“โอ๊ย! ห้องเป็นหมื่น ต้องนอนยังไงถึงจะคุ้ม!” สาวร่างบางกุมขมับตนเอง
“พี่มีวิธีนอนให้คุ้มอยู่นะครับ เผื่อน้องเก็ตสนใจ” กรภพทอดสายตาไปยังเป้าหมายอย่างแฝงความนัย
ด้านคนตัวเล็กถึงกับขนลุกชันทั่วร่างกาย
ตั้งแต่เมื่อช่วงหัวค่ำที่ทั้งคู่ได้จรดริมฝีปากเข้าหากัน
เหมือนเป็นการสับสวิตช์บางอย่างของกรภพเข้า
เกศสุรางค์จึงต้องมารับมือกับผู้ชายสายตาแพรวพราวคนนี้
“อย่านะคะพี่ก็อต อย่าทำสายตาแบบนั้นนะ เดี๋ยวจะโดนหนูจับปล้ำโดยไม่รู้ตัว”
คนตัวเล็กพยายามขู่ฟ่อ ๆ ทั้งที่ในใจมันฝ่อ ๆ ได้แต่ก้าวถอยหลังหนีเขาไปเรื่อย ๆ เสียอย่างนั้น
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ชื่อ สถานที่ และเหตุการณ์ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องสมมุติเพื่อปรับให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง
อัพเดททุกวัน เวลา19.30 ค่ะ
เรื่องนี้แต่งจบแล้วค่ะ จะพยายามอัพทุกวัน ฝากกดติดตามเป็นกำลังใจให้นักเขียนหน้าใหม่คนนี้ด้วยนะคะ ♥️
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น