ฉันจะเป็นแม่ให้ซือเป่าเอง
สายชลนักอ่านนิยายจีนยุค 70 เกิดอยากจะช่วยลูกชายนางเอกที่อ่อนแอขี้เกียจจนลูกจะอดตาย และเธอก็ได้รับโอกาสมาเลี้ยงดูซือเป่าเมื่อสายชลมาเป็นหนิงอัน เธอก็ไม่ได้เกรงกลัวแม่สามี หรือใครก็ตามที่คิดร้ายกับเธอ
ผู้เข้าชมรวม
9,916
ผู้เข้าชมเดือนนี้
160
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
........"ข้าก็เป็นคนที่จะให้แม่หนูไปช่วยเด็กนั่นไง เพราะแม่ของเด็กกำลังจะหมดอายุไขลงแล้ว และแม่หนูเองก็กำลังจะหมดอายุไขด้วยเช่น"
"ตาพูดเล่นหรือเปล่า"
"บ๊ะ! ข้าจะพูดเล่นทำไมละเรื่องแบบนี้พูดเล่นได้หรือไงแล้วจะไปไหมล่ะ"
"ไปแล้วหนูจะช่วยอะไรได้ละตา อดอยากกันขนาดนั้น หนูก็คงไปตายอีกคนพอดี"
"เอ๊า!!ถ้าข้าให้ไปช่วยข้าก็จะให้มิติที่มีของกินของใช้เจ้าไปไงล่ะ"
"แต่หนูเคยอ่านในนิยายว่า คนมีมิติต้องมีเงินไปซื้อหาของใส่มิติแต่หนูไม่มีเงินเลยนะตา?"
"ข้ารู้แล้ว เอางี้พรุ่งนี้เจ้าอยากได้อะไรเจ้าก็จดใส่กระดาษมา แล้วข้าจะหาของใส่มิติให้เจ้าเอง ยกเว้นเงินทองนะข้าให้ไม่ได้จำไว้"
____
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียนเอง ไม่ได้อ้างอิงจากความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์ คน สถานที่ทุกอย่างในเรื่องเป็นเพียงการสมมุติขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
"ฝากกดติดตาม กด ♥️นิยาย ของไรท์ด้วยนะคะขอบคุณมากค่ะ????????
"Baichacha"
ผลงานอื่นๆ ของ Baichacha ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Baichacha
ความคิดเห็น