ในจวนของข้ามีสาวงาม

สามเดือนก่อน 

ณ.แคว้นโฮว่เหลียง กำลังต่อสู้กับฝ่ายศัตรูตรงข้าม ซึ่งเป็นแคว้น เป่ยเอี้ยน เป็นแคว้นที่ทั้งสองฝ่าย ต่างสู้รบกันมา ผลัดกันแพ้ และชนะ ด้วยกันมาเกือบจะสิบปี แต่ด้วยวันนี้ แคว้นของโฮว่เหลียง มีผู้นำกองทัพ เยี่ยนอวี่ หรือสกุลเยี่ยน ได้รับชัยชนะ มาต่อหลายสนาม และวันนี้ พวกเขา ก็รบชนะอย่างเช่นเคย ป้องกันแคว้นโฮว่เหลียง จากการถูกรุกราน เช่นกัน 

"เย่ พวกเราชนะ แล้ว"

"ชนะแล้ว" 

"ชนะแล้ว" เสียงทหารโห่ร้อง กับชัยชนะที่ได้มา ถึงวันนี้จะสูญเสียญาติสนิท มิตรสหาย ร่วมรบกันมาสิบปี .. วันนี้ก็รับชัยชนะ 

"วันนี้ก็มาถึงสินะ!! ท่านพ่อ " บุตรสาวของแม่ทัพ ที่เข้ามาร่วมศึกรบ ในสนามเช่นกัน 

"เจ้าไม่เป็นอะไร ใช่หรือไม่" เสียงของเยี่ยนไฉ่ หรือมารดา ของนางถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง 

"ข้าไม่เป็นอะไร ถึงข้าจะได้รับบาดเจ็บ ข้าก็ไม่เป็นอะไร เพราะวันนี้ พี่น้องเหล่ากองทัพของข้า ได้รับชัยชนะ " เยี่ยนฟางบุตรสาวคนเล็ก ของสกุลเยี่ยน กล่าวออกมาด้วยความภูมิใจ 

"เอาล่ะ พวกเรากลับ" เสียงแม่ทัพประกาศออกมาให้เหล่าพี่น้องทหารกลับ และคอยพยุงพวกที่ได้รับบาดเจ็บ กลับค่ายของตน ที่ห่างออกไปไม่ใกลนัก 

"อ้าว อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็ได้รักษาตัว แล้ว" 

"เจ้าพูดได้สิ ไม่มาลองเป็นข้าดู ข้าโดนฟันที่นิ้วนะ ข้าเจ็บ ไอ้พวกข้าศึกบ้า ฟันที่ไหนไม่ฟัน มาฟันนิ้วมือของข้า " 

"เอาน่าา เดี๋ยวข้า หานิ้วไก่ มาต่อให้เจ้าเอง " 

"เจ้าพูดบ้าอะไรเนี่ย" 

"เอาเถอะ ยิ่งเจ้าพูดมาก ก็ยิ่งเจ็บ ไปๆ เดี๋ยวข้าช่วยพยุงเจ้า"