เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #62 : แต่ข้าไม่ได้ช่วยฟรีๆหรอกนะ

"ไอ้ถ่อ.."

ตู้มมม

ยังไม่ทันที่เมอรินจะกล่าวอะไรจบ ประตูร้านก็ถูกระเบิดออกเป็นรูโหว่ก่อนที่ทั้งสามและคนทั้งร้านจะหันไปมองทางต้นเสียง เผยให้เห็นชายร่างท้วมรูปร่างเหมือนหมูใส่ทองเต็มตัวบวกกับเหงื่อที่โชกไปทั่วกายส่งกลิ่นเหม็นสาบกระจายไปทั่วทั้งร้านและมันกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับชายชุดดำสวมชุดปิดหน้าปิดตาคล้ายกับนินจารวมสิบคนที่กำลังเดินตามหลังของมันมาส่วนข้างๆตัวของมันยังมีชายผมเขียวถือคฑา ซึ่งใบหูของเขานั้นมีความยาวกว่ามนุษย์ปกติทั่วไป โดยที่ลีโอก็พอจะเดาๆได้อยู่ว่าชายผมเขียวตรงหน้าคือเผ่าพันธุ์อะไร

"ใครไม่เกี่ยวออกไปให้หมด!!" สิ้นเสียงของชายร่างอ้วนที่ตะโกนออกมา เหล่านักผจญภัยแล้วลูกค้าก็ถยอยลุกขึ้นวิ่งออกไปทางด้านนอกของร้านกันหมด

"ทะ..ท่านฟานซิส" เมอรินที่เบิกตากว้างและมีเหงื่อผุดขึ้นมาที่หน้าผากพร้อมกับจ้องมองไปยังชายร่างอ้วนที่กำลังยืนสแยะยิ้มอยู่

"เมอริน...นี้มันก็นานแล้วนะ ที่เจ้าไม่ได้ส่งส่วยมาให้ข้าเฉกเช่นแต่ก่อน..เจ้าก็รู้ไม่ใช่หรอว่าถ้ากล้าแข็งข้อกับข้ามันจะเป็นเช่นไร?" ฟานซิสกล่าวพร้อมกับใช้ลิ้นของมันเลียไปทั่วริมฝีปาก ก่อนที่จะค่อยๆเดินตรงเข้ามาหาหญิงสาวอย่างเชื่องช้า โดยที่ลีโอก็ไม่ได้สนใจอะไรก่อนจะนั่งแคะเศษอาหารที่ติดอยู่ตามไรฟัน

"คะ..คือ ข้าขอเวลาอีกซักนิดได้หรือเปล่า..ช่วงนี้ตั้งแต่ร้านอาหารจากแดนสวรรค์เปิดให้บริการ ลูกค้าประจำของข้าก็ลดหายไปหมด..รายได้ทางร้านของเราก็ลดหายไปด้วย.." เมอรินที่กล่าวออกไปพร้อมกับร่างที่สั่นกลัว เมื่อฟานซิสที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของหญิงสาวและกำลังจะเอื้อมมือไปเพื่อหวังจะจับที่หน้าอกคัพ C นั้นพลันก็ต้องหยุดชะงักลง..

ตึง!!

"ข้าอิ่มแล้ว อ๊ะนี้ ค่าอาหารไม่ต้องถอนคิดซะว่าเป็นค่าที่ข้านั้นได้เสียมารยาทกับแมวน้อยตัวนั้นไป.." ลีโอที่วางถุงเงินขนาดใหญ่ ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นเดินแทรกกลางของเมอรินและฟานซิสไป ซึ่งพอเมอรินสังเกตุเห็นถุงเงินก็แปลกใจว่าทำไมมันใหญ่กว่าปกติก่อนที่เธอจะเปิดมันออกก็พบกับเงินจำนวนมาก

"หนะ..หนึ่งล้านแครอย..ดะ..เดี๋ยว มันเยอะเกินไปข้ารับไว้ไม่ได้หรอก!!" เมอรินที่ตกใจจนสติหลุดก่อนจะหันไปตะโกนเรียกเพื่อหวังที่จะรั้งชายหนุ่มเอาไว้ แต่ชายหนุ่มเพียงยกมือขึ้นและสบัดมันไปมาเชิงเหมือนจะบอกว่าเอาไปเถอะโดยที่เขานั้นไม่ได้เหลียวหลังกลับมามองเลยแม้แต่น้อย พร้อมกับเดินแทรกกลางระหว่างชายชุดดำและชายผมเขียวเผ่าเอล์ฟไป..

"อะไรของมันกันเจ้าสวะนั้น?" ฟานซิสที่สบถออกมา..

.

.

.

'นายท่านทำแบบนี้มันดีแล้วหรือขอรับ ที่ให้เงินจำนวนขนาดนั้นกับผู้หญิงคนเมื่อกี้ไป..'ซีน่อนที่กล่าวออกมา

'ช่างเถอะน้า!! เงินแค่นิดๆหน่อยๆ และอีกอย่างนิสัยบ้าๆของข้าก็ดันไปตื่นตอนเจอกับแมวน้อยตัวนั้น เลยเผลอทำเรื่องไม่สมควรไป คิดซะว่าเราช่วยเธอเพื่อเป็นการไถ่โทษละกัน' ลีโอที่ตอบพร้อมกับยิ้มให้ตัวเองอย่างสุขใจ ก่อนจะเดินตรงออกไปเพื่อหาของหวานตบท้าย

'แต่นั้นมันเป็นเงินทั้งหมดของพวกเราเลยนะขอรับ..'ซีน่อน

'ใช่ๆเงินทั้งหมดขอ..เฮ้ย!! เจ้าว่ายังไงนะ ไม่ใช่ว่ามีอยู่อีกงั้นหรอ?'ลีโอที่ตกใจจนหน้าเสียกับคำพูดของซีน่อน ก่อนจะเปิดแหวนมิติดูก็รู้ได้ทันทีว่าข้างในมันบ๋อแบ๋

"องค์ราชาแห่งมาโฮ ก็ใช้เงินในท้องพระคลังจัดงานประลองจนถังแตกไปแล้วเหมือนกันขอรับ มันก็เลยให้เรามาได้เพียงแค่นี้" ซีน่อนที่กล่าวจบลีโอก็ยกมือขึ้นมากุมหน้าขมับทันทีอย่างเคร่งเครียด ที่เมื่อซักครู่เขาไม่น่าโชว์พาวออกไปเลย คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็หันหลังกลับวิ่งตรงไปยังร้านที่เขาพึ่งจากมาด้วยความรวดเร็ว

แต่พอมาถึงก็พบกับสภาพร้านที่พังยับเยินกับร่างของแมวสาวที่กำลังนอนหมดสติอยู่ที่พื้น ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินตรงไปและค่อยๆประคองร่างอันไร้สติของนางขึ้นมา

"เฮ้ๆ เป็นอะไรหรือเปล่า..?"ลีโอที่เรียกพร้อมกับใช้มือเขย่าร่างของแมวสาวอย่างเบาๆ ก่อนที่ดวงตาสีแดงของเธอจะค่อยๆเปิดเปลือกตาออกอย่างช้าๆพร้อมกับน้ำตาที่รวมกันเป็นกระจุกอยู่ที่เบ้าตา

"ทะ..ท่านที่ลวนลามข้าเมื่อก่อนหน้านี้หนิ้.. ฮึก..ฮื้อ.. ได้โปรด!! ได้โปรดช่วยพี่เมอรินของข้าด้วย ข้าขอร้องหล่ะจะให้ข้าทำอะไรข้าก็ยอม!!" สาวหูแมวที่ฟื้นคืนสติก่อนจะปล่อยโฮออกมาพร้อมกับขอร้องอ้อนวอนชายหนุ่มเบื้องหน้าที่ตอนนี้กำลังขมวดคิ้วด้วยความงุนงง

"ใจเย็นๆก่อน ..จะให้ข้าช่วยอะไร ไหนเจ้าลองเล่าเรื่องราวมาให้ข้าฟังหน่อยสิ่" ลีโอที่เตือนสติของแมวสาวก่อนที่เธอจะเย็นลงพร้อมกับค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง

"ข้าชื่ออลิซ เป็นเผ่าครึ่งสัตว์ ส่วนพี่สาวของข้าชื่อเมอริน.." หลังจากที่อลิซแนะนำตัวนางก็เล่าถึงเรื่องราวความเป็นมาทั้งหมด เรื่องมันก็มีอยู่ว่าอลิซเป็นเด็กกำพร้าที่พ่อของเมอรินเก็บมาเลี้ยง โดยที่ชีวิตของเธอเติบโตมาพร้อมกับเมอรินเป็นเสมือนพี่น้องท้องเดียวกัน ซึ่งพ่อของเมอรินก็เปิดร้านอาหาร โดยที่ช่วงเวลานั้นร้านอาหารแห่งนี้กำลังเจริญรุ่งเรืองสาเหตุเพราะรสชาติของอาหารที่ถูกปากและราคาไม่แพงซึ่งในช่วงเวลานั้นเมอรินและอลิซมีความสุขมากที่สุด..

แต่แล้ววันที่ทุกอย่างพังถลายลงก็มาถึงเมื่อฟานซิสขึ้นมารับหน้าที่เก็บภาษีแทนผู้เก็บภาษีคนเก่า และมันได้ทำการขูดเลือดขูดเนื้อประชาชนโดยการรีดเก็บเงินที่มากกว่าเดิมถึง 3 เท่า แต่ก็ไม่มีใครกล้าต่อต้านหรือขัดขืน เพราะมันมีเอล์ฟที่ครอบครองสมบัติระดับพระเจ้าเอาไว้อยู่.. จนทำให้พ่อของเมอรินต้องทำงานหนัก..จนถึงขั้นเสียชีวิตลง..พอหลังจากที่พ่อของเมอรินเสียชีวิตนางเองก็ได้ขึ้นมาเป็นเจ้าของร้านคนใหม่และใช้ความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมาประคองให้ร้านอาหารแห่งนี้อยู่มาได้จนถึงปัจจุบัน แต่โชคก็ไม่ได้เข้าข้างนางเสมอไปเพราะเมื่อสองเดือนก่อนมีร้านอาหารจากแดนสวรรค์มาเปิดซึ่งสร้างผลกระทบให้กับร้านอาหารแห่งนี้เป็นอย่างมากเพราะมันได้ดึงดูดลูกค้าประจำของร้านนี้ไปจนหมด.. และถ้าวันนี้ไม่ใช่วันที่ร้านอาหารจากแดนสวรรค์ได้ปิดทำการลง..ร้านอาหารแห่งนี้ก็คงที่จะไม่มีใครเข้ามาใช้บริการเป็นแน่นอน...

หลังจากที่อลิซเล่ามาถึงตรงนี้นางก็ปล่อยโฮออกมาอีกครั้งพร้อมกับกระโจนเข้าหาลีโออย่างรวดเร็วจนร่างของนางนั้นทับอยู่บนตัวของลีโอ

"ท่านช่วยข้าได้มั้ย!! เจ้าฟานซิสมันจับตัวพี่เมอรินของข้าไป มันบอกว่าถ้าอยากได้ตัวพี่เมอรินคืน ให้เอาเงินจำนวน 10 เหรียญทองไปไถ่ตัว ถ้าไม่อย่างนั้นมันจะจับตัวพี่เมอรินไปขายเป็นทาสและต่อให้ถ้ามีเงินไปไถ่ตัว แต่ถ้าไปช้ามันก็ไม่รับรองความปลอดภัยของพี่ด้วย ฮึก ฮื้ออ" อลิซที่ปล่อยโฮออกมาเป็นระยะๆทำให้ชายหนุ่มถึงกับใจอ่อน แต่เขาก็ไม่คิดจะช่วยเธอฟรีๆอยู่แล้ว..

"ข้าจะช่วย แต่เจ้าช่วยลุกออกไปก่อน..ก่อนที่ข้าจะมีอารมณ์..!!"ลีโอกล่าวพร้อมกับส่งสายตาหื่นกามออกไป

"ท่านพูด จะ..จริงๆนะ!!" อลิซที่ไม่สนใจสายตาคู่นั้นของชายหนุ่มก่อนจะกล่าวออกมาพร้อมกับค่อยๆลุกออกจากตัวของชายหนุ่มอย่างช้าๆ

"ข้าพูดจริงทำจริง..แต่ข้าไม่คิดจะช่วยฟรีๆหรอกนะ" ลีโอที่กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่มีเลศนัย

"ถ้าท่านช่วยพี่เมอรินของข้าได้ไม่ว่าอะไรข้าก็จะหามาให้ท่าน..ถ้าท่านต้องการเงินข้าขอเวลาซักเล็กน้อยและข้าจะหามันมาให้แก่ท่าน.." อลิซที่กล่าวออกไป พร้อมคิดในใจว่าถึงชายหนุ่มตรงหน้าของเธออาจจะหวังสินตอบแทน เธอก็ไม่สนเพราะยังไงก็ขอแค่ช่วยเมอรินให้พ้นเงื้อมมือของฟานซิสให้ได้ก่อน หลังจากนั้นเธอก็จะทำงานหาเงินมาชดใช้ให้กับชายหนุ่มให้ไวที่สุด

"ข้าไม่ต้องการเงินหรอก.."ลีโอกล่าวไปด้วยน้ำเสียงหวนๆ

"อะ..อ้าว ถ้าท่านไม่ต้องการเงินแล้วท่านต้องการอะไร"อลิซที่ถามกลับไปด้วยความงุนงงก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆยื่นหน้าไปกระซิบที่ข้างใบหูของอลิซที่มีขนปุกปุยอยู่

"ข้าต้องการร่างกายของเจ้าหน่ะ!!"ลีโอกล่าวพร้อมกับใจปากขบกัดไปที่ใบหูของแมวสาว

"เมี๊ยว!! อ๊ะ...เอ๊ะ..เอ๋!!!"แมวสาวที่ร้องออกมาอย่างตื่นตู้ม ก่อนที่ชายหนุ่มจะลุกขึ้นยืนและหันหลังให้กับแมวสาว

"ถ้าเจ้าให้สิ่งที่ข้าต้องการไม่ได้ ถ้าอย่าง.."ลีโอที่กล่าวพร้อมกับก้าวขาและกำลังเดินจากไป

"ข้า ตะ..ตกลง.." อลิซที่รีบตอบก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดจบ โดยที่เธอนั้นไม่ได้คิดไตร่ตรองมันเลยแม้แต่น้อย หลังจากสิ้นคำตอบของแมวสาว ลีโอที่หยุดเดินก่อนจะค่อยๆหันไปฉีกยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายก่อนจะกล่าวว่า

"ถ้างั้นช่วยพาข้าไปหาเจ้าอ้วนนั่นเดี๋ยวนี้เลย!!"ลีโอ..

.

.

.

.

คฤหาถ์ส ฟานซิส

ภายในห้องโทรสีน้ำตาลมีเตียงนอนสีขาวและมีร่องรอยของคราบสกปรกมากมายรวมไปถึงคราบเลือดที่เกาะอยู่เต็มไปทั่วผ้าปู โดยมีหญิงสาวผมสีแดงเลือดหมูที่ตอนนี้กำลังถูกเชือกมัดมือทั้งสองข้างและกำลังนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับคราบน้ำตา โดยมีชายร่างอ้วนที่กำลังคลืบคลานขึ้นมาบนเตียงอย่างช้าๆในสภาพท่อนบนที่เปลือยเปล่าและเหงื่อที่ส่งกลิ่นเหม็นสาบจนน่าอาเจียนออกมาเป็นระยะๆ ก่อนที่มันจะค่อยๆเอื้อมมือจับไปที่ร้องเท้าของหญิงสาวและถอดออก

ตุบ

"โอ๊ย!!"เสียงร้องทุ้มๆดังขึ้นด้วยความเจ็บปวด

เพี๊ยะ!!

"ยัยบ้านี้เจ้ากล้าถีบหน้าข้างั้นหรอ!!" เมอรินที่ถีบเข้าไปที่ใบหน้าของฟานซิสก่อนที่มันจะหง่างมือและตบกลับไปที่แก้มขาวนวลของหญิงสาวจนเธอนั้นถึงกับเลือดกลบปาก ก่อนที่เธอจะนอนแน่นิ่งไปในทันที

"หึๆ อยู่เฉยๆตั้งแต่แรกก็ไม่เจ็บตัวแล้ว" สิ้นเสียงของฟานซิสมันก็คลานขึ้นมาบนร่างของเมอรินก่อนจะค่อยๆถอดผ้ากันเปื้อนสีดำของหญิงสาวออก ตามด้วยมือของมันที่อยู่ไม่สุขที่ค่อยๆเลื่อนไปจับที่หน้าอกของหญิงสาว พร้อมๆกับขย้ำมันอย่างเมามันส์ ก่อนที่มันจะค่อยๆถกเสื้อสีขาวของเมอรินที่อยู่ใต้ผ้ากันเปื้อนขึ้น..เผยให้เห็นชั้นในสีขาวลายลูกไม้กับหน้าอกขนาดใหญ่ที่ขาวนวล..

"อย่านะ..ใครก็ได้..!!"เมอรินที่คืนสติกลับมาได้ก็ตะโกนขอความช่วยเหลือ ก่อนที่ฝ่ามือของฟานซิสจะประทับลงไปที่แก้มของหญิงสาวอีกครั้ง

เพี๊ยะ!!

"เงียบ!! ต่อให้เจ้าตะโกนให้ตายก็ไม่มีใครมาช่วยเจ้าได้หรอก หึๆ จงตกเป็นนางบำเร้อของข้าผู้นี้เสียเถอะ ฮ่า ฮ่า!!" ฟานซิสตวาดเสียงดังลั่นห้องก่อนจะเอื้อมมือไปถกชั้นในขึ้น จากนั้นมันก็ถึงกับเบิกตากว้างเพราะทรวงอกตรงหน้าที่งดงามบวกกับ ความขาวที่ดูสะอาดสดใสของทรวงอก เมื่อมันเห็นดังนั้นก็ค่อยๆก้มศรีษะลงไปหวังที่จะซึมซับกับช่วงเวลาแห่งความสุข แต่แล้ว..

ฟิ้ววววว

ตู้มมมม

"เฮ้ย..!! ทะ..ท่านซีโก้" ฟานซิสที่ร้องเสียงหลงออกมาเมื่อจู่ๆร่างของชายผมเขียวเผ่าเอล์ฟในสภาพโชกเลือดได้ลอยทะลุเข้ามาในห้องที่มันอยู่ จนกำแพงของห้องโถงชั้นสองนั้นได้พังทลายลงเกิดเป็นช่องโหว่ขนาด 20 เมตร พร้อมๆกับร่างของบุรุษผมดำที่กระโดดรอดช่องของกำแพงตามเข้ามา

"สมบัติระดับพระเจ้างั้นหรอ!! เฮอะ..โครตหมูอ่ะบอกเลย" ลีโอที่หันไปกล่าวกับฟานซิสที่กำลังช็อคอยู่บนเตียงพร้อมๆกับใบหน้าของมันที่กำลังซีดเผือก..

"จะ..เจ้า..คือสวะเมื่อตอนนั้นนี่!! เจ้าต้องการอะไร ถึงบุกมาที่คฤหาถ์สของข้ากัน!!" ฟานซิสที่ร้องออกมาด้วยความร้อนรนก่อนจะกระโดนลงจากเตียงนอนพร้อมๆกับถอยหลังไปจนติดกับกำแพงด้วยความตื่นกลัว..โดยที่เมอรินที่กำลังนอนอยู่บนเตียงนั้นถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาและพอจะเดาๆได้อยู่ว่า คงเป็นอลิซที่ไปขอร้องให้ชายหนุ่มเบื้องหน้าของเธอมาช่วยเธอเป็นแน่..

ลีโอที่เดินมาหยุดอยู่ที่หัวเตียงพร้อมกับจ้องมองไปยังเมอรินที่นอนเปลือยกายท่อนบนอยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกหลากอารมณ์..

'ซีน่อนข้ายกไอ้หมูตอนนั้นให้เจ้าหล่ะกัน'ลีโอที่กล่าวออกมาด้วยเสียงน้ำเสียงเรียบๆ

'ขอรับนายท่าน'

ตุม..

"จะ..เจ้าจะทำอะไรข้า ปะ..ปล่อย ปล่อยข้า อ๊ากกกก ท่านซีโก้ช่วยข้าด้วย!!" ซีน่อนที่จู่ๆก็ปรากฏร่างออกมาจากถุงมือ โดยในครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้ร่างครึ่งมังกรเพียงแต่ใช้ร่างของชายหนุ่มมนุษย์ ก่อนที่เขาจะเดินไปกระชากผมของฟานซินและลากร่างของมันหายออกไปทางด้านนอกทันที พร้อมกับเสียงฟานซิสที่ตะโกนเสียงดังไปตลอดทางด้วยความหวาดกลัวและขอความช่วยเหลือจากเอล์ฟหนุ่มที่นอนหายใจโรยรินอยู่ที่พื้น

ฟุบ

ลีโอที่ถอดผ้าคลุมสีดำออกก่อนจะเดินตรงไปยังเมอรินและเอามันคลุมร่างของเธอไว้ ก่อนจะค่อยๆแก้มัดเชือกที่มือของหญิงสาวออก ซึ่งเมอรินก็หลับตาปี๋ด้วยความเขิลอายจากทุกการกระทำของชายหนุ่ม

"ขะ..ข้าขอโทษเจ้าด้วยกับเรื่องก่อนหน้านี้ที่เสียมารยาทกับเจ้าไป และข้าก็ขอขอบคุณที่เจ้ามาช่วยชีวิตของข้าเอาไว้..เรื่องก่อนหน้านี้ข้าคงจะเข้าใจผิดไปเองที่หาว่าเจ้าลวนลามอลิซ" เมอรินที่ลืมตาขึ้นมาหลังจากที่ลีโอได้แก้มัดเชือกให้เธอเสร็จ โดยที่เธอก็ค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะสวมผ้าคลุมที่ชายหนุ่มนั้นมอบให้พร้อมกับกล่าวขอโทษและขอบคุณชายหนุ่มไป

"เจ้าไม่ได้เข้าใจผิดหรอก..ข้าจูบนางไปแล้วจริงๆ "ลีโอที่เปิดปากพูดกับหญิงสาวเป็นครั้งแรกหลังจากที่พบกันอีกครั้ง

"ทะ..ท่าน ชะ..ชอบนางงั้นหรอ" เมอรินที่กล่าวถามพร้อมกับก้มหน้าลงเพื่อหลบสายตาจากชายหนุ่ม

"ใช่ข้าชอบนางแต่ข้า.....ก็ชอบเจ้าเหมือนกัน.."

"เอ๊ะ อื้อ..~" เมอรินที่ตะลึงในคำตอบของชายหนุ่มก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา แต่ก็ต้องโดนลีโอที่ยืนหน้าเข้าประทับริมฝีปากอย่างนุ่มนวล ถึงเธอเองจะตกใจมากๆแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร ลีโอเห็นดังนั้นจึงค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปซึ่งเมอรินก็รับรู้แล้วคล้อยตามไปกับจูบของชายหนุ่ม..โดยที่ทั้งสองใช้เวลาจูบกันอยู่พักใหญ่และการจูบก็เริ่มที่จะรุนแรงขึ้นทุกที..

'ฮ้าวว...เช้าแล้วหรอเนี้ย ซีน่อน..ถึงไหนแล้ว หื้ม..เอ๊ะ!! นี่ใครเนี้ยเฮ้ยนี้ข้าหลับไปแปปเดี๋ยวเจ้าถึงกับหาเมียได้อีกคนแล้วงั้นเร๊อะ!!' เทโอที่พึ่งตื่นมาจากการจำศีลแต่ก็ต้องพบกับผู้เป็นนายที่กำลังบรรจงจูบอยู่กับหญิงสาวผมสีแดงด้วยความร้อนแรง
.

.

.

.


ไรต์:แถมอีกตอนเพราะไรต์จะอู้แล้ว ฟิ้วววว