าฉันจะจัดการเธอจริงๆหรอ?” ทอมแสร้งทำหน้าเศร้าใจให้เห็น แต่จากสายตาเขาก็รู้อยู่แล้วว่า ทอมแค่เล่นสนุกเท่านั้นเอง ..

“คุณจะหยุดทำไมเนี่ย ..” เขาไม่ตอบคำถามอีกฝ่าย เพียงแต่ตั้งคำถามใหม่ .. เอาเป็นว่า เขาคิดมากไปเองก็ได้ ..

ทอมหัวเราะขำ พลางเดินเข้ามาใกล้เขาที่นั่งอยู่ .. พึมพำบางอย่างในลำคอ แล้วก็หยิบสมุดออกจากมือเขาไป ..

“เธอรู้แต่ทำเป็นไม่รู้สินะ .. ถึงเธอจะแทนที่เด็กสาวคนนั้น .. แต่ยังไงก็มีสิ่งที่เธอต้องจ่ายอยู่ดี” ไม่ว่าจะพลังชีวิต .. หรือพลังวิญญาณ .. การสร้างร่างเนื้อไม่ใช่สิ่งที่ทำกันได้ง่ายๆ .. และใครจะกล้าเสียสละสิ่งที่เป็นราวกับอายุขัย เพื่อคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน ..

เขาก็แค่ทดสอบดูเท่านั้นแหละ ว่าเด็กชายจะกล้าเสียสละอย่างที่เอ่ยว่าไว้รึเปล่า..

“คุณอยากมีร่าง ผมก็ตามใจคุณ คุณจะเอายังไงอีกเนี่ย” แฮรี่เริ่มบ่น แม้จะนั่งแหมะอยู่ที่พื้น .. เริ่มตามความคิดอีกฝ่ายไม่ทัน ก็รู้หรอกว่า อีกฝ่ายอ่านยากแค่ไหน บางทีเขาก็ไม่เข้าใจอีกฝ่ายตลอดหรอกนะ

          เรื่องสนุกของทอมก็คือเรื่องเขาตลอด..

“หึหึ คงไม่ใช่ตอนนี้ .. เราจะคุยกันเมื่อกลับขึ้นไป” กลับขึ้นไป? หมายถึงฮอกวอตส์หรอ? แล้ว ..

“แล้วคุณละ?” นั้นแหละประเด็นสำคัญ ..

“ก็อยู่กับเธอไงละ”

“?”

“เรายังต้องมีเรื่องคุยกันอีกเยอะ ไม่ต้องรีบร้อนไป .. เพราะงั้นตอนนี้ นอนซะ” ทอมว่าพลางย่อสมุดตัวเองให้เล็กลง ส่งให้เด็กชายรับไปยังไม่ทันได้ประมวลผล .. แต่ก็รับสมุดมาเก็บให้มิดชิดก่อนจะถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง..

“คุณไม่ทำต่อแล้วแน่หรอ?” จะยกเลิกมันตอนนี้เนี่ยนะ? แล้วที่พูดนั้นล้อเล่นอีกรึเปล่า . หรือต้องการจะแกล้งเขา ..

“เธอทำหน้า ‘มีเรื่องอยากจะบอก’ ตั้งแต่ลงมาที่นี้แล้ว แฮรี่ .. และคงเป็นเรื่องสำคัญพอให้ฉันรอได้ ” แฮรี่แปลกใจที่ทอมยอมล้มเลิกแผนการคืนร่างตัวเองไว้กะทันหัน .. แต่ถ้าจะสร้างที่หลัง ก็แค่ใช้เขาเท่านั้นเอง .. เขาก็ไม่อยากจะถามเหตุผลกับคนตรงหน้า ที่ไม่เคยจะตอบตรงคำถามเขาหรอก

แต่เอาเถอะ ตอนนี้เขาไม่อยู่ในสภาพที่จะอยากถามแล้ว …

“ผมเชื่อใจคุณนะ … งั้นก็ ราตรีสวัสดิ์ฮะ ทอม.” พูดจบ แฮรี่ก็ปิดเปลือกตา ล้มลงไปทันทีอย่างกับดับไฟ.. ทอมหัวเราะให้กับสภาพเด็กชายที่เขาเป็นสาเหตุ .. แต่เด็กชายกลับไม่โกรธเคืองที่เขาเล่นแรงขนาดนั้นแท้ๆ ..

ไม่รู้ว่าเพราะกำลังเพลีย หรือเพราะเป็นนิสัยของเด็กชาย..

แม้ร่างกายตอนนี้จะไม่โปร่งแสงเท่าตะกี้ แต่ก็ยังมองออกว่าไม่ใช่ร่างจริง..

ไม่รู้ว่าจะเพราะสาเหตุใด .. แต่มีบางอย่างฉุดรั้งตัวเขาไว้ เขาอยากฟังเรื่องอื่นก่อนที่จะออกจากฮอกวอตส์ .. เรื่องของเด็กชายน่าฟัง แต่ที่น่าค้นหากว่า ก็คือเรื่องที่ร่างเล็กเก็บซ่อนปิดบังเอาไว้ ราวกับมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับเขาจนเขาสงสัย..

เด็กชายจะรู้อะไรอีก .. มีอะไรที่เขายังไม่รู้อีก .. และมีอะไรที่เด็กชายจะบอกเขา

นั้นแหละที่น่าสนใจ..

“ราตรีสวัสดิ์ แฮรี่..” แฮรี่ตกสู่ห้วงนิทราได้ในทันทีเมื่อเสียงอีกฝ่ายที่ตอบกลับมา อ่อนลงจนคุ้นเคย .. สำหรับแฮรี่ .. อดีตพ่อบุญธรรมก็ยังเหมือนเดิมเสมอ .. ช่างเจ้าเล่ห์ แต่ก็มีจุดอ่อนโยนแปลกๆ

เด็กชายไว้ใจอีกฝ่ายพอให้หลับลง ไม่กลัวว่าทอมจะทำอะไรหลังจากนี้รึเปล่า..

ร่างวิญญาณมองหน้าเด็กชายส่งท้าย .. ใบหน้าพริ่มหลับตาไปด้วยรอยยิ้มบางๆ แต่ยังดีกว่าตอนแรก ที่เครียดจนไม่สมกับความอ่อนหวานของโครงหน้าแฮรี่เลย ..

ร่างสลายหายเป็นไอลอยกลับเข้าไปในสมุดที่อกเสื้อของเด็กชาย ..

เหลือเพียงร่างสองร่างที่นอนหายใจแผ่ว รอความช่วยเหลือมาถึง ..

เรือทอมจะเดินหน้าหรือถอยหลัง ก็ฉากเนี่ยแหละ

บอกแล้วว่า ปู่เราตลกร้ายได้ทุกสถานการณ์

จะตรวจสอบ ต้องจริงจังเบอร์ไหน 55555

น้องเขาใจหายใจคว่ำหมด ..

เรื่องจะข้ามๆโดดๆ ไม่ให้ดราม่าแต่ก็จะต่อกัน

ใครหิวมาม่าตอนนี้ อย่าเพิ่งก่อน

เราจะชอบบิวส์อารมณ์ก่อนเริ่มเรื่อง

เพราะงั้นตอนนี้ยังแค่ชิวๆ คลื่นลมสงบ

เรือฮาเร็มไม่มีมาม่าหรอก เชื่อเราสิ *_*

PS. เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นฟิค เพราะฉะนั้นเนื้อหาอาจจะมีการอ้างอิง

ที่ไม่ตรงกับเนื้อหาฉบับภาพยนตร์และในหนังสือชุด แฮร์รี่ พอตเตอร์

ชี้แจ้งมานะที่นี้ ขอบคุณค่ะ

B
E
R
L
I
N
?