รอรัก... อสงไขย

  สวัสดีคะ ต้องขอขอบคุณมากๆเลยนะคะที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกที่ตั้งใจจะแต่งคะ ขอขอบคุณตรงนี้เลยนะคะที่เข้ามาอ่าน ไม่ว่าคูณผู้อื่นจะชอบหรือว่าไม่พอใจไรในนิยายสามารถบอกกันตรงๆได้เลยคะ สัญญาเลยคะว่าไรต์จะไม่โดดกัดหัว /// โดนแตะ ฮ่าๆ โทษคะ

ก็นะคะ มันเป็นเรื่องเเรกอะคะ ชอบไม่ชอบ ตรงไหนบอกกันด้วยนะคะ ขอบคุณคะ 

นิยายเรื่องนี้เป็นแบบ ช ญ นะคะ 

ตัวอย่างนิยายคะ

""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""'""""""""""""""""

5 : 42 น.

  เสียงทุ่มเข้มที่พยายามเรียกชื่อหญิงสาวดังขึ้นที่ข้างตัวลำตัวพร้อมกับมือหนาที่กำลังลูบเผ่วเบาที่ข้างแก้มทำให้ปิ่นแก้วที่กำลังหลับฝันหวานตื่นนอน

“แม่ปิ่น แม่ปิ่น” อะ.. อะไร นั้นใครนะ  เสียงใครเรียกเธอกัน ? 

เกิดอะไรขึ้นกัน ตอนนี้เรากำลังนอนอยุ่บนเตียงที่บ่านเก่าไม่ใช้เหรอ แล้ว ใครที่กำลังเรียกชื่อเราละ

สวบ สวบ     

“อึก.. ” เอ๋!! เสียงเรา ทะ.. ทำไม ไม่มีเสียงละ  ทำไมขยับตัวไม่ได้ด้วยละ นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน!!  แล้วไอ้บ้าที่ไหนกำลังจับแก้มเธอนี้ ? ปล่อยนะ!!

“แม่ปิ่น ข้ารอเจ้ามานานเหลือเกิน แม่ปิ่น.. ” ระ.. รออะไรกัน  ใครมาเรียกกันนะ แล้วใครคือ แม่ปิ่นละ เอ๋ ? นี้มันไม่ปกติแล้วนะ หรือว่า ผีอำเหรอ บ้าน่าบ้านนี้เธออยู่มาตั้งแต่เกิดแล้วนะ ถึงจะจากไปหลายปีก็เถอะ ผีคงไม่เพิ่งมีเร็ว ๆ นี้เหรอ

“ข้าเจอเจ้าแล้ว แม่ปิ่น.. ข้ารักเจ้า.. ” ใครนะ ไม่นะ คุณเป็นใคร ใครก็ได้ช่วยด้วย!! ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต!! นม! นมช่วยปิ่นด้วย นม!!

“ฮึก.. ” ขยับสิ! ขยับสิ! 

เฮือก!!