1man 1Van and stories : 1 คน 1คัน หลายเรื่องราว

ตอนที่ 1 การเดินทาง

“เหนื่อยจังเลย...เหนื่อยจนอยากจะเลิกๆทำมันไป เเต่มันจะทำไงได้ล่ะ มันกลายเป็นส่วนหนึ่งชีวิตไปเเล้วนี่นะ” เสียงบ่นเเละตัดพ้อของ “คิตาซากิ ฮาคุโมะ” เขาเริ่มที่จะหมดไฟในการเขียนนิยายนิยายของเขาที่เขียนอย่างตั้งใจเเค่ไหน ก็ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักอยู่ดี วันหนึ่งเขาระหว่างที่กำลังเขียนนิยายอยู่ เขาได้รับโทรศัพท์กับคุณเเม่ว่า คุณพ่อเสียชิวิตเเล้ว เขาตกใจเเละหวน นึกถึงในตอนที่คุยกับพ่อ เมื่อครั้งที่เขาเข้ามาอยู่ในเมืองนี้ใหม่ๆ พ่อพูดเขาว่า

ฮาคุโมะลูกน่ะ ออกไปใช้ชีวิตให้คุ้มค่าซะบ้างนะ อย่าเอาเเต่อยู่ในห้องเเล้วเขียนนิยาย จนไม่ได้เข้าสังคมล่ะฮ่าๆ เเละประโยคที่ทำให้เขากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ก็คือ “ชีวิตคนเราไม่รู้จะอยู่ได้อีกนานเเค่ไหนไม่สำคัญ เเต่ที่สำคัญคือ ในชีวิตเราได้ทำอะไรที่มันสนุกจนมันทำเอาเราบ้าไปเเล้วบ้างยังไงล่ะ” เขาได้ร้องไห้โฮออกมาเพราะการสูญเสียครั้งนี้มันหนักหนามากสำหรับ คนที่อยู่กับครอบครัวเเละมีความผูกพันธ์ เขาได้กลับไปบ้านที่ิ “อากิตะ” จัดการเรื่องงานศพทุกอย๋างเรียนร้อย

ฮาคุโมะยังเศร้าเกับการจากไปของพ่อจึง เเต่คุณเเม่ได้ตบหน้าเเละกอดเขา เพื่อเรียกสติเเล้วพูด ว่าจำคำที่พ่อเคยบอกกับลูกไว้ไม่ได้หรอ ฮาคุโมะ นึกถึงคำนั้นมา พร้อมที่คุณเเม่ เอ่ยประโยค นั้น “ชีวิตคนเราไม่รู้จะอยู่ได้อีกนานเเค่ไหนไม่สำคัญ เเต่ที่สำคัญคือ ในชีวิตเราได้ทำอะไรที่มันสนุกจนมันทำเอาเราบ้าไปเเล้วบ้างยังไงล่ะ” ลูกน่ะไม่ใช่เด็กอมมือที่จะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพ่อเเม่นะ ไปทำสิ่งที่ลูกรักเเละปรารถณาเอะ ตัวผมน่ะเหรอตัวผมก็สามารถทำในสิ่งนั้นได้เหมือนกันสินะ เขายิ้มออกมาพร้อมเช็ดคราบน้ำตา เพราะเหมือนเขาได้หลุดพ้นกับวังวนที่เป็นอยู๋