คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : Saturday : รายที่หนึ่ง
REALITY 8
เกมกระชากวิญญาณ ภาค “ ดินแดนฅนบาป “
SECOND WEEK : SATURDAY
เข้าสู่เช้าของวันเสาร์ในสัปดาห์ที่สองสำหรับการแข่งขันเกมกระชากวิญญาณสุดโหดที่ครั้งนี้จัดขึ้นที่ประเทศรัสเซีย ดินแดนแห่งความหนาวเย็นและเต็มไปด้วยหิมะ บ้านพักต่างอากาศคือสถานที่ที่ใช้ในการแข่งขัน รอบ ๆ บ้านที่นี่เต็มไปด้วยอันตรายมากมายที่รอต้อนรับพวกเขาให้เข้าไปดื่มด่ำกับบรรยากาศและภารกิจที่แสนท้าทาย และแน่นอนว่าวันนี้ก็จะเป็นวันแรกที่ผู้เล่นทั้งแปดคนจะเหลืออยู่รอดกันเพียงเจ็ดคนเท่านั้น
มีบางอย่างลากพวกเขาไป!!
มีบางอย่างลากพวกเขาไป!!
เสียงของวิลนั้นยังดังก้องอยู่ภายในโสตประสาทของหญิงสาว เธอนั่งชันเข่ามองออกไปนอกระเบียงที่มีเพียงหิมะสีขาวโพลนเกาะกลุ่มกันอยู่ เธอจำสีหน้าของทั้งวิลและขนมผิงในตอนนั้นได้ดี มันเต็มไปด้วยควมกลัวและสิ่งที่ไม่คาดคิดเอาไว้ว่าจะต้องได้เจอมัน แน่นอนว่าคนอย่างอควาต้องไม่ปล่อยให้สิ่งที่อยากรู้นั้นเคลือบแคลงใจอยู่แบบนี้
ก้าวเข้าสู่เช้าวันเสาร์ วันนี้เป็นวันที่ทุกคนตื่นขึ้นเร็วกว่าปกติ แม่บ้านทั้งสองลงมือทำอาหารในวันนี้เป็นขนมปังปิ้งทาด้วยแยมผลไม้ กาแฟ โกโก้ร้อนและน้ำผลไม้ที่คั้นสด ๆ ส่วนอาหารหลักก็จะเป็นไข่ดาวทอดสุกและแฮมทอดไร้ไขมัน
“น่ากินจังเลยนะ” ควีนทำตาปริบ ๆ ก่อนที่จะนั่งลงบนโต๊ะอาหารและผูกผ้ากันเปื้อนอย่างเป็นระเบียบ
มื้ออาหารเช้าเริ่มเปิดฉากขึ้น แต่ดูทว่าสีหน้าของวิลและขนมผิงตอนนี้ยังไม่สู้ดีเท่าไรนัก ทั้งคู่ไม่พูดไม่จากับใครเลยตั้งแต่ที่ลงมาจากกระเช้าลอยฟ้าเมื่อวานนี้ บลูเบลล์เองก็คิดเช่นเดียวกับอควา เขาพยายามคั้นคำตอบจากชายหนุ่มตั้งแต่เมื่อวานหากแต่ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากปากของเขาเลยสักคำเดียว ท่ามกลางโต๊ะอาหารนั้น วาเองก็ไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน เขารู้ความเคลื่อนไหวบนกระเช้าลอยฟ้าตั้งแต่เมื่อคืนก่อนที่จะนอน บอลลูนเป็นคนบอกเรื่องราวทั้งหมดที่ได้ยินมาให้เขาฟัง สิ่งเดียวที่แวบเข้ามาในหัวตอนนี้คือบลูเบลล์และอควาจะต้องตามสืบหาเรื่องราวที่แท้จริงอย่างแน่นอน เขาต้องจัดการหาความจริงให้ได้ ไม่จากวิลก็จากขนมผิงนี่แหล่ะ
หลังจากที่มื้อเช้าเรียบร้อยไปได้ด้วยดี พวกเขาก็แยกย้ายกันทำธุระส่วนตัวของตัวเองเพราะอีกสิบห้านาทีจะถึงเวลาตัดสินชะตากรรมของใครบางคนจากเกมกระชากวิญญาณในครั้งนี้ ชายหนุ่มตัดสินใจเดินออกานอกบ้าน เขาอยากสูดอากาศดีดีสักครั้งให้ชุ่มปอดหลังจากที่เกิดเรื่องราวเลวร้ายที่ผ่านมาในคืนเทศกาลเรนเดียร์เอียนน์ เขากุมสร้อยวอลล์นัซเอาไว้แน่น ห้วงความคิดนั้นนึกถึงคนสามคนที่ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“วิล ...” เสียงหนึ่งทำให้วิลถึงกับตกใจ ความคิดแตกกระเจิง
“ถ้าจะมาถามถึงเกมนั่นล่ะก็ฉันไม่อยากจะตอบแล้วนะ ... ทำไมถึงมีแต่คนอยากรู้กันจริงนะ” หนุ่มอารมณ์ดีสบถเสียงแข็งก่อนที่จะเดินกลับเข้าบ้าน
“บางทีถ้านายได้ระบายออกมาบ้าง ... นายอาจจะดีขึ้นนะ” คำพูดของอควาทำให้วิลถึงกับชะงัก
“บลูเบลล์ก็มาคาดคั้นจากฉัน ... วาเองก็เหมือนกัน ถ้าฉันพร้อมแล้วจะบอกเธอเองเป็นคนแรกเลยนะ” เขาเงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะเดินกลับเข้ามาในบ้าน ทิ้งไว้เพียงหญิงสาวที่กำลังตะลึงงันกับคำพูดเมื่อครู่ของเขา
วาเองก็รู้เรื่องนี้เหมือนกันเหรอเนี่ย!
“คิดจะทำอะไรของเขากันแน่นะ”
ไม่นานนักพิธีกรสาวเดินออกมาจากบ้านก่อนที่จะเป่านกหวีดเสียงแหลม พวกเขาทั้งแปดคนหลังจากที่ทำอะไรเรียบร้อยแล้วก็ได้มารวมตัวกันที่หน้าบ้าน ไทม์จึงพาทั้งหมดไปยังสวนดอกไม้หลังบ้านซึ่งจุดนี้เป็นลานหินที่ดูไม่มีพิษมีภัยอะไร พวกเขาเองก็เพียงสังเกตเห็นว่าตามมุมต่าง ๆ ของลานหินนี้มีกรงเหล็กทั้งหมดแปดกรง แต่ละกรงนั้นจะมีรหัสของผู้เล่นแต่ละคนแปะเอาไว้
ไทม์ได้อธิบายว่านี่คือระบบใหม่ของทางรายการ คือให้ผู้เล่นทั้งหมดเข้าไปในกรง ก่อนเข้าไปในกรงจะมีกล่องอาวุธให้เลือก กรงจะพาพวกเขาลงไปด้านล่างซึ่งชั้นใต้ดินของบ้านพักต่างอากาศ คนที่มีคะแนนน้อยที่สุดสามคน กรงจะเปิดออก และพวกเขาทั้งสามคนจะต้องตัดสินชะตาชีวิตของตัวเองเพื่อฆ่าเพื่อร่วมเกมเหมือนในโหมดของจักรราศีเลือด แต่ต่างกันตรงที่ พวกเขาที่เหลือจะได้เห็นฉากการฆาตกรรมได้ทุกคนผ่านกล้องอินฟาเรดที่ติดไว้ให้ดู
“พร้อมหรือยังคะ? ถ้าพร้อมแล้วไปเลือกกล่องอาวุธด้านหน้าได้เลย” สิ้นเสียงของไทม์ พวกเขาทั้งแปดตรงปรี่ไปที่กล่องที่ตัวเองเล็งเอาไว้ โชคดีที่ทุกคนเลือกกล่องคนละใบไม่ต้องแย่งกัน
“สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ นะคะ คราวนี้จะเป็นการตัดสินของจริง อย่าสงสารคนตรงหน้าที่เป็นเหยื่อของคุณ เพราะเหยื่อที่น่าสงสารนั่นล่ะจะทำร้ายตัวคุณเอง” ไทม์ฝากข้อคิดเล็ก ๆ ไปให้พวกเขาทั้งหมด เพราะเธอเองก็เคยเห็นเหตุการณ์แบบนี้มาหลายต่อหลายครั้งแล้วในตอนที่เธอเป็นผู้เล่น
ไม่มีคำตอบอะไรออกมาจากปากของฅนบาป กรงทั้งแปดค่อย ๆ เลื่อนลงไปยังใต้ดินของบ้านพักต่างอากาศ จากที่เคยมีแสงสว่างอยู่ มันเริ่มมืดลง ๆ เรื่อย ๆ จนดับสนิท
มีเพียงความมืดมิดที่โอบกอดพวกเขาเอาไว้ ....
พรึ่บ!!
ไฟในคบเพลิงถูกจุดขึ้นมาตามทางเดินที่อับชื้นราวกับว่าเป็นกลไกการทำงาน กรงแต่ละกรงสว่างไสวด้วยไฟนีออนสีขาว พวกเขาทั้งแปดมองเห็นหน้ากัน แต่ละคนเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดตามใบหน้า ความหวาดกลัวเริ่มแล่นเข้าสู่หัวใจของพวกเขาทั้งแปด สิ่งที่พวกเขาเห็นตอนนี้คือทางเดินที่เป็นดังเขาวงกต กำแพงนั้นเป็นอิฐที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นอับ มีราสีเขียวเกาะตามซอกอิฐเป็นศิลปะงดงาม ด้านหน้านั้นเป็นลานอิฐที่มีแท่นบูชาวางตั้งไว้ บนฐานของมันเป็นทีวี LCD ที่ตั้งไว้ทั้งสี่ตัวเพื่อเอาไว้ให้พวกเขาทั้งหมดได้ดูภารกิจการฆ่าได้เต็มตา รอบ ๆ ตัวก็เป็นเพียงความมืดสลัวและทางเดินที่ซับซ้อนเท่านั้น
“ด้านหลังประตูกรงนี้จะมีทางเดินอยู่ ถ้ากรงของใครเปิดออก นั่นหมายควมว่าพวกคุณคือสามคนบาปที่ต้องไปฆ่าคนบาปอีกคนให้ตายเพื่อจบเกม ถ้าพร้อมแล้วฉันจะเริ่มกดปุ่มเปิดกรงของพวกคุณที่มีคะแนนร่วมน้อยที่สุดนะคะ คะแนนรวมทั้งหมดจะแบ่งเป็นคะแนนการโหวตจากประชาชนที่ชมรายการ คะแนนการเข้าห้องเหยียดหยามด้วยความเต็มใจ 10 คะแนนฟรี และคะแนนการโหวตจากเพื่อน เป็นคะแนน VF หรือ Vote Friend นั่นเอง เช่นกันและเมื่อนำคะแนนมารวมกันแล้ว สามคนบาปที่มีคะแนนน้อยที่สุดคือ ....” หลังจากที่ไทม์อ่านสคริปเสร็จเรียบร้อยผ่านลำโพงกระจายเสียง เธอจึงเริ่มเปิดประตูกรงทั้งสามออก
R5 บอลลูน
*****************
R6 ควีน
*****************
R3 วา
*****************
กรงทั้งสามถูกเปิดออก วาถึงกับเหงื่อออกตามใบหน้าราวกับว่าตนเพิ่งผ่านการล้างหน้ามา เขาไม่คิดว่าตนจะได้เป็นสามคนอันตรายที่ต้องมายืนปากเหวในสัปดาห์ที่สองของการแข่งขันเกมกระชากวิญญาณในครั้งนี้ หากแต่ว่าสายตาของเขาในตอนนี้ไม่ได้ดูเหมือนคนหวาดกลัวเลย ยกเว้นเพียงแต่ควีนที่ตอนนี้ถึงกับร้องไห้ออกมา เขามองหน้าหญิงสาวก่อนที่จะรีบเปิดกล่องออก ด้านในมีชะแลงเหล็กนอนอยู่
เขายิ้มก่อนที่จะรีบหยิบมันมาไว้ในมือ สายตามองออกไปยังทางเดินแคบ ๆ ด้านหลัง รอยยิ้มเริ่มผุดขึ้นมาน้อย ๆ ก่อนที่จะเดินหายไปในมุมมืด บลูเบลล์และอความองหน้ากัน พวกเขารู้ดี รอยยิ้มแบบนั้น ดวงตาแบบนั้น
เขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่!!
หญิงสาวเดินผ่านทางเดินแคบ ๆ หลังกรงเหล็กมาได้สักระยะหนึ่ง เธอพยายามเกาะขอบผนังเอาไว้เพราะไม่อยากจะหลงทางอยู่ในเขาวงกตแห่งความมืดมิดนี้ เธอไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าทางด้านหน้านั้นจะไปสิ้นสุดอยู่ที่ตรงไหน น้ำตาไหลอาบสองข้างแก้ม เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกไม่ดีเอามาก ๆ ในตอนนี้ สิ่งที่เธอคิดได้เพียงอย่างเดียวคืออยากให้เกมนี้ปิดฉากลงเสียที เธออยากจะกลับเข้าไปนอนแล้ว ค้อนที่อยู่ในมือสั่นไปตามแรงสะเทือนของแขนจนเกือบจะหลุดลงพื้น ในใจก็อยากจะหาที่ซ่อนดีดีสักที่แล้วหลบซ่อนอยู่อย่างนั้น ให้บอลลูนและวาฆ่ากันเอง
เธอเดินมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งสังเกตเห็นอะไรบางอย่างอยู่ข้างหน้า สองขาหยุดขยับ อยากจะถอยหลังไปแต่สายไปเสียแล้ว เจ้าของร่างนั้นยืนจ้องมองร่างสวยนี้อยู่ จู่ ๆ ขาเกิดขยับไม่ได้เอาซะดื้อ ๆ เขาคนนั้นเดินเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ ... เรื่อย ๆ ...
“ว .. วา!!” ราวกับสวรรค์ เธอรีบวิ่งเข้าไปหา ความหวังเริ่มเข้ามาจู่โจมโนภาพของเธอ เป็นครั้งที่สองที่เธอเจอกับวา ครั้งแรกก็คือห้องศิลปะ เธอรอดมาได้เพราะความคิดอันหลักแหลมของวา ครั้งนี้เธอต้องรอด เธอมั่นใจ
ฉึบ!!
ฉึบ!!
จู่ ๆ คมมีดโผล่ออกมาจากผนังมืดมิดนั้น มีดทำครัวทิ่มทะลุหน้าท้องของหญิงสาวอย่างแม่นยำซ้ำแล้วซ้ำเล่า เลือดซึมออกมาจากเสื้อสีครีม บ้างก็กระเด็นเปื้อนหน้าของเจ้าของมีด สายตาคู่นั้นกระหายความตายเป็นไหน ๆ เลือดเริ่มไหลออกมาจากปากและจมูก ร่างสวยทรุดลงก่อนที่จะโดนเท้าของใครบางคนถีบให้ไปกองอยู่บนพื้น
“จะตายแล้วยังสวยอยู่เลยนะ ... ” บอลลูนจ้องมองใบหน้าเนียนใสของเหยื่อที่กำลังจะสิ้นใจเต็มที เธอดึงมีดออกจากร่างของควีนจนกระตุกหนึ่งครั้ง ร่างที่ใกล้จะตายอยู่รอมร่อพยายามขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่มตรงหน้า เขายืนนิ่งไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้ม .. รอยยิ้มที่เฉืนใจของเหยื่อตรงหน้าให้ตายทั้งเป็น
ริยยิ้มปรากฏอยู่ในมุมมืดนั้นโดยที่ไม่คิดจะเข้ามาช่วยเธอแต่อย่างใด จังหวะนั้นบอลลูนง้างมีดขึ้นก่อนที่จะกรีดหน้าสวย ๆ ของควีนจนเยิน เสียงกรีดร้องในดังก้องอยู่ภายในทางเดินที่แคบนั้น และแน่นอนว่าการกระทำทุกอย่างภ่ายทอดสดออกไปทั่วโลก และภายในห้องใต้ดินนั้น
แพรปรบมือร้องเพลงอย่างมีความสุขเมื่อเห็นเหยื่อแรกถูกสังหารต่อหน้าต่อตา เธอรู้สึกขอบใจบอลลูนที่ช่วยจัดการเสี้ยนหนามในหัวใจเธอออกไปจนได้ และตอนนี้เธอก็จะกลายเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในเกมกระชากวิญญาณซีซั่นนี้อย่างสมบูรณ์แบบ ทางด้านของบลูเบลล์เอง เขาพยายามไม่อยากมองภาพที่ปรากฏอยู่ในจอสี่เหลี่ยม แม้จะพยายามอุดหูเท่าใด เสียงกรีดร้องอันแสนทรมานก็ยังดังก้องอยู่เช่นเดิม ส่วนขนมผิงและวิล เขาได้แต่ยืนมอง ความสยดสยองตรงหน้าวิลไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ส่วนขนมผิง เธอยืนตัวสั่น ภาพการตายครั้งนี้มันอยู่ในระยะประชิดตัวเธอมาก และแน่นอนว่าเธอไม่กล้าเข้าใกล้คนอารมณ์ร้ายอย่างบอลลูนอีกต่อไป
“โหดเหี้ยมมาก ...” อควาเกาะขอบกรงพยายามดูการฆาตกรรมนั้นจนจบ
ร่างของควีนนอนแน่นิ่งอย่างหมดสภาพ บอลลูนลุกขึ้น ทิ้งมีดไว้ข้างตัวหันมามองหน้าของวาก่อนที่จะแสยะยิ้มให้ชายหนุ่ม เขาชำเลืองมองสัญญาณกล้องวงจรปิดที่ตอนนี้สัญญาณของมันได้ดับหายและหยุดทำงานไปแล้ว
เขากะจังหวะการพูดเพื่อไม่ให้กล้องนั้นจับภาพของเขาได้
“คุณนี้กล้ากว่าที่ผมเยอะ ... ผมคงจะได้เห็นคุณเป็นสามคนสุดท้ายแน่ ๆ” วาปรบมือให้ในความกล้าหาญ แต่นั่นคือความจอมปลอมที่วาสร้างขึ้นเพ่อสร้างความมั่นใจให้บอลลูนเท่านั้นเอง หญิงสาวรับคำชมก่อนที่จะเดินหายไปในมุมมืดเพื่อกลับไปยังกรงของตัวเอง
ไม่นานนักกรงทั้งแปดกรงก็กลับขึ้นสู่ลานกว้าง อความองดูกรงนั้น
กรงของควีนที่ว่างเปล่า!!
RESULT
R6 ควีน คณิวัณณ์ เยลล์ (ตัวแทนจากบาปริษยา)
เสียชีวิต เหลือฅนบาป 8 คน
TO BE CONTINUED ….
.
ความคิดเห็น