คติเตือนตน

เนื้อเรื่อง

บทความนี้เป็นบทความแรกในชีวิตผม จุดประสงค์ในการเขียนนี้ เพื่อให้คติไว้เป็นแง่คิดแต่ผู้อ่านทุกท่าน ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าบทความนี้จะเป็นประโยชน์แก่ผู้อ่านทุกท่าน


ชีวิตในวัยเด็กของทุกคนเปรียบเสมือนเวลาในตอนเช้ามืด ยังทำอะไรไม่สะดวก เพราะยังคงมืดอยู่
ต่อมาวัยรุ่นเปรียบเสมือนช่วงเช้าที่พระอาทิตย์เริ่มฉายแสง ให้ความสดชื่นแจ่มใสต่อสรรพสิ่ง
วัยผู้ใหญ่เปรียบเสมือนตอนกลางวัน ซึ่งเป็นเวลาทำงาน ทุกคนต้องทำงานเพื่อเลี้ยงตน เลี้ยงครอบครัว
วัยชราเปรียบเสมือนตอนเย็น ซึ่งเป็นเวลาที่คนเลิกจากงานต้องพักผ่อน และใช้เวลาที่เหลือในวันนี้ให้มีค่าแก่ตนเองและครอบครัว
และความตายเปรียบเสมือนเวลาที่เราหลับนอน คือทุกอย่างหยุดนิ่ง
ดังนั้น เวลาที่เราสมารถจะทำประโยชน์ให้กับสังคมได้ดีที่สุดคือตอนกลางวัน หรือเมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ แต่การที่เราจะทำประโยชน์ให้ผู้อื่นได้นั้น เราต้องเริ่มต้นวันของเราให้ดี คือการเป็นเด็กและวัยรุ่นที่ดี และเมื่อเราทำความดีไว้มาก ๆ เมื่อถึงตอนที่เราไปจากโลกนี้ ก็จะเป็นการจากไปอย่างสวยงาม เสมือนเป็นวันดี ๆ ที่ผ่านไปวันหนึ่ง ให้ตัวเราเองและคนรอบข้างได้สุขใจ

วันนี้ก็เป็นหนึ่งวันของผมที่ดี ที่ผมได้ทำประโยชน์ให้กับท่านผู้อ่าน วันของผมยังไม่จบลงเพียงเท่านี้ ยังมีเวลาอีกยาวนานที่จะเขียนบทความดี ๆ ให้ท่านอ่าน แล้วท่านหล่ะ  จะทำวันดี ๆ ของท่านให้ออกมาในรูปแบบใด อย่างไรก็ขอให้เป็นวันที่สดใส อบอุ่นสบาย และเปี่ยมด้วยความสุขนะครับ