เตะภูเขา เผากระท่อม ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #48 : เจ้าหน่ะ!!..ช่วย! ทำ! ให้! ข้า! สนุก! ที! เถอะ!

ณ ท้องทะเลแห่งหนึ่ง

มังกรตัวสีแดงเพลิงกำลังบินด้วยความเร็วสูง...มุ่งหน้าไปยังทวีปมนุษย์ที่สองโดยมีผู้เป็นนายนอนทอดกายอยู่บนแผ่นหลังของมันด้วยท่าทีที่กำลังเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด

"ยังไม่ถึงอีกหรอ~~นี้มันก็เจ็ดวันแล้วนะตั้งแต่ออกเดินทางมาข้ายังไม่เจออะไรนอกจากทะเลเลย เฮ้อ~"ลีโอที่นอนอยู่บนหลังของอสูรพันธะของตนกล่าวก่อนจะกลิ้งเล่นไปมา

"อย่าบ่นน้า!!~ ข้าก็แค่ไม่อยากผ่านทวีปมังกรซักเท่าไหร่ก็เลยบินมาทางลัด นี้ไง"เทโอที่กล่าวออกไปพร้อมมีเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดออกมาจากความเหนื่อยล้า

"อดทนหน่อยนะขอรับ อีกไม่นานก็จะถึงชายแดนของทวีปมนุษย์ที่สองแล้ว..ที่นั้นมีเมืองเล็กๆตั้งอยู่ด้วย เดี๋ยวเราไปพักผ่อนหย่อนใจ ที่นั้นซักวันสองวันค่อยออกเดินทางต่อก็ได้หนิ้ขอรับ"หลังจากที่ซีน่อนกล่าวออกมา แววตาของผู้เป็นนายก็กลับมาสดใสทันที

"จริงหรอ!!!รีบๆเลยเทโอ"ลีโอพูดอย่างใจร้อน

"เออๆ!!นี้ก็รีบสุดๆแล้ว"เทโอที่บินเร็วจนลิ้นห้อยออกมาอย่างเหนื่อยล้า ก่อนที่สายตาของทั้งสามจะมองเห็นพื้นดินไกลๆตรงเส้นขอบฟ้าของทะเล

"เฮ้ยจะถึงแล้ว!!" ลีโอที่ตะโกนอย่างดีใจ ก่อนที่เทโอจะเร่งสปีดเต็มพิกัด...

ไม่นานทั้งสามก็มาถึงเขตชายแดงของทวีปมนุษย์ที่สอง ก่อนที่เทโอจะลงจอดตรงบริเวณป่าแถวนั้นและเริ่มเดินขาตรงไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด

"อีกไกลมั้ยซีน่อน"ลีโอที่ถามกับซีน่อน

"อีกประมาณ 3 กิโลเมตร ขอรับจะถึงเมืองเล็กๆที่มีชื่อว่าเฮลเดว เป็นเมืองย้อยของอาณาจักรที่ 40 ของทวีปแห่งนี้ มีชื่ออาณาจักรว่า พาซิน และเหมือนเมืองนี้กำลังจะทำสงครามกับอาณาจักรข้างเคียงด้วยนะขอรับ"ซีน่อนที่อธิบายอย่างละเอียดให้ผู้เป็นนายฟัง

"อ่อ ก็เหมือนกับเมืองเครอสของเราสินะ ที่อยู่ติดกับเขตชายแดน และเคยทำสงครามกับโคเนีย"ลีโอกล่าว

"ก็ประมาณนั้นแหละขอรับ ทวีปแห่งนี้ทำสงครามกันอยู่ก็จริง แต่ก็ไม่ใช่ทุกอาณาจักรหรอกนะขอรับที่ทำสงครามกัน"ซีน่อนกล่าว

"เฮ เฮ"

จู่ๆ ก็มีเสียงดังลั่นไปทั่วบริเวณป่า ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินพ้นชายป่าออกมา ก็พบกับกองทัพสองกองทัพกำลังยืนประจันหน้ากันระยะห่างประมาณ 100 เมตร กองทัพแรกทางซ้ายมือจากที่ลีโอตรวจสอบดูเป็นอัศวินชุดเกราะสีเงินแบบเต็มยศนายทหารแต่ละคนจะมีดาบและหอกที่พร้อมจะออกรบอยู่เสมอ กับอีกกองทัพนึงทางฝั่งขวามือที่มีจำนวนคนน้อยกว่าแถมบางคนยังสวมชุดชาวบ้านธรรมดาอาวุธ ก็ด้อยกว่าบางคนถึงกับใช้จอบใช้เสียมแทนดาบ แววตาของพวกเขานั้นสิ้นหวังเป็นอย่างมาก กองกำลังฝั่งนี้มีทั้งเด็กจนรวมไปถึงคนแก่คนชรา ก่อนที่ชายอัศวินชุดเกราะสีทองที่ดูท่าว่าน่าจะเป็นผู้นำทัพของกองทัพอัศวินเกราะเงิน ที่ตอนนี้เขากำลังควบอาชาตัวสีขาวเดินไปมา บริเวณข้างหน้าสุดของกองทัพของตนก่อนจะกล่าวลั่นสมรภูมิรบ

"ย้ะ.. ข้าหัวหน้าอัศวินลำดับที่หนึ่ง โจเซฟ และยังเป็นมหาผู้กล้า จากอาณาจักร โพฟา ข้าให้โอกาศพวกเจ้าทิ้งอาวุธและยอมจำนนซ่ะและข้าสัญญาด้วยเกียรติของอัศวินว่าข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้าทั้งหมดทุกคน"เสียงของชายในชุดเกราะอัศวินสีทองที่ควบอาช้าไปมากล่าวไปยังกองทัพฝ่ายศัตรู ก่อนที่กองทัพทางขวามือจะมีชายร่างใหญ่ผมสีแดงเพลิงดวงตาสีดำและอีกข้างที่มีผ้าพันเอาไว้ที่ดวงตาจะเดินออกมาพร้อมหอกเหล็กสีเงินยาว ก่อนที่เขาจะกล่าวตอบไปว่า..

"หึ!! ข้าขอยอมตายถ้าจะให้ยอมจำนนกับอาณาจักรโพฟาของเจ้าที่กดขี่ประชาชน จนประชาชนนั้นต้องอดอยากปากแห้งถึงขนาดต้องอพยบย้ายถิ่นฐานมายังอาณาจักรพาซินแห่งนี้!! ข้าขอยอมสู้ตายเพื่อผู้คนเหล่านี้ ถึงมันจะทำให้ข้าต้องตายที่นี่ข้าก็จะไม่มีวันที่จะยอมก้มหัวให้คนที่ไม่รู้จักคุ้นค่าของชีวิตเช่นเจ้าหรอก"เสียงอันน่าเกรงขามของชายหนุ่มที่น่าจะเป็นหัวหน้าของกองทัพฝั่งขวากล่าว แต่ทันใดนั้น!!

แปะ แปะ แปะ

เสียงปรบมือดังขึ้นมาเป็นระยะๆ ก่อนที่ทั้งสองกองทัพจะหันไปทางต้นเสียงก็พบกับชายหนุ่มผมสีดำสนิทในชุดสีดำและใส่เสื้อซับในสีขาวกำลังเดินผ่ากลางระหว่างกองทัพทั้งสองและได้เดินปรบมือเสียงดังมาตลอดทาง... ก่อนที่เขาจะเดินมาหยุดอยู่ระหว่างกลางของกองทัพทั้งสองพร้อมๆกับค่อยๆหันไปกล่าวกับชายร่างใหญ่ผมสีแดงว่า

"เป็นคำพูดที่ดี!! แต่คำพูดนั้นมันออกมาจากส่วนไหนของเจ้างั้นหรอ"ลีโอที่เดินมาหยุดยืนประจันหน้าก่อนจะถามและเอียงคอสงสัยกับชายร่างใหญ่ ซึ่งเขาก็งุนงงว่าบุรุษเบื้องหน้าจู่ๆก็โผล่มาแถมยังพูดจาอะไรไร้สาระ

"เจ้าเป็นใครกัน!!"ชายร่างใหญ่ถามกับลีโอ

"อย่าตอบคำถามด้วยคำถามสิ!! ข้าถามเจ้าว่าสิ่งที่เจ้าได้เอื้อนเอ่ยมาเมื่อครู่นี้ออกมาจากส่วนไหนของเจ้างั้นหรอ?! หรือมันเป็นเพียงแค่ลมปากของเจ้ากัน?"ลีโอที่พูดพร้อมกับทำสีหน้ายี้ยวนออกไปยังชายร่างใหญ่พร้อมกับเอามือจับเอวของตนเองและยืนหน้าไปหาเขาเหมือนเป็นการยั่วยุ ก่อนที่ชายร่างใหญ่ผมสีแดงจะกล่าวออกไปด้วยโทสะและหน้าผากที่มีเส้นเลือดปูดขึ้นมาด้วยความโกรธ

"ข้า ซีโร่ ผู้นำกองทัพแห่งเมืองเฮลเดว ข้าไม่เคยพูดเล่นๆกับใคร ทุกคำพูดที่ข้าได้เอื้อนเอ่ยออกจากปากมาก่อนหน้านี้..ล้วนแต่ออกมาจากความรู้สึกของข้าทั้งสิ้น...ข้าไม่รู้หรอกนะ..เจ้าหนุ่ม ว่าเจ้าเป็นใครมาจากไหน..แต่สำหรับข้าเจ้ายังมีอนาคตที่ดีถ้าเจ้ายังไม่อยากตายก็อย่าแส้ยืนมือเข้ามายุ่งกับสงครามในครั้งนี้..ทุกคนที่อยู่ที่นี้คือประชาชนและเหล่าทหารของอาณาจักรโพฟาที่แปลพรรคมาอยู่กับอาณาจักรของข้า...และทุกคนที่นี้ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือคนชราก็ได้เตรียมใจที่จะขอสู้ตายกับเจ้าพวกนั้น!! ดีกว่ายอมให้เจ้าพวกนั้นมากดขี่...จริงมั้ยพวกเรา!!"ซีโร่ที่หันไปถามกับกองกำลังทหารของตน

"เฮ เฮ"ถึงจะเป็นเสียงที่ไม่ได้น่าเกรงขามอะไรแต่ในแววตาของทหารทุกคนนั้นก็แสดงถึงความมุ่งมั่นและพร้อมที่จะตาย

"ฮ่า ฮ่า ข้าชอบๆเจ้า!!! จงออกมาสมบัติระดับพระเจ้าดาบซาซิโลน"ลีโอที่หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งก่อนจะเรียกเอาดาบซาซิโลนออกมาถือและจ่อไปที่คอของบุรุษร่างใหญ่เบื้องหน้าทันที

ชิ้ง!!

"สะ..สมบัติระดับพระเจ้า...ทะ..ท่านเป็นมหาผู้กล้างั้นหรอ?"ซีโร่ที่ถามออกไปพลันมีเหงื่อเกาะไปทั่วใบหน้า และมีความรู้สึกหวาดกลัวกับบุรุษเบื้องหน้าเป็นอย่างมาก ก่อนที่ลีโอจะสแยะยิ้มและกล่าวออกไป

"และนี้คือคำถามสุดท้ายของข้า!! ในเมื่อเจ้ารู้อยู่แล้วว่าสงครามในครั้งนี้พวกเจ้าจะต้องเป็นฝ่ายที่ต้องพ้ายแพ้...ข้าขอยืนขอเสนอแก่เจ้าอย่างหนึ่งถ้าเจ้าตกลง เหล่านักรบของเจ้าจะไม่มีใครต้องตายแม้แต่คนเดียว..."ลีโอที่พูดพลางยิ้มออกมาอย่างนึกสนุก

"ขะ..ข้อเสนออะไร!! ถ้าท่านทำอย่างที่ท่านพูดได้จริง..ไม่ว่าอะไรข้าก็จะยอม"ซีโร่ที่พูดออกมาแววตาของเขาแปลเปลี่ยนจากความหวาดกลัวกลายมาเป็นความแน่วแน่และไร้ซึ่งความเกรงกลัวใดๆ อีกต่อไป ยิ่งทำให้ลีโอรู้สึกสนใจบุรุษเบื้องหน้าขึ้นไปอีก..

"ข้อเสนอไม่มีอะไรมากหรอก!! ข้าขอรับชีวิตของเจ้าไปเพียงคนเดียว...แลกกับคนทั้งกองทัพของเจ้าทั้งหมดที่จะปลอดภัยไร้รอยขี.."

"ข้าตกลง!!"ยังไม่ทันที่ลีโอจะได้กล่าวอะไรจบบุรุษเบื้องหน้าเขาก็ตอบตกลงทันทีพลางคุกเข่าและค่อยๆหลับตาลงเพื่อรอความตาย เพราะเขารู้ว่าบุรุษเบื้องหน้าจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเขาได้เป็นแน่ เพราะเป็นที่รู้ๆกันอยู่ว่าผู้ที่ครอบครองพลังขอสมบัติระดับพระเจ้านั้นแข็งแกร่งเพียงใดและยิ่งเป็นสมบัติจำพวกอาวุธที่มีอยู่เพียงแค่ 5 ชิ้นในคาเลียแห่งนี้

"ฮืม...ถ้างั้นก็ดีจงตายซ่ะ" ลีโอที่หง่างดาบก่อนจะฟาดฟันลงไปยังศรีษะของบุรุษเบื้องหน้าแต่ทันใดนั้น

ชิ้ง!!

"หืม.."ซีโร่ที่งุนงงและนึกว่าตนนั้นได้สิ้นชีวิตลงแล้วก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบกับคมดาบที่หยุดอยู่กลางอากาศห่างจากใบหน้าของเขาไม่ถึง 10 เซนติเมตร ก่อนที่ลีโอจะค่อยๆหันหลังและยิ้มอย่างเริงร่าตรงไปยังกองทัพของอัศวินเกราะทองทันทีพร้อมกับกล่าวทิ้งท้ายเอาไว้กับบุรุษร่างยักษ์ที่นั่งคุกเข่าด้วยความงุนงง

"จงรักษาความรู้สึกนั้นของเจ้าเอาไว้ให้ดี...และสักวันนึ่งข้าจะกลับมาเอาชีวิตของเจ้าไปซีโร่"ลีโอกล่าวแต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมองยังซีโร่ก่อนจะยิ้มอย่างพอใจ

'ทำไมเจ้าถึงชอบทำอะไรแบบนี้หรอ คราวก่อนก็ราชาแห่งซาเนียเจ้าก็ทำอะไรแบบนี้ทีนึ่งแล้ว'เทโอที่งุนงงกับการกระทำของผู้เป็นนายก่อนจะกล่าวถามออกไป

'ข้าชอบลองใจคนหน่ะ...คนเราพอถึงจุดที่ขึ้นอยู่กับความเป็นความตาย..คนผู้นั้นมันจะเผยธาตุแท้ออกมาให้เห็น...และสิ่งที่ข้าได้เห็นจากชายคนเมื่อกี้คือจิตใจที่เสียสละอย่างแท้จริง..'ลีโอที่อธิบายให้กับอสูรพันธะของตนฟัง เพราะนิสัยนี้เป็นนิสัยเพียงอย่างเดียวที่เขาแก้ไม่หายซักที..จนในบางครั้งมันทำให้เขานึกถึงเรื่องเก่าๆในโลกที่เขาได้จากมา..ที่มีแต่คนสวมหน้ากากเข้าหาเขา..

"มหาผู้กล้าแห่งอาณาจักรโพฟา ข้าให้โอกาศเจ้าถอยทัพออกไป ก่อนที่เจ้าและกองทัพของเจ้าจะถูกข้าทำลายจนไม่เหลือซาก!!"ลีโอที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของมหาผู้กล้าต่างอาณาจักรก่อนจะลั่นวาจาออกไป

"ฮ้ะ..เจ้าว่ายังไงนะเจ้าหนุ่ม!! ฮ่า ฮ่า อัศวินเช่นข้าไม่ยอมทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อหนี้สวะเช่นเจ้าหรอกนะ.."โจเซฟที่หัวเราะออกมาอย่างขบขัน ถึงเขาจะใส่หมวกเหล็กสีทองแต่ลีโอก็สามารถที่จะมองทะลุเข้าไปได้จนเห็นถึงแววตาที่แสนหยิ่งทนงของมัน

"ข้าเตือนเจ้าแล้วนะ!! จงออกมาดาบซาซิโลน"ลีโอที่เรียกดาบซาซิโลนออกมา โดยที่โจเซฟก็ผงะถอยหลังตกใจนิดนึงก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

"ฮ่า ฮ่า ที่แท้เจ้าก็มีสมบัติระดับพระเจ้าเหมือนกันสินะ ถึงได้หยิ่งผยองเช่นนี้.. ถ้างั้นข้าก็จะทำให้เจ้ารู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า จงออกมาหอกแห่งโลปี้ "สิ้นเสียงของโจเซฟก็ปรากฏหอกออกมาพร้อมๆกับปล่อยอ่อราแห่งแสงอยู่ตลอดเวลารอบๆตัวหอก โดยรูปร่างของมันนั้นคือหอกยาวของอัศวินและมีปีกนกประดับอยู่ที่ด้ามจับ ตรงตัวหอกมีลวดลายลูกไม้ที่วิจิตลากยาวไปถึงปลายหอกที่มีความแหลมคมเป็นอย่างมาก

'หอกแห่งแสงโลปี้!!×2'เทโอและซีน่อนตะโกนออกมาอย่างตกตะลึง

'ฮืม...มันดีขนาดนั้นเลยหรอ'ลีโอที่สงสัยกับลีแอ็คชั่นของเหล่ามังกรทั้งสอง

'ก็เออดิเป็นอาวุธระดับพระเจ้าชิ้นที่ 4 แข็งแกร่ง เป็นอันดับสองของในบรรดาอาวุธทั้งหมดเชียวนะ' เทโออธิบายอย่างละเอียดซึ่งดาบซาซินโลนเป็นอาวุธระดับพระเจ้าอันดับรั้งท้ายก็จริง...แต่มีความสามารถที่ลบล้างมนต์ดำและยังสามารถฟันวิญญาณได้ด้วย แต่สำหรับหอกโลปี้นั้นเป็นอาวุธกายภาพที่ถ้าศัตรูโดนโจมตีไปนั้นจะไม่สามารถป้องกันได้..

"เป็นอะไรไป??!! เจ้าหนุ่มกลัวจนยืนนิ่งไปเลยหรอ?!! ฮ่า ฮ่า" โจเซฟที่เห็นชายหนุ่มเบื้องหน้าไม่ขยับไม่เขยื้อนไปไหนก่อนจะเอ่ยปากถาม ก่อนที่ชายหนุ่มจะดึงสติกลับมาพร้อมยิ้มอีกครั้งแต่รอยยิ้มนั้นมันเป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวเป็นอย่างมาก

"หึ...ฮ่า ฮ่า ข้าคิดไม่ผิดจริงๆที่ข้ายอมสละเวลามายังทวีปแห่งนี้..!! เพราะฉะนั้น...เจ้าหน่ะ...ช่วย..ทำ..ให้..ข้า..สนุก..ที..เถอะ"ลีโอที่พูดเน้นที่ละคำ

"เฮ้ย!!นั้นมันบทพูดของทางนั้นไม่ใช่หรอฟร่ะ?×2"เพื่อนซี้มังกร