เรารักกันมากที่สุดในโลกเลย

เนื้อเรื่อง

ผมไม่เคยรักใคร

จนได้พบกับเธอ เธอที่ชื่อว่า จูน... ที่จริงเราไม่ได้พบกัน เราแค่คุยโทรศัพย์กัน แค่นั้นเอง

เธอร้องไห้
ผมถามว่าเพราะแฟนเก่าเธอแย่ หรือเธอเจอแต่คนไม่ดี
เธอตอบว่าเพราะเจอแต่คนไม่ดี
ผมบอกว่า เป็นแฟนกันไหม
เธอตกลงกลับผมอย่างไม่แน่ใจ

อาทิตย์ผ่านไปเรานั่งเงียบกันผ่านโทรศัพย์
ผมพูดว่า...ต่ายรักจูนนะ
เธอร้องไห้
ผมพูดว่า เธอมองบนท้องฟ้าซิ เห็นจุดอะไรไหม...เราลอยอยู่ไง เพราะได้อยู่กับเธอ
เธอจูบผมเบา แล้วพูดว่า จูนรักต่าย

เดือนผ่านไป
เธอบอกว่าเราเลิกกัน ผมอึ้ง
4ชม ผ่านไปเธอโทรกลับ ผมไม่รับ

ตอนเช้าผมโทรไป เธอขอคืนดี
พูดว่าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ

อาทิตย์ผ่านไป
ผมเรียกเธอว่าที่รัก
เธอเรียกผมว่าที่รัก

อาทิตย์ผ่านไป
ผมเรียกเธอว่าโชบิตน้อย
เธอเรียกผมว่ากระต่ายน้อย

วันหนึ่ง
ผมบอกเค้าว่า อยากเป็นเจ้าชายในฝันของจูนจัง
จูนวางใส่ผม
พอได้คุยกัน จูนร้องไห้ บอกว่า แค่อยากให้ต่ายเป็นของจูนพอ
อย่ามาเป็นเจ้าชาย เพราะจูนรักต่าย
ผมไม่เข้าใจ...จนบัดนี้

เช้าวันหนึ่ง
หลังจากคุยกันถึง 6 โมงเช้า
ผมนั่งหน้าบ้านคนเดียวมองพุ่มต้นเฟื่องฟ้าที่เต็มไปด้วยดอกไม้
มันไม่เคยสวยอย่างนี้มาก่อน

ทุกครั้งที่คุยกัน
ถ้าเราจะวางจะใช้เวลาครึ่งชั่วโมงเพราะไม่อยากวาง

ทุกครั้งก่อนจะวาง
ต่ายจะถามว่า จูนลืมไรหรอ
จูนจะบอกว่า รักนะ
ต่ายถามว่า รักใคร
จูนตอบว่า รักต่าย
ต่ายถามว่า ใครรักเราหรอ
จูนตอบว่า จูนรักต่ายมากๆๆ นะค่ะที่รัก :)

ทุกครั้งที่วางแล้ว
ผมจะโทรกลับไปทันทีบอกว่า
ต่ายลืมบอกจูนว่ารักจูน

ทุกครั้งที่พูดความในใจ และบอกว่ารักจูนมากแค่ไหน
จูนเงียบ...
และจะเงียบ...
จูนบอกว่า จะเก็บความรู้สึกและเวลานี้ไว้ในใจตลอดไป

อาทิตย์ผ่านไป
ผมเรียนเหนื่อย
เธอให้ผมปิดตา แล้วให้กำลังใจ โดยใส่ในกำมือ

เวลาต่อมา
ต่ายสอบไม่ติด
จูนบอกว่า ต่ายยังมีจูนนะ และจูนก็รักต่ายมาก
จูนเป็นกำลังใจให้ต่ายเสมอ

อาทิตย์ผ่านไป
ผมนัดมาเจอเธอ
เธอไม่มา เราเลิกกัน

ผมลืมเธอ
แต่เธอร้องไห้ให้ผมทุกวัน

เดือนผ่านไป ตี3
เธอร้องไห้โทรมา บอกว่าจูบฉันที
ผมจูบเธอ 3 ที เรารักกัน

อาทิตย์ผ่านไป
เราพูดว่า
เรา รัก กัน มาก ที่ สุด ใน โลก เลย
ต่ายรักจูนเสมอนะ
เธอพูดว่า ฉันก็รักเธอ
ต่ายพูด ว่า ผมจะไม่ทิ้งเธอไป
เธอพูดว่า จูนจะไม่ให้ต่ายทิ้งจูนไปอีก

ทุกคืนผมพาเธอเข้านอน
เธอจะหลับผมพูดว่า
ต่ายจะอยู่ข้างจูนตลอดไปเพราะเธอคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับต่าย
จูนหลับ

ทุกคืนเธอพาผมเข้านอน
ผมแกล้งจะหลับเธอจะพูดว่า
จูนรักต่ายมากนะ และมีค่ากับจูนมาก ถ้าจูนไม่มีต่ายจูนไม่รู้จะทำอย่างไร
ผมทำเป็นสะลึมสะลือ หรอกให้เธอพูดอีก

ทุกวันต่ายจะเขียน Diary ให้จูนเสมอ
บอกเค้าทุกวันว่ารักจูนมากแค่ไหน

เรา
รัก
กัน
มาก
ที่
สุด
ใน
โลก
เลย

เดือนผ่านไป
เราเลิกกัน ผมทิ้งเธอ
เธอพูดว่า
ต่ายแฟนคนต่อไปของต่าย ต้องรักต่ายให้เท่าจูนก่อนนะค่ะ ถึงค่อยเป็นแฟน
ต่ายบอกว่า ถ้างั้นผมคงหาใครไม่ได้อีก เพราะคงไม่มีใครรักต่ายเท่าจูน
เรายังรักกัน

เธอส่ง sms มาบอกว่า
" ถึงแม้ความรักของเราจะไม่ได้จบแล้วในนิทาน แต่ขอให้ต่ายรู้ไว้ว่าจูนจะรักต่ายตลอดไป ขอให้ต่ายพยายาม และถ้าหากวันหนึ่งเธอล้มลงขอให้ต่ายรู้ว่ามีจูนเสมอ
จูนรักต่ายมากๆนะค่ะ"

~ผมเลือกที่จะจำ และเล่าในแต่สิ่งดีๆของเราเท่านั้น เพราะอะไรที่ไม่ดีผมลืมไปหมดแล้ว~ ทุกวันนี้ยังรักจูนเสมอ และยังไม่มีใคร แต่คงกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีก


ทุกวันนี้ ไม่มีวันไหนที่ไม่เสียน้ำตาให้กับจูนเลย
ต่ายจะเก็บความรัก และความทรงจำที่มีกับจูน ตลอดไป ไว้เป็นกำลังใจ
ต่ายยังคิดถึงจูนตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นเวลาที่ดีใจ หรือเสียใจ

ต่ายรักจูนมากๆนะครับ...ที่รัก
เรารักกันตลอดไป...ตลอดไปนะที่รัก