ฉันจะมีชีวิตที่ดีขึ้น

เวลาเนิ่นนานผ่านไป เสมือนดวงจิตล่องลอยเคว้งคว้างอยู่ในห้วงจักรวาล กลับมีลมสายหนึ่งพัดผ่านแผ่วเบากระทบผิวกายเนื้อที่ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อใด ปลายนิ้วเรียวยาวขยับเล็กน้อยค่อยๆ รู้สึกตัว ดวงตาขยับปรือแสงสว่างค่อยๆ สาดส่องเข้ามาจนรู้สึกแสบตาเล็กน้อย “นี่... ตอนนี้... ฉัน... อยู่ที่ไหนกัน”

ความทรงจำสุดท้ายที่ฉันจำได้ ฉันเลือกจบชีวิตตัวเองที่แม่น้ำสายหนึ่งที่ไหลเชี่ยว ในวันนั้นฝนฟ้ากระหน่ำลงมารุนแรงไม่ขาดสายนิสิตชั้นปี 4 ที่เหนื่อยล้ากับทุกปัญหาที่ประสบพบเจอทั้งเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน และเรื่องภายในครอบครัวถาโถมเข้ามาไม่ได้ต่างอะไรกับพายุฝนนั้นเลยสักนิดเดียว มันหนักหนาปะดังปะดาเข้ามาพร้อมกันจนสภาวะจิตใจที่เคยเข้มแข็งระส่ำระสาย มันมากเกินไป ฉันตั้งรับไม่ทันแล้ว ฉันไม่ไหว ฉันไม่มีทางออก ฉันไม่สามารถปรึกษาใครได้ ฉันเหนื่อย น้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาผ่าวร้อนไหลอาบทั่วใบหน้า ผสมปนเปไปกับน้ำฝน มือที่เกาะอยู่ที่ริมสะพานสั่นเทาเล็กน้อย ขาข้างหนึ่งยกขึ้นพาดไปกับราวสะพานก่อนจะข้ามไปยังอีกฝั่งได้ และเหมือนทุกอย่างช่างเป็นใจให้ฉันได้จบชีวิตตัวเอง ทันทีที่ผ่านพ้นราวสะพานแขนขาที่อ่อนแรงผสมกับองค์ประกอบของสะพานต่างลื่นเหตุมาจากน้ำฝนทำให้ร่างของฉันตกลงไปในกระแสน้ำไหลเชียวนั้นทันที และใช่ ฉัน...ตายไปแล้ว

แต่ในตอนนี้ฉันที่ตายไปแล้วกลับมามีชีวิตอีกครั้งหนึ่ง ดวงตาที่ค่อยๆ ปรับรับกับแสงสว่างที่เข้ามาภาพตรงหน้าค่อยๆ เผยออกมาให้เห็นป่าทึบไม่มีสิ่งปลูกสร้างใดๆ ข้างกายมีเพียงผลแอปเปิลสีแดงกับลูกจิ้งจอกแดงเท่านั้น นี่ฉันอยู่ที่ไหนกัน หรือจะเป็นเหมือนนิยายที่เคยอ่านตอนยังมีชีวิตอยู่กันนะ จู่ๆ แสงรอบข้างสว่างจ้าขึ้นมาจนต้องยกมือขึ้นมาบังสายตา ปรากฏร่างของผู้เฒ่าคนหนึ่งออกมาพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น

“เจ้าไม่ต้องตกใจไป ข้าไม่ได้จะทำร้ายเจ้าหรอก ข้าเป็นเทวดาที่คุ้มครองปกปักรักษาชีวิตเจ้า หากแต่ว่าดวงจิตของเจ้ายังไม่ถึงคราวที่จะต้องตายเจ้าจงกลับมาใช้ชีวิตเถิด แต่ข้าไม่ใจร้ายให้เจ้ากลับไปอยู่ในโลกเดิมที่เจ้าต้องทนทุกข์หรอกนะ จงใช้ชีวิตใหม่ของเจ้าในโลกใบนี้....

สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของเรานะคะ จะมีความผสมผสานทั้งจีนโบราณ และแฟนตาซีหน่อยๆ เราขอฝากนิยายเรื่องแรกของเราด้วยนะ ลองเข้ามาอ่านบทนำกันก่อนสักตอน หวังว่าทุกคนจะสนุกไปกับตัวละครของเรานะคะ