คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : Day 5 .:: เหตุการณ์ไม่คาดฝัน!! ::.
REALITY SEASONS 6
สยองขวัญเกาะเงาผีเสื้อ
WEEK 1,Days 5
“พวกเรา ... หาทางช่วยพวกเขาขึ้นมาเร็ว!” นั่นคือเสียงของยูรินที่กำลังหาทางช่วยอีก 3 คนที่ติดอยู่ที่หลุมด้านล่าง โดยที่ปากหลุมนั้นปรากฏฝากรงขนาดย่อมที่ปิดปากหลุมอย่างพอดี และที่สำคัญเขาไม่สามารถจะเปิดปากหรงออกมาได้เพราะที่กรงนั้นถูกเชื่อมด้วยกระแสไฟฟ้าแรงสูง ขืนเข้าไปแตะนิดเดียวมีหวังโดนช๊อตเกรียมแน่ ๆ
“ต้องหาทางปิดการจ่ายกระแสไฟฟ้านี่ซะ” ซันเอ่ย ในขณะที่สายตายังจ้องมองร่างของทั้งสามที่กำลังรอความช่วยเหลือจากข้างล่าง
“จะทำอะไรก็ทำ ฉันเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว” เด็กสาวด้านล่างคนหนึ่งพูดก่อนที่กระแอมไอออกมา ในมือยังคงถือกล้อง DSLR ไว้แน่น
“ไหวไหมคะ?” ม่านส่งเสียงก่อนที่จะรีบเปิดกระเป๋าพยาบาลและส่งยาดมหลอดเล็กให้เด็กสาว เธอรับมันไว้ก่อนที่จะสูดดมเข้าไปเต็มที่
“ลองไปตามหาสวิซไฟกันไหม บางทีมันอาจจะช่วยพวกเขาขึ้นมาก็ได้นะ” จูเนียร์เสนอความคิดบ้าง
หากแต่ว่าความคิดเห็นของจูเนียร์ถูกปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง ยูรินไม่คิดว่าเกมนี้มันจะยากขนาดนั้น มันต้องมีบางอย่างที่พวกเขาเองต้องมองข้ามมันไปแน่ ๆ
มันต้องมีอะไรเพียงแค่เส้นผมบังภูเขา ... หากแต่ว่าเขากลับหาช่องโหว่นั้นไม่เจอ
“แอมเวย์ เธอไม่อะไรนะ” เด็กหนุ่มอีกคนที่อยู่ในหลุมพูดขึ้นก่อนที่จะอาสาถือ DSLR ไว้ในมือ ในขณะที่เด็กสาวก็พยุงแอมเวย์เอาไว้ไม่ให้เป็นอะไรไปมากกว่านี้ อากาศใต้ดินเป็นอากาศที่กดดัน ทำให้หูอื้อและหายใจไม่ออกเนื่องจากไม่มีช่องทางระบายอากาศแล้วนอกจากากหลุมที่เต็มไปด้วยกระแสไฟฟ้าข้างบน
สายตาของเด็กสาวเหม่อลอยไปที่ชั้นดินอย่างไร้จุดมุ่งหมาย ในตอนนั้นเองที่มือของเขาเผลอไปกดชัตเตอร์ของกล้อง DSLR
แชะ!!
แสงสว่างวาบออกมาจากชัตเตอร์กล้องของแอมเวย์จนสว่างไปทั่วชั้นใต้ดินข้างล่าง
“มีอะไรกันหรือเปล่า?” ยูรินตะโกนถามเนื่องจากเห็นแสงวาบออกมาจากข้างล่าง
“ไม่มีอะไรครับ มือผมไปโดนปุ่มชัตเตอร์เข้า”
แสงจากชัตเตอร์ของเด็กหนุ่มเมื่อครู่ ทำให้สายตาของเด็กสาวที่เหม่อลอยออกไปถึงกับตกใจเมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า
“ธัญญ์ ... ฉันเห็น ....”
“เห็นอะไรลักยิ้ม ...”
“นายช่วยกดถ่ายมันอีกครั้งได้ไหม?” ลักยิ้มพูด เด็กหนุ่มไม่ได้พูดอะไรตอบดต้ เขายกกล้องขึ้นมาก่อนที่จะลั่นชัตเตอร์อีกครั้ง
แชะ!
คราวนี้พวกเขาทั้งสามเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างชัดเจนทันทีที่แสงแฟลชจากกล้องส่องสว่างขึ้น ภาพที่พวกเขาเองก็ไม่เชื่อสายตาของตัวเองว่าจะมีสิ่งนี้ติดอยู่ที่ผนังดินนั้น
“เจอแล้ว!!” แอมเวย์ตะโกนขึ้นไปด้านบน
“อะไร .. เจออะไร” จูเนียร์พูดติดขัดอย่างตื่นเต้น
“แผงควบคุมไฟอยู่ที่นี่ ....” แอมเวย์พูดก่อนที่จะรีบคลำทางไปกดแผงไฟฟ้า
ติ๊ดดดดด!!
เสียงลากยาวดังขึ้น กระแสไฟฟ้าที่ส่งเสียงขู่คำรามเริ่มเงียบเสียงลงพร้อมกับฝากรงที่เปิดขึ้นอัตโนมัติ ซันและยูรินยิ้มออกมาที่พวกเขาทั้งสามคนหลุดออกมาจากหลุมปีศาจนี้ จูเนียร์พยายามช่วยทั้งสามคนขึ้นมาจากปากหลุมทีละคนจนครบ
“พวกเรารอดแล้ว” ธัญญ์เอ่ยเบา ๆ
“ผมยูริน .. นี่จูเนียร์ ซัน และม่าน” ยูรินแนะนำตัวแก่เพื่อนคนอื่น ๆ
“ผมชื่อธัญญ์ ส่วนสาวที่ดูเหมือนฝรั่งนี่ชื่อแอมเวย์ แล้วก็อีกคนชื่อลักยิ้ม”
“ต้องขอบใจนายนะที่ซุ่มซ่ามไปกดชัตเตอร์น่ะ” แอมเวน์พูดก่อนที่จะขอกล้องคืน
“ใครว่าผมซุ่มซ่าม ผมน่ะตั้งใจกดต่างหาก ฮ่าๆๆๆ” ธัญญ์หัวเราะออกมา
“ผมว่าเรารีบไปกันเถอะ ป่านนี้จินนาคงไปเจอพวกที่เหลือหมดแล้วล่ะ” ยูรินรีบตัดบทการสนทนาที่ดูจะยืดยาวออกไปก่อนที่จะเดินล่วงหน้าไปตามทางของแผนที่
“พวกคุณได้ผีเสื้ออะไรกันบ้างครับ” ระหว่างการเดินทางนั้น ธัญญ์ก็โพล่งขึ้นมาเพื่อไม่ให้บรรยากาศในการเดินทางดูตรึงเครียดไปมากกว่านี้
“ผมได้ผีเสื้อแดง ผีเสื้อที่ชอบหากินในเวลากลางคืนแล้วฝังไข่ลงบนตัวของเหยื่อเพื่อให้ฟักตัวออกมาจากเหยื่อ น่ากลัวใช้ได้ไหมล่ะ ” จูเนียร์สะกิดลักยิ้มให้ดูรูปผีเสื้อที่อยู่ในมือ
“แต่ยังไงซะ มันก็ต้องมีผีเสื้อที่ใช้เป็นยาได้บ้างล่ะค่ะ ของม่านได้ผีเสื้อสีรุ้ง เป็นผีเสื้อที่ปีกเป็นรุ้งเจ็ดสี จะอาศัยอยู่ตามชายป่าเพื่อกินพืช สามารถนำตัวยาที่ตัวของเขามาใช้เป็นยารักษาได้ด้วย และรักษาได้ทุกโรคเลย แต่ว่าต้องกินสด ๆ เพราะถ้าเอามาต้มหรือย่างจะทำให้ตัวยาหายไปค่ะ ......” ม่านพูด แต่ลักยิ้มกลับแทรกขึ้นมาต่อ “เจ๋งไปเลยพี่ม่าน ของยิ้มนะได้ผีเสื้อแมงปอ เป็นผีเสื้อที่ข้ามสายพันธุ์ เป็นผีเสื้อที่ดูน่ารักมากเลยทีเดียว สงสัยจะเป็นพันธุ์ผสมล่ะมั้ง แต่พอฝนตก ผีเสื้อแมลงปอจะกลายพันธุ์และก็จะกลายใช้เข็มที่หางของมันโจมตี”
ท่ามกลางการสนทนาของพวกเขาเกี่ยวกับพันธุ์ผีเสื้อนั้น เสียงต้นไม้สั่นไหวจากแรงลมจนเกิดเสียงที่ดูน่ากลัว ฝูงช้างที่อยู่ในป่าเริ่มส่งเสียงแปร๋นออกมา นกกาต่างบินไปมาอยู่รอบ ๆ พร้อมกับพระอาทิตย์ที่เริ่มคล้อยต่ำลงไปทุกที หากแต่ว่าภายใต้เสียงธรรมชาตินั้น กลับมีเสียงบางอย่างปรากฏอยู่กับเสียงเหล่านั้น
เสียงการสนทนาของใครบางคน!
“ตามผมมา!” ยูรินพูดก่อนที่จะรีบวิ่งไปตามทาง และมันก็เป็นอย่างที่เขาคิด ตรงเบื้องหน้าของพวกเขาทั้ง 7 คนปรากฏร่างของอีก 4 คนที่ยืนอยู่ที่ท่าน้ำนั้น
“พี่ลัคกี้!!” ยิ้มตะโกนเสียงดังก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปกอดพี่ชายเอาไว้แน่น
“ฉันว่าแล้วว่าเธอต้องติดมากับพี่ด้วย” เขาขยี้หัวของน้องสาวอย่างเอ็นดู ตอนนี้พวกเขาทั้งสิบคนได้มารวมตัวกันที่จุดศูนย์กลางของเกาะเรียบร้อยแล้ว
“นั่นคือที่ที่เราต้องไปต่อใช่ไหม?” จินนามองไปยังสิ่งที่อยู่ไกลออกไปนั้น
สิ่งที่เธอพูดถึงคือเกาะรูปร่างเล็กที่ถูกกรงเหล็กครอบเอาไว้ มีต้นไม้สูงและมีเต็นท์ที่พวกเขาใช้ในการพักผ่อน นั่นคือเกาะที่พวกเขาต้องเดินทางเข้าไปเล่นเกม ... รอบเกาะนั้นมีน้ำทะเลรายล้อมเอาไว้และด้านหลังนั้นปรากฏถ้ำขนาดใหญ่ที่เป็นทางเชื่อมระหว่างเกาะเล็กไปเกาะใหญ่ แน่นอนว่ามันคือเกาะเงาผีเสื้อของแท้!!
ที่ท่าเรือนั้นมีเรือลำเล็ก 2 ลำที่ถูกผูกไว้กับโคนเสา มันคือยานพาหนะที่พวกเขาต้องใช้ในการขนส่งไปยังเกาะเงาผีเสื้อเล็ก
“งั้นเรารีบไปก่อนที่จะมันจะมือเถอะนะ ....” แอมเวย์พูดก่อนที่จะปลดเชือกและขึ้นไปนั่งบนเรือเรียบร้อย คนอื่น ๆ ค่อย ๆ ทยอยตามลงไปยังลำเรือทีละคนโดยที่จูเนียร์เป็นคนพายเรือลำแรกและยูรินเป็นคนพายเรือลำที่สอง
อีกไม่นานนักพวกเขาก็จะเดินเข้าสู่เกาะเงาผีเสื้อเล็กแล้ว อีกเพียงไม่กี่อึดใจเดียว
“หวังว่าคงจะไม่อะไรเกิดขึ้นซะก่อนนะ” เบียร์ไม่วายพูดออกมาตามประสาคนคิดมาก
“บางทีถ้านายหยุดเพ้อเจ้อและกังวลสักห้านาที มันก็คงไม่มีอะไรหรอก” ลัคกี้ตะโกนข้ามเรื่อบอกเพื่อนเสียงดัง ข้างตัวเขามีน้องสาวตัวแสบที่นั่งหลับทันทีที่ขึ้นเรือ
จินนาเป็นคนรวบรวมกระดาษผีเสื้อมาไว้ในสมุดก่อนที่จะเห็นว่านอกจากผีเสื้อที่พวกเขาต้องรู้แล้วยังมีสัตว์ป่าอีกมากมายที่พวกเขายังไม่ได้อ่าน
หมวดสัตว์น้ำ ....
เธอเปิดกระดาษออกก่อนที่จะไปเจอกับสัตว์น้ำที่เธออ่านฆ่าเวลาขณะนั่งเรือ .... ปลาปากห่าง ปลาที่ไม่เป็นอันตรายกับคน แต่เป็นสัตว์ที่หวงดินแดน ถ้ามีสัตว์ใดหลงเข้ามามันจะพุ่งชนจนสัตว์พวกนั้นหนีไป เป็นปลาที่ไม่มีอันตราย แต่ลักษณะจะค่อนข้างดูดุ
“จะถึงแล้ว!!” ม่านโพล่งออกมาอย่างดีใจจนทำให้จินนาหันไปมองยังลำเรือของหล่อน ในตอนนั้นเองที่เธอเห็นอะไรบางอย่างพุ่งเข้ามาที่เรือของม่าน
ปึ้งงงง!!!
บางอย่างได้พุ่งเข้าชนเรือของม่านจนเรือเกิดเสียการทรงตัว จูเนียร์ที่ประคับประคองลำเรือไม่สามารถควบคุมลำเรือเอาไว้ได้ และแน่นอน
เรือของพวกเขาล่มอยู่กลางทะเล!!
Secret Charecters mode
ผู้เข้าแข่งขันคนที่ 8 :: นภาพรรณ สุริยคนึงนิจ (แอมเวย์)
ผู้เข้าแข่งขันคนที่ 9 :: ธัญญภัทร วิริยกาล (ธัญญ์)
ผู้เข้าแข่งขันคนที่ 10 :: กวินฑิตา ธิติวรนันท์ (ลักยิ้ม)
ความคิดเห็น