นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
748
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
748
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 26 พ.ย. 58 / 18:17 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คิม จุนมยอน กรรมการคุมกฎ
อู๋อี้ฝาน นักเลง ชอบหาเรื่อง
"ทำไมนายถึงชอบหาเรื่องให้ฉันปวดหัวด้วยนะ! เป็นห่วงนะ.... รู้หรือเปล่า?"
"ที่ฉันไปมีเรื่อง.... ก็เพราะนายนั่นแหละ"
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
KrisHo
"อี้ฝาน! นาย่อเรื่ออีแล้วนะ!" รรมารุมนามว่า ิมุนมยอนแผเสียหลัาที่เห็นร่าอายหนุ่มเปรอะเปื้อน้วยเลือเหมือนเ่นเย
"ัน็เป็นแบบนี้อันอยู่ประำ นายยัไม่ินอีหรือไ?" อี้ฝานอบ
"เรื่อแบบนี้มันินไ้ะที่ไหนล่ะ! นายมาับันเลย!" ุนมยอนลานัวให่ไปที่ห้อพยาบาล
มัน็เป็นแบบนี้ลอแหละ อี้ฝานอบไปมีเรื่อับพวนัเลโรเรียนอื่นและเ็บัวลับมาอยู่เป็นประำ และทุทีที่เาเินลับมา ิมุนมยอน็ะลาเาไปทำแผลทุที
ุนมยอน็เบื่อและเป็นห่วทุทีที่อี้ฝานเ็บัวลับมา มันเป็นหน้าที่อเาที่้อุมให้นัเรียนทุนอยู่ในระเบียบ ึ่เา็ทำหน้าที่นี้ไ้ี แ่็ะมีนนึที่ทำให้เาปวหัวทุที และนๆนั้น็ืออี้ฝานน่ะแหละ
"ันเบื่อมาเลยนะ อี้ฝาน เมื่อไหร่นายะเลิทำัวแบบนี้สัทีเนี่ย?" ุนมยอนถอนหายใ
วามริแล้วอี้ฝานไม่ไ้อบที่ะมีเรื่ออะไรับใรหรอ ถ้ามันไม่ใ่เพราะนัวเล็รหน้าเาล่ะนะ
"ไม่อยาอบ็ามใ เสร็แล้ว" ุนมยอนพูพร้อมับิพลาสเอร์ิ้นสุท้ายที่หาิ้วออี้ฝาน
"อบใ...." อี้ฝานเอ่ย้วยเสียแหบพร่า
"ไม่เป็นไร แ่อย่าไปมีเรื่ออีละัน" ุนมยอนยิ้มและเินออไปาห้อพยาบาล
ุนมยอนแอบอบอี้ฝานั้แ่พวเาพบันรั้แรแล้ว และมันทำใหุ้นมยอนเ็บทุทีที่มีนทำให้นที่เารั้อเ็บัว
รื รื
มือถือออี้ฝานสั่นแ้เือน
เาหยิบมือถืออเาึ้นมาและอ่าน้อวามที่ถูส่เ้ามา
า: เฮุน
ถ้าฮยอยัไม่ยอมวามือาุนมยอนล่ะ็.... ผมะำัฮยอและะทำใหุ้นมยอนเป็นอผม ฮยอเรียมัวให้ี็แล้วัน
หลัาที่ไ้อ่าน้อวามที่ถูส่เ้ามา อี้ฝานบฟันและำมือถือในมือแน่น้วยวามโรธ ไม่ว่าะเป็นใร็าม ห้ามยุ่ับุนมยอนอเาเ็า! อี้ฝานพิมพ์้อวามลับไป
ถึ: เฮุน
อีสิบนาทีเอันที่เิม
สิบนาทีผ่านไป
ทั้อี้ฝานและเฮุนยืนประันหน้าันที่หลัโรเรียน เวลาที่พวเาะมีเรื่อทีไร็มาทุทีน่ะแหละ
"เฮุน นายล้าียัไะมาเอาอๆัน?" อี้ฝานเริ่มพู
"อๆฮยอั้นหรือ? แล้วเาบอว่าอยาเป็นอฮยอั้นเหรอ? ฮยอเอาแ่่อเรื่อให้เาปวหัว แล้วฮยอิว่าเาะรัฮยอั้นเหรอ?" เฮุนยิ้มแสยะ
"หุบปา!" แล้วหมัออี้ฝาน็อัเ้าไปที่หน้าอเฮุนเ็มๆ
"อี้ฝาน!!!! นายไปทำอะไรมา!" ุนมยอนะโนอย่าใเมื่อเห็นร่าออี้ฝานเินโเมาหน้าห้อทำานอเา
อี้ฝานไม่พูอะไร เาสวมอร่าเล็รหน้าอเา
"อี้ฝาน?" ุนมยอนไ้แ่ยืนัวแ็อยู่ในอ้อมอออี้ฝาน เา้อารที่ะอลับเหมือนัน แ่เา็เห็นรอยแผลที่เพิ่มึ้นมาบนัวออี้ฝาน
"เอาอีแล้วนะ" ุนมยอนถอนหายใพร้อมับลูบหลัอเ้าออ้อมออย่าแผ่วเบา
"อโทษ...." ร่าสูระิบออมาเบาๆ
"อืม.... เมื่อไหร่นายะหยุสัทีเนี่ย.... ันเป็นห่วนะ..." ุนมยอนระิบลับ
"ุนมยอน.." อี้ฝานอเาแน่นึ้นอี
"หืม?" ุนมยอนเริ่มออบและหลับาล เาอบวามรู้สึนี้มา วามรู้สึที่นที่นรัอยู่้าๆ
"นายรัันหรือเฮุน?" อี้ฝานผละออานัวเล็และมอเ้าไปในที่นัยน์าอเา
อนนี้หัวใอุนมยอนเ้นแรเหมือนับะระเบิออมา เามอล่ำ่อนที่ะพู่อ
"นาย.... อยาะรู้ไปทำไม...?" ุนมยอนอบเสียแผ่ว
"เพราะันรันายไ" อี้ฝานสารภาพวามรู้สึที่มีให้นัวเล็รหน้าเา วามริแล้วอี้ฝาน็รัุนมยอนหมใั้แ่รั้แรทีุ่นมยอนมาทำแผลให้เาแล้ว
ุนมยอนยิ้มแ้วแทบปริและวิ่เ้าไปออี้ฝาน เาุใบหน้าอเ้าที่อออี้ฝานเพื่อที่ะบัแ้มสีแ่ำอเา
"แล้วำอบอนายล่ะ?" อี้ฝานยิ้มและสวมอนรหน้า เาลูบหัวุนมยอนอย่าแผ่วเบา
"ัน็รันาย..." ุนมยอนอบและออี้ฝานแน่นึ้นอี
"แล้วนายไปมีเรื่อทำไมเนี่ย หืม?" ุนมยอนผละออานัวให่และถามอย่าเป็นห่ว
"็เพราะนายนั่นแหละ" อี้ฝานยีหัวุนมยอนนยุ่
"เพราะัน??" ุนมยอนเอียหัวอย่าสสัย
"ไอ้เฮุนมันะให้ันวามือานาย และมันะทำให้นายเป็นอมัน ันยอมไม่ไ้หรอ" อี้ฝานถอนหายใเมื่อพูถึายนามว่าโอเฮุน
"นาย็เลยิว่าันอาะอบเฮุน?" ุนมยอนหัวเราะในลำอ
"แล้วทำไม?!" อี้ฝานมอุนมยอนและพอแ้มัวเอใหู้เหมือนอนๆ
"อย่าอนน้าาา" ุนมยอนหยิแ้มอี้ฝานและยิ้มหวานให้เา
"เอาเถอะ" อี้ฝานยิ้มลับและุมมืออนัวเล็เอาไว้
"ันเลือนายแล้ว แล้วนายะหยุมีเรื่อแล้วใ่ไหม?" ุนมยอนถาม
"อืม ถ้ามันไม่มายุ่ับนายน่ะนะ" อี้ฝานอบ
"อย่าไปมีเรื่อเหอะ ันไม่อบ ไปทำแผลันีว่า" ุนมยอนูนัวให่ไปที่ห้อพยาบาลเ่นเิม
"ร้าบบบบบ ที่รั" อี้ฝานยิ้มรุ้มริ่มและบีบมือนัวเล็พร้อมับแว่มือที่ับันอยู่อย่ามีวามสุ
แ่อี้ฝานมีุนมยอน และุนมยอนมีอี้ฝาน็พอแล้วล่ะ
ผลงานอื่นๆ ของ 박태현 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ 박태현
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น