เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #61 : ไอ้ถ่อย..!!

'อีก 2 กิโลจะถึงเป้าเมืองหลวงของอาณาจักรนี้แล้วขอรับนายท่าน' ซีน่อนที่กล่าวออกมา หลังจากที่ลีโอได้เดินทางเข้ามาในเขตของอาณาจักรโกล์ดเลียเป็นที่เรียบร้อยหลังจากใช้เวลาเดินทางเพียงแค่สองวัน ออกจากอาณาจักรมาโฮมาไม่นานก็ถึงเป้าหมายอย่างรวดเร็ว

'พวกเจ้าหน่ะ จะไม่ยืดเส้นยืดสายกันหน่อยหรือไง' ลีโอที่กล่าวกับอสูรพันธะของตนเพราะตั้งแต่พวกมันมารวมตัวกันครบ วันๆก็เอาแต่นั่งๆนอนๆ ยิ่งเทโอนี่ยิ่งแล้วเลย..พอบินเข้ามาถึงเขตอาณาจักรโกล์ดเลียมา วันๆมันก็เอาแต่นอนไม่ลุกมาทำอะไรเลย ส่วนเหล่ามังกรที่เหลือก็ไม่มีใครตอบอะไรกลับมาเลยซักตัว

'เฮ้ย!! ข้าพูดกับพวกเจ้าอยู่นะ!!'ลีโอที่เริ่มจะหงุดหงิดกล่าวขึ้น

'ตอนนี้พวกนั้นจำศีลอยู่นะขอรับ ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว'ซีน่อนที่อธิบายออกมาให้ผู้เป็นนายฟัง

'หืม..จำศีลงั้นหรอ อธิบายด่วนๆเลย' ลีโอที่ใคร่รู้วิถีชีวิตของเหล่าอสูรพันธะ ก่อนจะถามซีน่อนกลับไป

'ก็ราชามังกรอย่างพวกเราทุกๆ 500 ปีจะจำศีลเพื่อพลัดเปลี่ยนเกล็ดและร่างครึ่งมังกรให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก ส่วนสาเหตุที่ข้าไม่ได้ไปจำศีลเป็นเพราะร่างต้นของข้าได้ถูกนายท่านทำลายทิ้งไปแล้ว ต่างจากเจ้าพีนิคตรงที่ว่าตอนที่ร่างของมันสลายไปพวกข้าได้สร้างร่างต้นที่สมบูรณ์คืนมาให้มันได้ทันเวลา เหตุผลคงเพราะมีมิวเพิ่มขึ้นมาด้วยเลยสามารถสร้างร่างที่มีความแข็งแกร่งเท่าเดิมให้กับเจ้าพีนิคมันได้..' ซีน่อนที่อธิบายออกมาอย่างละเอียด ซึ่งลีโอก็เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง

"แล้วเมื่อไหร่พวกมันจะตื่นขึ้นมาหล่ะ" ลีโอ

"ถ้าปกติก็ประมาณราวๆ 100 ปีขอรับ"ซีน่อนกล่าวเสียงเรียบๆ

"เฮ้ย!! ถึงตอนนั้นข้าคงตายห่านไปแล้ว"ลีโอที่ตกใจถึงขนาดร้องเสียงหลงออกมา

"นายท่านไม่ต้องห่วงหรอกขอรับ เรื่องนั้นพวกมันได้ทำการจำศีลแบบพิเศษโดยการดูดเอาพลังจากสมบัติระดับพระเจ้ามาจะช่วยเร่งการตื่นให้ไวขึ้นมาอีก ถ้าเป็นเจ้าเทโอประมาณเที่ยงๆก็คงจะตื่นขึ้นมาแล้ว ส่วนมิว กับ พีนิค คงจะราวๆอีก 6 เดือนถึงจะตื่นขึ้นมา"ซีน่อนที่กล่าวก่อนที่ลีโอจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

"รู้งี้ก็ค่อยโล่งอกขึ้นมาหน่อย เอาเถอะยังไงก็รีบเข้าเมืองก่อนข้าเริ่มที่จะหิวแล้ว" ลีโอที่ท้องร้องโครกครากอย่างหิวโหยก่อนจะรีบเร่งฝีเท้ามุ่งไปยังเมืองหลวงด้วยความรวดเร็ว

"ขอรับ"ซีน่อน

.

.

.

.

หลังจากนั้นไม่นานลีโอที่เร่งฝีเท้าเดินเข้ามาถึงเมืองหลวง แต่แล้วภาพตรงหน้าก็ถึงกับทำให้ชายหนุ่มนั้นต้องตกตะลึง เพราะกำแพงเมืองที่มีความสูงกว่าสองร้อยเมตรที่ถูกเคลือบไปด้วยทองคำ และมีทหารยามค่อยเฝ้าระวังอยู่รอบกำแพงเมืองซึ่งมันบ่งบอกได้ถึงความเจริญรุ่งเรืองของเมืองนี้เป็นอย่างมาก..

'ซีน่อนขอข้อมูลเมืองนี้หน่อย'ลีโอ

'เมืองนี้เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรโกล์ดเลีย มีชื่อว่า โกล์ดเด้น เป็นแหล่งศูนย์รวมของพ่อค้าจากหลายๆอาณาจักรและเป็นเมืองที่มีความรุ่งเรืองทางทรัพย์กรในหลายๆด้าน เพราะเป็นแหล่งรวมสินค้าต่างๆจากทั่วทุกมุมโลก สาเหตุที่อาณาจักรนี้ปราศจากสงครามเป็นเพราะมีอาณาจักรต่างๆที่ค่อยหนุนหลังและกินผลประโยชน์จากกันและกันอยู่ และที่เมืองแห่งนี้ยังมีสินค้าเวทย์มนต์ อาหารเลิศรส โรงประมูลทาส
และที่สำคัญสินค้าบางชิ้นก็อาจจะเป็นถึงสมบัติระดับพระเจ้าที่มีราคาค่อนข้างแพงถึงขนาดซื้ออาณาจักรบางอาณาจักรได้เลยนะขอรับ

'หืม..เข้าใจแล้ว น่าสนุกดีหนิ้' ลีโอที่กล่าวพร้อมสแยะยิ้มออกมาอย่างสนุก พร้อมกับมุ่งหน้าเดินไปยังประตูเมืองที่มีกองคาราวานและผู้คนมากหน้าหลายตากำลังยืนต่อแถวกันยาวเหยียดเพื่อรอเข้าเมือง ซึ่งลีโอเองก็เข้าไปต่อแถวตามกฏรออยู่พักใหญ่ๆจนในที่สุดก็มาถึงคิวของเขา

"1 เหรียญเงินค่าผ่านทาง" ทหารยามถือหอกในชุดเกราะเบากล่าว

"อะ..เอ่อ คือ" ลีโอ

"หืม...พวกขอทานสินะดูจากการแต่งตัวแล้ว..ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ไสหัวออกไป อาณาจักรแห่งนี้ไม่ต้อนรับพวกยาจกหรอกนะ" ทหารยามอีกคนที่เดินเข้ามาทีหลังกล่าวเสริมและส่งสายตาดูถูกมายังชายหนุ่ม หลังจากที่มันสังเกตุเห็นชายหนุ่มที่กำลังยืนอ้ำอึ้งอยู่แถมยังสวมเสื้อผ้าเก่าๆโทรม

"อะไรของเจ้า!! ข้าแค่กำลังจะถามว่าข้ามีแต่เหรียญแครอยใช้แทนกันได้หรือเปล่า?"ลีโอที่เริ่มไม่สบอารมณ์กับคำพูดของทหารยามอีกคนที่เดินมากล่าวหาว่าเขาเป็นขอทาน

"อ่อ ใช้ได้สิถึงทวีปนี้จะไม่ค่อยมีคนใช้กันซักเท่าไหร่ ทั้งหมด 400 แครอย แต่ข้าแนะนำให้เจ้าไปเปลี่ยนค่าเงินที่ธนาคารในเมืองจะดีกว่านะมันจะช่วยให้เจ้าใช้สอยได้สะดวกยิ่งขึ้น" ทหารยามคนแรกซึ่งพูดคุยแนะนำชายหนุ่มออกไปอย่างเป็นมิตร ต่างจากอีกคนที่ยังคงจ้องมองมายังลีโอด้วยสายตาดูถูกเช่นเดิม

"อ้ะนี้ 500 แครอย ขอบใจเจ้ามาสำหรับคำแนะนำ" ลีโอได้ยื่นเงินให้ทหารยามคนแรกก่อนจะค่อยๆเดินพ้นผ่านมาประตูเมืองเข้ามา

"ชิ้นนี้ช่วยลดให้ข้าซักหน่อยได้มั้ย!!"

"สุดๆแล้วพี่ชายลดกว่านี้ก็ต้นทุนข้าแล้ว"

"หินเวทย์มนต์จากทวีปมนุษย์ที่หนึ่ง ลด 20% เร่เข้ามา"

"ข้าเอาสิบก้อน!!"

"ข้าเอาสิบห้าก้อน!!"

เสียงของเหล่าพ่อค้าและเหล่าผู้คนที่กำลังเดินเลือกซื้อสินค้ากันอย่างคึกคัก สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับลีโอที่เดินผ่านมาประตูเมืองเข้ามาไม่น้อยซึ่งภาพตรงหน้าของเขาคือแผงลอยกับร้านค้ามากมายลากยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา

"โอ้โฮ..!! มีของเยอะแยะเลย" ชายหนุ่มกล่าวออกมาพร้อมกับดวงตาที่เปล่งประกายราวกับเด็กที่พึ่งจะได้ของเล่นชิ้นใหม่มาไว้ในครอบครอง

'แต่ตอนนี้หิวเอาไว้เดี๋ยวค่อยมาเดินดูล่ะกัน ซีน่อนขอตำแหน่งร้านอาหารอร่อยๆและด่วนๆด้วย' ลีโอ

'เอ่อ..คือ มีร้านอาหารอยู่ 24 ร้าน นายท่านจะเอาร้านไหนหรือขอรับ' ซีน่อนกล่าวออกมาเพราะตัวมันเองก็เลือกไม่ถูก

โครกๆครากๆ

'อ๋อย..~ใกล้ที่สุดเท่าที่จะใกล้ได้' เสียงมารในท้องที่ตอนนี้มันกำลังร้องครวญครางออกมาอย่างโหยหิวและหิวโหยดังถี่ขึ้นมาเรื่อยๆ

'เออ..คือ งั้นหันไปทางขวาตามด้วยเดินไปอีก 3 ก้าว และเปิดประตูออกก็จะถึงร้านอาหารแล้วขอรับ' ซีน่อน

'อ้าว..โครตใกล้!!'ลีโอที่หยุดเดินก่อนจะค่อยๆหันไปมองทางขวามือก็พบกับอาคารไม้ขนาดใหญ่ที่ดูหรูหรา ก่อนที่เขาจะรีบก้าวขาเดินไปเปิดประตูอย่างเร็วไว

กรุ๊ง กริ๊ง

"ยินดีต้อนรับค้า เมี๊ยว!!~"เสียงใสๆดังขึ้นมาแต่ไกลหลังจากบานประตูที่เปิดออก ก่อนที่ชายหนุ่มจะกวาดสายตามองไปรอบๆร้านก็พบกับผู้คนและนักผจญภัยมากหน้าหลายตากำลังนั่งกินอาหารและดื่มสุรากันอย่างสนุกสนาน ก่อนที่ลีโอจะเดินไปนั่งยังโต๊ะด้านในขวาสุดของร้าน พร้อมกับมีพนักงานสาวเสริฟหูแมวผมสีชมพูน่ารักวิ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็วพร้อมกับม้วนกระดาษแผ่นเล็กกับปากกาขนนก

"ยินดีต้อนรับค้า เมี๊ยว~ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีค่...อื้ออ อื้อ!!!~" สาวหูแมวที่วิ่งมาหยุดก่อนจะกล่าวถามกับชายหนุ่มแต่ก็ยังไม่ทันทีเธอจะพูดจบก็โดนชายหนุ่มที่ลุกขึ้นไปประกบริมฝีปากอย่างรวดเร็วพร้อมกับสอดลิ้นเข้าไปสัมผัสกับลิ้นของแมวน้อย ซึ่งแมวสาวก็ตกใจไม่ใช่น้อยกับการกระทำของชายหนุ่มพร้อมๆกับหน้าที่แดงก่ำออกมาส่วนหางและหูที่ชี้ตรงเด่อย่างตกใจ เมื่อลีโอจูบแมวน้อยจนหนำใจแล้ว ชายหนุ่มก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกพร้อมกับน้ำลายที่ยืดติดกลับมาด้วย..

"หื้ม..เผ่าหูแมวนี้รสชาติเหมือนสตอเบอร์รี่เลยแฮะ..ถ้างั้นเอาอะไรก็ได้ที่อร่อยที่สุดมา 5 อย่าง "ลีโอที่กล่าวออกไปกับแมวน้อยเบื้องหน้า

'นี้เจ้าจะทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนที่น่ารักเลยหรือไงฟร่ะ!!...อะ..อ้าว เทโอไม่อยู่นี้หว่า ขออภัยขอรับพอดีมันเคยชินหน่ะ แฮะๆ' ซีน่อนที่ตะโกนออกมาด้วยความเคยชิน แต่ก็ยิ้มแห้งๆทันที่เมื่อมันลืมไปว่าเพื่อนซี้มังกรของมันยังจำศีลอยู่

"ข้าสั่งอาหารไปแล้วนะแมวน้อย..หรือเจ้าอยากจะให้ข้าจูบเจ้าอีกสักทีหรอ?"ลีโอที่หันไปยิ้มให้กับหญิงสาวอีกครั้งที่ตอนนี้กำลังยืนช็อคตัวเป็นหินอยู่

"มะ..เมี้ยว.." สาวหูแมวที่ร้องออกมาพร้อมกับหันหลังเดินตัวแข็งราวกับหุ่นยนต์กลับเข้าไปในหลังร้าน.. ไม่นานเธอก็เดินกลับมาพร้อมอาหารในถาดขนาดใหญ่ ก่อนจะเดินมาและวางมันลงตรงหน้าของลีโอแล้วเธอก็รีบวิ่งหายกลับเข้าไปทางหลังร้านอีกครั้งอย่างรวดเร็ว สาเหตุมาจากลีโอที่ยิ้มหวานพร้อมกับเลียริมฝีปากของตน

หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ได้ทำการตักอาหารเข้าปากอย่างรวดเร็ว..

"อะ..อร่อย!! อร่อยเกินไปแล้ว" ลีโอที่สบถออกมาพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความอึ้งตั้งแต่ที่เขามายังโลกแห่งนี้ อาหารชุดนี้ถือว่ายอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่เขาเคยกินมา ไม่นานอาหารทั้งชุดก็หมดลงอย่างรวดเร็วก่อนที่มันจะตามมาด้วยชุดสองชุดสาม โดยที่สาวหูแมวในตอนแรกก็ตกตะลึงอยู่นิดๆที่ชายหนุ่มสามารถกินอาหารทั้งหมดเพียงคนเดียว

"เอิ๊ก..โอ้ยอิ่มสุดๆไปเลย นี้ๆเก็บตัง" ลีโอที่กวักมือเรียกสาวหูแมวให้มาเก็บตังก่อนที่เธอจะรีบวิ่งเข้าไปหลังร้านอีกครั้ง.. แต่ครั้งนี้คนที่เดินออกมาไม่ใช่สาวหูแมว แต่เป็นหญิงสาวผมสีแดงเลือดหมูซึ่งดวงตาของนางก็เป็นสีแดงเลือดหมูเช่นกันซึ่งมันเข้ากั๊นเข้ากันกับใบหน้าที่แสนจะงดงามและรูปทรงองเอวที่ดูสวยงามราวกับนางแบบตามมาพร้อมกับไฟหน้าคัพ C ที่มีขนาดใหญ่กำลังพอดีมือจนเกือบจะล้น..

ตึง!!

"เจ้าใช่มั้ย!! ที่เป็นคนลวนลามอลิซ!!?" ใบหน้าที่แสนจะงดงามบัดนี้ได้เต็มไปด้วยโทสะและคิ้วของหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังขมวดติดกันและท่าทีที่ไม่พอใจพร้อมกับฟันมีดอีโต้ขนาดใหญ่ในมือสับลงไปที่ขอบโต๊ะที่ลีโอนั้นนั่งอยู่จนมันปักคาโด่เด่อยู่อย่างงั้นพร้อมกับตวาดใส่ ชายหนุ่มด้วยความโกรธเกรี้ยว..

"หืม.. เจ้าเป็นใครกัน?" ลีโอหันไปถามและยิ้มเจือนๆให้

"ข้าเป็นเจ้าของร้านอาหารแห่งนี้ มีนามว่า เมอริน!! ข้าถามเจ้าอยู่นะไอ้ถ่อย ว่าเจ้าลวมลามเด็กเสริฟร้านข้าจริงหรือเปล่า?"หญิงสาวที่ชื่อเมอรินกล่าวพร้อมกับหญิงสาวหูแมวที่ยืนเกาะแขนแอบอยู่ด้านหลังนางด้วยความหวาดกลัว..

"ถ้าข้าทำแล้วจะทำไม!! และข้าก็ไม่ใช่ไอ้ถ่อย ถ้าเจ้าเรียกข้าว่าไอ้ถ่อยอีกครั้งหล่ะก็.."

"ไอ้ถ่อ..."

ตู้มมมมม




ไรต์:แฮนคอกก็มานะฮับ555