[EXO X YOU, SeKai, ChanBaek] Rendezvous จุดนัดพบของโชคชะตา

"นี่นายหาคนได้แค่นี้เองเหรอ? มีแต่พวกโหลยโท่ย ฉันว่านายมีปัญญามากกว่านี้นะ ฉันผิดหวังว่ะไอ้เทา" ฉันโยนปึกเอกสารไว้บนโต๊ะอย่างหัวเสีย ฉันว่าฉันสอนมันมาดีกว่านี้นะ งานแค่นี้ยังทำไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้วเนี่ย

"แต่ว่าครับเจ๊-"

"ฉันบอกว่าให้เรียกว่าอะไร?!"

"ครับ...บอส..." ไอ้บ้านี่ สอนเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักจำ

"ฉันบอกให้นะ ถ้ามันยังเป็นอย่างนี้ต่อไปล่ะก็ เราไม่มีทางได้ 'เหยื่อ' ตัวนั้นหรอกนะ" ฉันกอดอกแล้วเอนหลังไปที่เก้าอี้หนังที่ฉันนั่งอยู่ งานแบบนี้มันแข่งขันสูง ถ้าแพ้พวกนั้นล่ะก็ เสียหน้าตายเลย

"มีอะไรวะ ไอ้เทา ไอ้แท?" ชายร่างสูงเปิดประตูเข้ามา มาได้ผิดเวลาจริงเลยวุ้ย คุยกันเครียดๆอยู่ เฮียมาทีไร เสียเรื่องทุกที

"ไม่มีไรหรอกเฮีย ฉันขอออกไปข้างนอกหน่อย ปวดหัวจะตายอยู่แล้วเนี่ย" ฉันหยิบเสื้อคลุมหนังสีดำจากราวเสื้อแล้วเดินออกไป แน่นอน ฉันไม่มีทางลืมพกปืนไปด้วยหรอก เล่นทำอาชีพแบบนี้ ตายได้ทุกวินาทีอยู่แล้ว

"ระวังพวกตำรวจกับพวกตระกูลจางด้วยล่ะ" เฮียตะโกนไล่หลังมา

"รู้แล้วน่า" คิดว่าฉันเป็นใครเนี่ย

ฉันเดินอย่างเซ็งเซ็งอยู่ในตรอกอะไรสักอย่างในโซล ปวดหัวจริงๆช่วงนี้ แต่เดี๋ยวก่อน...

นั่นมันกลิ่นเลือด

คนตระกูลอู๋น่ะ ถูกฝึกมาในเรื่องแบบนี้โว้ย! แค่เลือดหยดเดียวก็ได้กลิ่นแล้ว

ฉันตามกลิ่นเลือดนั่นไปและพบผู้ชายในชุดดำสนิท มันค่อนข้างมืดอยู่เหมือนกัน ฉันเลยเห็นเขาไม่ค่อยชัด ที่แน่ๆเขาแต่งตัวสีดำสนิทพร้อมกับหมวกและผ้าคาดปากสีดำ

เขาเหมือพวกฆาตกรในหนังเลยว่ะ

ก็เขาเป็นฆาตกรนี่หว่า

ทำไมฉันถึงรู้น่ะเหรอ? ง่ายๆ มือเขาเปื้อนเลือด และศพที่อยู่ตรงหน้าเขาน่ะสิ!

"เธอ... เป็นใคร? มาที่นี่ได้ยังไง..?" เสียงของชายชุดดำได้เปล่งออกมา เสียงของเขาทุ้มต่ำและเขาฟังดูไม่เกรงกลัวที่ฉันไปเห็นเขาเลย ท่าทางจะแน่มาก

"นี่มันคนตระกูลจางนี่ ขอบใจนะ ฉันก็ขี้เกียจไปล่าพวกนั้นอยู่พอดี" ฉันนั่งยองๆและพลิกศพเล่นอย่างเบื่อหน่าย ก็ไอ้ตระกูลบ้านั่นน่ะสิ จะมีคนจะเยอะเท่ากองทัพจีนอยู่แล้วเนี่ย!

"ตกลงแล้วเธอเป็นใครกันแน่?" เขาถามเสียงเรียบอีกครั้ง

"แล้วนายจะรู้ไปทำไม?" ฉันยืนขึ้นพร้อมจ้องตาเขา เขาดูเป็นคนที่ลึกลับดีนะ จ้างมาทำงานดีมั้ยเนี่ย?

"ไม่อยากบอก ก็ไม่ต้องบอก" เขายักไหล่และกำลังจะเดินออกไป

"เดี๋ยวก่อน ข้างนอกมีตำรวจกับพวกไอ้พวกตระกูลจางอยู่ ออกไปนายตายแน่" ฉันจับไหล่เขาเอาไว้ ทำให้เขาหันมามองฉัน

"ตระกูลจาง?" เขาขมวดคิ้ว นี่เขาไม่รู้จริงๆเหรอเนี่ย?! ฆ่าพวกนั้นมาทั้งคนเนี่ยนะ?! จะบ้าตาย

"ก็พวกของไอ้ที่นายฆ่าไปไง" ฉันถอนหายใจ

"อ๋อ งั้นเธอจะทำอะไรล่ะ? ออกไปก็โดนรุม อยู่ที่นี่ก็โดนจับได้" เขากอดอกและชายตามองฉัน

"ก็ฆ่ามันให้หมดก็สิ้นเรื่อง" ฉันตอบ ง่ายดี ขี้เกียจแอบย่องออกไป ลุยมันซึ่งๆหน้าไปเลยดีกว่า

"มันมีกี่คน เธอบอกว่ามันมีตำรวจด้วยหนิ" 

"สักสิบคนมั้ง สบายๆอยู่แล้ว" ฉันล้วงไปหยิบปืนในกระเป๋าเสื้อคลุมออกมา

"เธอเป็นใครกันแน่เนี่ย" เขาถอนหายใจพร้อมกับชักปืนของเขาออกมาด้วย

"ลุยก่อนแล้วฉันค่อยบอกละกัน" ฉันยิ้มให้เขา

"เอาดิ" เขายิ้มตอบ

"เป่าหัวมันส์เลยนะนายอ่ะ" ฉันหัวเราะ เขาดูเด็ดขาดดีนะ ตอนฆ่าอ่ะ อยากจ้างเขามากเลยว่ะ ไม่ได้เจอคนแบบนี้บ่อยๆนะเนี่ย น่าสนใจดีแฮะ

"เธอก็พอๆกันน่ะแหละ บอกมาได้แล้วว่าเธอเป็นใครกันแน่" เขายิ้มจางๆให้

"ตรงนี้ไม่เหมาะ ไปที่บ้านฉันดีกว่า" หึ เขาต้องอยู่กับพวกเราตระกูลอู๋ให้ได้! คนอย่างนี้อย่าให้หลุดมือไปเชียว!

"กลับมาแล้วเฮีย" ฉันเปิดประตูเข้ามาแล้วเจอเฮียกับไอ้เทานั่งกันคุยกัน ท่าทางจะเครียดๆกันอยู่นะเนี่ย เป็นภาพที่แปลกตาดี

"ไอ้แท เธอไปก่อเรื่องอะไรมาอีกเนี่ย แล้วนั่นใคร?" เฮียยิงคำถามมาซะรัวเชียว

"เดี๋ยวค่อยพูดกันนะเฮีย นี่นาย! ตามฉันมาสิ!" ฉันลากนายชุดดำมาด้วย ขี้เกียจอธิบายกับเฮียยุ่งยาก

"อ้าว พี่แท กลับมาแล้วหรอ?" ชายหนุ่มรูปร่างกำยำโผล่ออกมาจากหัวบันได

"นายไปทำอะไรตรงนั้นเนี่ย?" ฉันถาม

"เฮียเทาให้ผมมาถูบันไดน่ะครับ" เขาอธิบาย

"อ่า งั้นก็ขยันทำงานละกันนะ" ไอ้เทานี่นะ ใช้ลูกน้องตัวเองมาทำความสะอาด ฉันละเพลีย แม่บ้านก็มีแต่ไม่ใช้ เอานักดาบมือดีฉันไปถูบันได ไว้เจอแล้วเดี๋ยวด่าหูชาเลยนี่

เราขึ้นไปคุยกันที่ห้องของฉัน ข้างขวาเป็นห้องของเฮียกับไอ้เทาและข้างซ้ายเป็นห้องของแจ็คสัน ที่นี่มีไม่รู้ตั้งกี่ชั้น แต่อยู่ใกล้ๆกันไว้จะดีกว่า

"ยิ่งมาที่นี่ฉันยิ่งสงสัยนะเนี่ยว่าเธอเป็นใครกันแน่" เขาถามตั้งแต่ที่เก้าเข้าห้องฉันมา ก็แหงละ บ้านคนธรรมดาที่ไหนจะใหญ่เป็นคฤหาสน์วะ

"นายเป็นใครล่ะ? บอกฉันมาก่อนสิ" ถ้าจะถามอะไรฉัน ก็ต้องบอกฉันก่อนสิ! ฉันยิ่งไม่ชอบบอกเรื่องของตัวเองให้คนอื่นรู้อยู่ด้วย ยังไม่รู้เลยด้วยว่าเขาน่าไว้ใจหรือเปล่า

"โดคยองซู" เขาตอบ

"เอาหล่ะ คยองซู ทำไมนายไปฆ่าไอ้นั่นวะ?" ฉันถามเขา ก็สงสัยอ่ะ แถมฆ่าได้อย่างเนียนมากด้วย ปกติแล้วเวลาฆ่าคนน่ะ ถ้าไม่ใช่โปรก็จะตั่วสั่นเป็นลูกนกแล้ว

"พอดีมีคนจ้างน่ะ ฉันเป็นนักฆ่าอิสระ" เขาตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน ว่าแล้วเชียว ขอจ้างเหอะ คนนี้อ่ะ!

"บอกมาได้แล้วว่าเธอเป็นใครกันแน่" เขากอดอกและถอนหายใจ สงสัยฉันคงเล่นตัวมากเกินไปจนน่ารำคาญมั้ง ก็ดูน่ารำคาญจริงๆน่ะแหละ

"ฉันเป็นมาเฟีย" ชัดป่ะล่ะ ชัดพอมั้ย

"ถึงว่าล่ะ เป็นผู้หญิงแท้ๆ บู๊ซะยิ่งกว่าเฉินหลง" เขาหัวเราะแบบติดตลก 

"นี่นาย! ว่าแต่เมื่อไหร่นายจะถอดหมวกกับผ้าปิดปากนั่นสักทีเนี่ย อยากเห็นหน้าชัดๆ"

"อ๋อ เข้าใจแล้ว" ว่าแล้วเขาก็ถอดหมวกและผ้าปิดปากออก

แม่เจ้า!!!!! นักฆ่าที่ไหนหน้าตาน่ารักคิกขุกว่าตูซึ่งเป็นผู้หญิงอีกวะ?!?!?!?!?!

"นี่นาย..... พูดจริงๆนะ..... นายเป็นนักฆ่ามืออาชีพจริงดิ..." ฉันถามเขาอย่างไม่น่าเชื่อ

"จริงสิ ทำไมเหรอ??" เขาถาม

"ปล่าววววว ไม่มีอะไร" ไม่ๆฉันต้องวางมาดสุขุมเข้าไว้!

"นี่! นายไม่มีสังกัดสินะ แล้วนายเลี้ยงชีพยังไงเนี่ย?" ว่าไปแล้ว ฉันก็สงสัยน่ะแหละ เป็นแค่นักฆ่าไร้สังกัด มันใช้ชีวิตปกติไม่ได้หรอก!

"ก็ไม่มีอะไรหนิ แค่อยู่ไปวันๆ เธอถามมากนะเนี่ย" เขาหัวเราะเบาๆ ปากเป็นรูปหัวใจด้วยอ่ะ

"ฉันแค่สนใจนายเท่านั้นแหละ" ฉันตอบไปตรงๆ

"หา?" เขาดูงงกับสิ่งที่ฉันพูดมานะ

"มาอยู่กับเราตระกูลอู๋สิ คยองซู"

CR.SHL