After Rain ฝนที่แล้ว

ผมยืนอยู่ระเบียงห้องในเช้าที่ฟ้าครึ้ม ละอองฝนถูกลมหอบเข้ามาที่ระเบียงห้อง ไอน้าเกาะที่แว่นตาทาให้ทุกภาพพร่ามัว ไม่รู้ว่าภาพที่เห็น เสียงที่ได้ยิน หรือละอองน้าต้นฤดูฝนที่ทาหึความรู้สึกที่ยากบรรยายผุดขึ้นมา เยือกเย็นจับกายกับความเหงาอย่างไม่รู้สาเหตุ ความเศร้านี้เป็นบรรยากาศวันนี้จริงหรือ รอยยิ้มของเธอคนนั้นเคยชดเชยวันแย่ ๆ อย่างนี้ได้แต่เสียดายที่ไม่มีอีกแล้ว มันเหมือนผมจะหยุดหายใจไปพักใหญ่