ต่อสู้เป็นเรื่องง่ายๆ

ในวันธรรมดาๆวันหนึ่งชายคนหนึ่งกำลังนั่ง

เมอร์อยู่ในห้องมองไปตรงประตูที่ว่างเปล่าจู่ๆก็มีความรู้สึกขึ้นมาที่หัว (แป้ะะ!!)​ ชายคนนั้นก็หันไปดูมีเพื่อนรวมห้องยืนหันหลังอยู่เป็นปกติ​จนชายคนนั้นหันหลังไป(แป้ะะ!!)​ชายคนนั้นอุทาน(ไอ้...)แล้วหันไปมองเพื่อนในห้องหันหลังเป็นปกติ​ชายคนนั้นอารมเริ่มมาแต่ยังไม่รู้ว่าเป็นใครคราวนี้ชายคนนั้นจับจังหวะได้แล้วว่ามันจะมาเมื่อไหร่เลยหันควับไปมองเห็นห้างตาเป็นไอ่โบดชายคนนั้นยังมีปราณีคิดว่าเราจับมันได้แล้วมันทำอีกมันก็หน้าจะรู้ว่าโดนแน่นอนทันใดนั้นความรู้สึกนั้นมันกลับมา(แป้ะะ!!)​ชายคนนั้นลุกขึ้นจากเก้าอี้แบบโผแล้วมองไปที่ไอ่โบดโดยความโกรธ​แต่ไม่มีหลักฐานเลยต้องกลับไปนั่งคราวนี้มันก็มาตบรั่วๆ(แป้ะ แป้ะ แป้ะ แป้ะ แป้ะ)​คราวนี้แหละชายคนนั่นก็ได้จังหวะที่ไอืโบดยืนตบหัวเกรียนอยู่หันไปส่วนด้วยกำปั้นไอ่โบดกระเดนลงไปนั่งกับพื้นพอสักรู้สึกตัวไอ่โบดร้องไห้โฮ่ออกมาทันใดนั้นนิ่มก็เห็นเหตุการจึงวิ่งไปฟ้องครู ครูก็เลยเรียกทั้งสองมาพบ

ครูก็ถามเลยว่าใครเริ่มก่อนชายคนนั้นก็บอกว่าไอ่โบดเริ่มก่อนส่วนไอ่โบดก็บอกชายคนนั้นเริ่มก่อน แล้วครูก็นิ่งเงียบไปสักครู่ แล้วบอกให้โบดกลับห้องได้ แล้วครูก็บอกให้ชายคนนั้นเซนชื่อในใบหักคะแนน