หนูกับถังข้าวสาร

เป็นอีกวันที่แสนจะเหนื่อยล้าและหน้าเบื่อหน่าย กับดาราสาวสวยหน้าใหม่ ที่กำลังมาแรง แบบหยุดไม่อยู่ในขณะนี้ คงไม่มีใครไม่รู้จัก "รินรพี" เปิดตัวเข้าวงการครั้งแรกกับละครพีเรียดย้อนยุค แล้วดังเปรี้ยงป้าง จนตอนนี้มีงานมาให้ทำมากมายจนแทบไม่มีเวลาหยุดพักหายใจ  

"เห้อ! น่าเบื่อ"

หญิงสาวเปิดประตูคอนโดสุดหรู เควี้ยงรองเท้าและกระเป๋าลงบนพื้น ทั้งที่ยังไม่เปิดไฟ

ร่างเล็กเดินดุ่มๆ ทำหน้าเบื่อหน่ายกรอกตาไปมา แล้วเดินเข้าห้องนอน เธอค่อยๆถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นๆ จนตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่า เธอกดสวิชแอร์ที่ห้องนอน แล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนู

"ยังหุ่นดีเหมือนเดิมเลยนะ"

"..!!.."

หญิงสาวมองรอบกายแล้วรีบห่อตัวด้วยผ้าขนหนู

"ใครน่ะ!"

"จะรีบปิดทำไมล่ะ"

"ฉันถาม ว่าแกเป็นใคร ไม่อย่างงั้นฉันจะเรียกตำรวจ"

"หึ ไม่เอาน่าาา จำเสียงผัวไม่ได้หรอ"

"..."

หญิงสาวมองเห็นเงาดำๆที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวมที่ปลายสุดของาดำๆที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวมที่ปลายสุดของห้องนอน ใกล้หน้าต่าง เธอพยายามเพ่งมองบุคคลปริศนานั้น ก่อนที่เงานั้นจะค่อยๆยืนเต็มความสูงและก้าวเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ รินรพีเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ร่างกายนิ่งงัน แทบไม่ขยับ จนร่างนั้นปรากฎขึ้นต่อหน้าเธอ ร่างที่ดูคุ้นตา ร่างที่เธอแสนเกลียดชัง 

"ไอ้แสนน!!"