สุดปลายทางฟ้าฝน

สวัสดีค่ะ นี่ก็เป็นเรื่องที่สามที่เราแต่งแล้วเนอะ 

ติดตามกันเยอะๆนะคะ

ขอบคุณค่ะ

"คุณกำลังเล่นละครตบตาคุณพ่อของคุณอยู่ล่ะสิ เก่งใช้ได้เลยนะ" เขาพูดขึ้นมาเมื่อมีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสอง

"คุณหมายความว่ายังไงคะ?" หญิงสาวไม่เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังพูดอยู่เลยสักนิด

"เลิกเสแสร้งเถอะ อยู่ลับหลังท่านไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเองหรอก"

"คุณจะพูดอะไรก็พูดออกมาตรงๆดีกว่าค่ะ" หญิงสาวเองก็สุดจะทนเหมือนกัน ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้พูดจาเสียมารยาทกับเธอทั้งๆที่เพิ่งเจอกันวันแรก เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าต้องแต่งงานกับคนแบบนี้ต่อไปชีวิตของเธอจะเป็นยังไงต่อ