[SF TVXQ YAOI] ## เพื่อนสนิท คิดโคตรซื่อ ## END IN PART

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

WARNING !! :: ฟิกชั่นเรื่องนี้เป็นแบบ BOY LOVE BOY นะฮับ ...

ถ้าใครไม่ชอบก็เนรเทศตัวเองออกไปได้เลยเน้อ

อย่าผิดใจกัน เพราะ สไตล์ความชอบที่ต่างกันเลย

มันไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพจิตของทั้งผู้แต่งและผู้ไม่ประสงค์เรื่องวายๆ -*-





Title ::  [SF] ## เพื่อนสนิท คิดโคตรซื่อ ## End in part

STORY BY :: Tachi_Naniki

Pairing:: YUNHO x JAEJOONG

Category: Romantic comedy

RATE :: PG-13

เนื้อเรื่อง

Title ::
[SF] ## เพื่อนสนิท คิดโคตรซื่อ ## End in part

STORY BY :: Tachi_Naniki

Pairing:: YUNHO x JAEJOONG

Category: Romantic comedy

RATE :: PG-13

NOTE~ ถ้าอ่านแ้ล้วมึนภาษาของนิกต้องขออภัยฮับ .. ช่วงนี้เมาไวยากรณ์มากมาย ..

ต้อง ลงเรียนซัมเมอร์เพื่อแก้ไขเรื่องนี้กันเลยทีเดียว (รู้สึกจะเป็นตัว LS ) เด็ก มช. จะรู้จักกันดี หากต้องการแปลหนังสือในอนาคต 555+ 

เอ่อ ... ช่วงนี้นิกกำลังบ้า PV Survivor แบบสุดๆ .. แจจ๋าหล่อม๊ากกก !!! (หล่อเกินหมี??)







ชอง ยุนโฮ >> หัวหน้ากลุ่มอันธพาลของแท้ ... ฝีมือชกต่อยไม่เป็นสองรองใคร ... ออกหมัดกี่ครั้งก็ชนะทุกครั้ง ... แถมยังชอบดื่มเหล้า ... สูบบุหรี่ .. เล่นการพนัน .. ซิ่งมอร์ไซ ... สิ่งอบายมุขล่อใจต่างๆ ล้วนแล้วแต่เคยผ่านมาอย่างโชกโชน ...


คิม แจจุง >> ลูกคุณหนูชั้นผู้ดี ... ใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนดั่งเช่นเด็กหนุ่มวัยแรกรุ่นทั่วๆไป ... เหล้าไม่แตะ บุหรี่ไม่สูบ .... กินข้าว นอนหลับตรงเวลาทำให้ใบหน้าและผิวพรรณของเจ้าตัวดูดีมีรัศมีเปล่งปลั่งกว่า เด็กหนุ่มในวัยเดียวกัน ...



ไม่ว่าจะพิจารณาดูจากตรงไหน .. ก็ไม่มีอะไรคล้ายคลึงกันเลยสักนิด ...

แต่ น่าแปลกที่คนทั้งคู่สามารถคบกันได้เหมือนเพื่อนธรรมดาทั่วๆไป .. แถมยังสนิทกันมากจนไม่ว่าจะพยายามแงะออกจากกันยังไง อีกเดี๋ยวมันก็กลับมาอยู่ด้วยกันใหม่ .. แทบจะเรียกได้เต็มปากเลยว่า เป็นแม่เหล็กต่างขั้วดีๆนี่เอง ... เพราะ ... ดึงดูดหากันเกือบจะตลอดเวลาที่หายใจอยู่บนโลกนี้เลยก็ว่าได้ ...


และ ที่สำคัญ ... สิงห์หนุ่มประจำคณะวิศวะเครื่องกลบ้าเลือดอย่าง ชอง ยุนโฮที่ไม่เคยหงอให้ใคร ... กลับหมดสภาพกลายเป็นลูกหมา(?)เชื่องๆเมื่ออยู่ต่อหน้าเด็กหนุ่มไร้พิษภัย อย่าง คิม แจจุง


ฟังดูน่ารักเนอะ ว่ามั้ย?


:: FREINDS :: เพื่อนสนิท คิดโคตรซื่อ :: Start !!!!


เวลา เหลือน้อยลงทุกทีเมื่อเหล่านักศึกษากำลังนับเวลารอการสอบไฟนอลในอีกไม่กี่ อาทิตย์ที่จะถึงนี้ ... ปกติแล้ว แจจุงจะเดินไปชอปปิ้งเสื้อผ้า(?)น่ารักๆกับเพื่อนๆในตอนเย็น แต่หนังสือมาตรากฏหมายกำลังรอให้เขาท่องอยู่ที่หอ ... เพราะฉะนั้น ... แจจุงจำเป็นต้องตรงกลับหอพักทันทีที่เลิกเรียนคาบสุดท้าย ...

เป็นอีกครั้งที่แจจุงมักจะกลับถึงหอพักก่อนเป็นคนแรกเสมอ ...

" ไปเถลไถลที่ไหนอีกนะ ... จะสอบอยู่แล้วแท้ๆ" บ่นไปก็ควานหาหนังสือมาตรากฏหมายไป ... ตอนนี้เขามีเวลายัดไอของพวกนี้ลงไปในหัวสมองอีกเพียงแค่ไม่กี่อาทิตย์ ... เรื่องของยุนโฮจึงต้องถูกพับเก็บไปคิดทีหลังแทน ...

"โอ๊ยยย !!! .. จำไม่ได้อ่า ... นี่ถ้าต้มหนังสือกินแล้วจำได้นะ ... จะต้มให้หมดล็อตเลยคอยดู !!" หัวเสียอยู่คนเดียวจนไม่รู้จะไประบายออกทางไหน ... มือเล็กนุ่มนิ่มถูกส่งไปขยี้หัวของตัวเองแรงๆจนเส้นผมสีดำขลับปะบ่าเริ่มฟู ยุ่งชี้โด่ชี้เด่ไปคนละทิศละทางโดยไ่ม่ต้องพึ่งช่างตัดผมฝีมือดีมาเซ็ตให้ เลยแม้แต่น้อย ...

นั่งแผ่อยู่บนเก้าอี้เพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ตึงแน่นเนื่องจากความเครียดจนเผลอหลับไปทั้งๆอย่างนั้น ... และในตอนนั้นเองที่อยู่ๆแจจุงก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองลอยได้ ...

"อื้อออ ... " แต่เพราะกลัวจะตกลงมา ... ร่างบางจึงเผลอผวากอดรอบคอผิวสีน้ำผึ้งของคนที่พยายามอุ้มแจจุงไปไว้บนเตียง หวังให้หลับสบาย ...


ร่างบางยังคงไม่รู้สึกตัวตื่น ... พอเกยคางที่ลาดไหล่หนาได้ปุ๊บ ... เจ้า้ตัวก็เล่นจินตนาการเอาเองคนเดียวเลยว่าลาดไหล่บึกๆของเพื่อนมะหมีเป็น หมอนหนุนชั่วคราวไปซะอย่างนั้น...

"หึ ... เพื่อนใครเนี่ย ... ขนาดหลับยังเหมือนเด็กเลย ให้ตายเหอะ" บ่นกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะค่อยๆวางร่างน้อยลงบนเตียงแล้วเลิกผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้เพื่อปกป้องผิว กายบางจากความหนาวเย็นของฤดูหนาว


ทว่า เหตุการณ์น่ารักๆเช่นนี้เกิดขึ้นไม่ค่อยจะบ่อยนัก ... แถมคนหลับสบายที่ต้องลำบากเพื่อนอุ้มไปวางไว้บนเตียงยังไม่รู้เรื่องรู้ราว อะไรเลยด้วยซ้ำว่า ตัวเองเดินกลับมาหลับที่เตียงได้ยังไง ... ???? (Naniki - แล้วหนังสือมาตรากฏหมายละจ๊ะ = =?)




เอาเป็นว่า ความน่ารักคิกคักนี้ยังถือว่าเป็นอะไรที่เบสิกมาก เพราะ มันมีฉากสวีทวี้ดวิ้วที่มากกว่านั้นเยอะ !!! ... แต่จะออกมาหวานน่ารักยังไงนั้น ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของ คิม แจจุง เป็นหลักเลยก็ว่าไ้ด้ ...


Emotion of KJJ :: งอน

3 วันแล้วที่สิงห์หนุ่ม ชอง ยุนโฮ ต้องตามง้อเพื่อนสนิทงอนยาวนานมาจนถึงคณะ นิติศาสตร์ ... ชีวิตนี้ไม่เคยอดทนง้อใครได้ขนาดนี้ นอกจาก ... คิม แจจุง เพราะ สาเหตุที่ทำให้แจจุงงอนตุ้บป่องจนไม่ยอมคุยกับยุนโฮ นั่นก็คือ ....

ยุ นโฮดันลืมวันเกิดของแจจุง ทั้งๆที่เพื่อนๆคณะเดียวกันต่างก็หาซื้อของขวัญมาให้จนกลับหอเองคนเดียวไม่ ได้ เนื่องจาก สัมภาระเยอะเกินรับไหว ... ลำบากเพื่อนชาย ปาร์คยูชอน และคุณหนูโลมามาดผู้ดีแต่จิตหลุดง่ายเมื่ออยู่ใกล้แฟนหนุ่มหน้าไก่ต้องช่วย หอบของกลับมาที่หอเป็นเพื่อน ...

รอแล้วก็รอว่า เมื่อไหร่เพื่อนรักมะหมีจะกลับมาอวยพรวันเกิด .. และประโยคแรกที่ยุนโฮพูดกับแจจุงนั้นก็เป็นสาเหตุอันดับหนึ่งที่ทำให้เจ้า ของวันเกิดงอนอย่างมุ่งมั่นมา 3 วันเต็ม ... (ทีหนังสือหนังหาไม่เห็นมุ่งมั่นอย่างงี้มั่งเลย ??)

"แจจุงอ่า .. อยากได้อะไรเดี๋ยวมะหมีหามากองให้วันนี้เลยก็ได้ เพราะงั้น ... เลิกงอนสักทีนะๆๆๆๆ " ไม่ว่าร่างบางจะเดินหนีไปทางไหน .. มะหมียุนโฮก็จะตามไปง้อแบบลูกเป็ดตามก้นแม่เป็ดกันเลยทีเดียว(ทำไมต้องเป็น เป็ด?)

"ยุนโฮ ... เลิกตามแจจุงสักทีได้มั้ย !! .. แจจุงจะเข้าห้องน้ำ - -*" เริ่มหัวเสียเมื่อคนตามง้อ มัวแต่ง้อเพลินจนไม่ได้สังเกตเลยว่า .. นี่มันห้องน้ำ !!!!!

"งั้น ก็เข้าไปด้วยกันนี่แหละ... ถ้าไม่เลิกงอนสักที ก็ไม่ต้องออกมากันทั้งคู่เลย .. ดีมั้ย ? ^^" ว่าแล้ว ... คนความอดทนต่ำก็จัดการล็อคกลอนประตูห้องน้ำแล้วคว้าตัวคนขี้งอนให้มาอยู่ ใกล้ๆ ... ร่างบางเริ่มดิ้นเมื่อเห็นว่า ตัวเองกำลังจะสิ้นท่าให้คนแรงเยอะอีกแล้ว ...

"ยุนโฮ ... อย่าสิ .. มันเสียวนะ ... ><!! " เสียงหวานช่างชวนจิ้นไปจนถึงดาวอังคารเสียนี่กระไร แต่หารู้ไ่ม่ว่า จริงๆแล้ว ชอง ยุนโฮแค่อุ้มเพื่อนตัวเล็กให้ขึ้นไปนั่งอยู่บนอ่างล้างหน้าก็เท่านั้นเอง .. แบบว่า กลัวความสูงเลยร้องไว้ก่อน ..

"หายงอนมะหมีได้ยังอ่ะ ... ง้อมา 3 วันแล้วน้า ..." ทำหน้าทำตาราวกับอดข้าวอดน้ำมาแรมเดือน เรียกรอยยิ้มหวานๆจากคนน่ารักได้เป็นอย่างดีเชียวละ ...

ก็อาการอย่างงี้มันสมกับเด็กวิศวะที่ตรงไหนกัน !!!

" กอดๆๆๆ แล้วจะหายงอน ^///^ ..." ร่างบางอ้าแขนรอรับเพื่อนสนิทที่กำลังฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ... ยุนโฮไม่รอช้ารีบสวมกอดเพื่อนตัวเล็กไว้ในทันที ... หัวกลมๆซบลงที่แผ่นอกกว้างแล้วถูไปมาเป็นการออดอ้อนคนตัวโตกว่าอย่างที่เคย ทำเป็นประจำทุกวัน ...

ถ้าไม่อ้อนหมี ก็ไม่รู้จะไปอ้อนใครแล้วละ .. จริงมั้ย ><!!~


" มะหมีขอโทษนะ ที่ลืมวันเกิดของแจจุง ... เผอิญว่า วันนั้นมีสอบปฏิบัติที่คณะพอดี .. มะหมีมัวแต่กลัวว่า จะสอบออกมาไม่ดี ก็เลยลืมทุกๆอย่าง .. ขนาดข้าวเที่ยงยังลืมกินเลย 555"

"อ้าว แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกอ่า"

" ก็แจจุงไม่ฟังมะหมีเลยนี่นา ... แต่ไม่เป็นไรหรอก ... วันนี้มะหมีมีของขวัญมาให้ชิ้นนึง .. มันอาจจะไม่ค่อยมีค่าเหมือนของที่แจจุงได้จากเพื่อนๆในคณะ แต่มะหมีเต็มใจให้นะ ^^" ล้วงพวงกุญแจหมีสีขาวออกมาจากในกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นส่งให้แจจุงรับเอาไป ห้อยไว้ที่มือถือเครื่องบางเฉียบ ...

"น่ารักจัง ... ขอบคุณมากนะ ^^ "

"ไม่เป็นไร ... แต่มะหมีอยากขออะไรแจจุงอย่างหนึ่ง .. = = "

"เอ๋? ... อะไรเหรอ?"

"............." ยุนโฮไม่ได้อธิบายอะไรออกไป .. เขาเพียงแค่ใช้นิ้วชี้จิ้มลงที่แก้มของตัวเอง ... ร่างบางหน้าแดงซ่านเมื่อถูกขอร้องให้ทำอะไรน่าอายแบบนั้นอีกแล้ว ...

แจจุงยอมทำตามอย่างว่าง่าย ... เขาค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆประทับริมฝีปากลงไปบนผิวแก้มของเพื่อนร่างสูง ...

จากที่งอน .. กลับกลายเป็นคนละอารมณ์กันเลยในตอนนี้ ...

ทั้งเขิน ทั้งอายจนต้องก้มหน้างุดๆมองหาเศษเหรียญเป็นพัลวัน .. สร้างรอยยิ้มให้กับมะหมีร่างสูงได้ไม่ยาก ...

"ตอนเย็นว่างหรือเปล่า?"

"อื้ม ^^"

"กินข้าวเย็นด้วยกันเนอะ ... รออยู่หน้าตึกคณะนี่แหละ เดี๋ยวมะหมีจะมารับถึงที่เลย ^^"



นี่เพิ่งอารมณ์แรกอยู่เลย .. เป็นไง .. ไอคู่นี้มันน่ารักมากเลยเนอะ ว่ามั้ย?



Emotion of KJJ :: โกรธ (เพราะเป็นห่วง?)


kokoro ni One Smile mitsu ketara Shine on me ~

คว้า โทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋ากางเกงแทบไม่ทันเมื่อตระหนักได้ว่า ตัวเองไม่ไ้ด้ปิดเสียงเรียกเข้า .. ร่างบางส่งยิ้มแหยๆไปให้อาจารย์และเพื่อนนักศึกษาคนอื่นๆ ก่อนจะลุกออกไปคุยข้างนอก ..

"เพิ่งแยกกันเมื่อกี้แท้ๆ ... โทรมาทำไมเนี่ย = =*" โมโหใส่เพื่อนร่างสูงที่เพิ่งจะแยกกันเมื่อตะกี้อย่างหัวเสีย ... ทั้งๆที่รู้ว่ากำัลังติดเรียน แล้วยังจะโทรมาให้เขาโดนอาจารย์จิกอีก = =*

ถึงแม้จะบ่นจนน้ำลายเกือบแห้ง ... แต่แจจุงก็ยังอุตส่าห์กดรับ ...

"ฮัลโหล ..."

- เอ่อ ... คุณ คิมแจจุง ใช่หรือเปล่าครับ -

"เอ๋? .. เอ่อ ฮะ..." งงเล็กน้อยเมื่อคนปลายสายไม่ใช่ ชอง ยุนโฮ อย่างที่คิดเอาไว้

- ตอนนี้เพื่อนคุณอยู่ที่โรงพยาบาลโซลนะครับ ... -

"หะ ... หา .??? ว่าไงนะฮะ ?"

- เมื่อเช้า คุณยุนโฮวิวาทกับคู่อริจนเลือดตกยางออก .. เจ้าตัวไม่ยอมให้ทางเรารักษาเลย .. คุณช่วยมาเกลี้ยกล่ิอมเขาหน่อยได้มั้ยครับ ? -

"ฮะ ... เดี๋ยวผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย ... รอสักครู่นะฮะั"


แทบ ลมจับเมื่อได้ยินข่าวการวิวาทของเพื่อนที่นับวันจะรุนแรงชึ้นเรื่อยๆ ... ไม่ใช่ว่า แจจุงไม่เคยเตือนนะ ... เตือนเป็นรอบที่หนึ่งล้านแปดแสนจนขี้เกียจจะเตือนแล้ว ...

"จะ ... จอดด้วยฮะ .." โบกรถแท็กซี่ที่ผ่านมาพอดี ...

"ไปไหนครับ?"

"โรงพยาลโซลฮะ ... ผมขออย่างด่วนเลย ..."



10 นาที หลังจากนั้น ....


"คุณครับ ... ช่วยให้ความร่วมมือกับทางเราด้วยนะครับ .."

"ไม่ .. !! ... แผลแค่นี้จะมารักษาทำไมให้เสียเวลา ... ผมจะกลับหอแล้ว .."

เหล่า แพทย์และพยาบาลต่างก็เอือมระอากับชายหนุ่มคนนี้เต็มที แต่เพราะ ทางโรงพยาบาลกลัวว่า ยุนโฮจะติดเชื้อเนื่องจากบาดแผลถูกแทงจึงต้องดื้อรั้นตามคนไข้ไปด้วยหวังให้ ยอมจำนนแต่โดยดี ... มีดที่คู่อริใช้อาจจะขึ้นสนิมก็ได้ ... ใครจะไปรู้ ... ป้องกันไว้ก่อนดีกว่ามาแก้ทีหลังเป็นไหนๆ ...

"ิอย่าดื้อได้มั้ย !! ทำตามที่หมอเขาสั่ง .. ไม่งั้นก็ไม่ต้องมาคุยกับแจจุงอีก .. !! " เสียงหวานติดดุนิดๆเรียกให้ดวงหน้าคมต้องหันไปมองอย่างเสียไม่ได้ ... เมื่อเห็นว่า เพื่อนตัวเล็กถึงขนาดโดดเรียนมาเกลี้ยกล่อมเขาถึงที่นี่ ... อาการว่าง่ายก็เริ่มปรากฏให้เหล่าแพทย์และพยาบาลเห็น ...

อาการบาด เจ็บไม่ได้ร้ายแรงมากนัก ... เพราะ โดนแค่ถากๆ ... เสื้อนอกเปื้อนเลือดถูกถอดออกโดยฝีมือของเพื่อนตัวเล็กเพื่อให้คุณหมอตรวจ บาดแผลฟกช้ำอื่นๆได้สะดวกขึ้น ...

ยุนโฮลอบมองเสี้ยวหน้าหวานบึ้งตึงอยู่เงียบๆ ... อยากจะกล่าวคำขอโทษสักร้อยครั้งที่ทำให้คนๆนี้เป็นห่วงเขาอยู่เรื่อย ..

คุณ หมอเจ้าของไข้อนุญาตให้ยุนโฮกลับไปรักษาตัวที่หอพักไ้ด้ .. แจจุงเรียกแท็กซี่หน้าโรงพยาบาลอีกครั้ง ก่อนจะเข้าไปนั่งเงียบๆ ไม่ยอมพูดอะไรกับมะหมีอีกเลย ...

ดูปราดเดียวก็รู้ว่า คุณหนู คิมแจจุง กำลังโกรธ ...

โกรธมากเลยด้วย !!!


"แจจุง ...."

".............."

" มะหมีขอโทษ ... ที่ทำให้แจจุงเป็นห่วงอยู่เรื่อย ... ขอโทษนะ .." ก้มหน้าสำนึกผิดโดยไม่ได้ดูเลยว่า คนข้างๆกำลังสั่นเทิ่มเนื่องจากการร้องไห้ ...

"ฮึกกก ... บ้า .. ยุนโฮบ้าๆๆๆๆๆ !!! ... แจจุงเตือนกี่หนแล้วว่า ให้หันมาตั้งใจเรียน ... ฮึกกก.... เลิกชีวิตแบบนั้นเพื่อแจจุงไม่ได้เหรอ? .. ถือว่า แจจุงขอร้องละนะ ... ไม่มีเพื่อนที่ไหนอยากเห็นเพื่อนของตัวเองตายก่อนหรอก ... ฮืออออออออ " ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนโชว์เฟอร์รถแท็กซี่ต้องลอบมองลูกค้าสองคนผ่านทางกระจก ส่องด้านหลัง...

"ที่มะหมีไม่ทำตามที่แจจุงขอร้อง เป็นเพราะ มะหมีกำลังเคลียร์ตัวเองอยู่นะ ... การจะออกจากวงการนี้มันไม่ง่ายเลยจริงๆ ... แต่มะหมีสัญญาว่า มะหมีจะละทุกๆอย่าง .." คว้าคนตัวเล็กมากอดไว้แนบอก ...

แจจุงกลัว ... กลัวว่า จะไม่มีมะหมียุนโฮมากอดปลอบแบบนี้อีก ...

กลัว .. ว่าแผ่นอกกว้างเปรียบเสมือนที่พักพิงนี้จะหายไป ...


คบเป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปี แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่แจจุงร้องไห้จนผลอยหลับไปได้ขนาดนี้ ...

ชอง ยุนโฮ ... ยอม เลิก ละสิ่งอบายมุขต่างๆ เพื่อ .... คิม แจจุง !!!




Emotion of KJJ :: หึงหรือแค่น้อยใจ (?)


เพราะ ตัดสินใจลดละเลิกอบายมุขและสิ่งไม่ดีทุกอย่าง .. ผู้หญิงสวยๆน่ารักๆมากมายต่างก็หันเหความสนใจมาที่หนุ่มหล่อ อนาคตไกลอย่าง ชอง ยุนโฮ ... เซอ แต่ก็ดูดี .. นั่นละ .. เสป็คของสาวๆหลายคน ไม่เว้นแม้แต่ดาวคณะที่สวยเฉี่ยวที่สุด ...

"แจจุง ... วันนี้มะหมีมีนัดนะ .. ยูชอนกับจุนซูจะมารับไปกินข้าวใช่หรือเปล่า?"

" คู่นั้นเขาคงไปสวีทกันสองคน ... พี่ดองวุคเลยอาสาจะมารับไปกินแทนนะ" ตอบออกไปส่งๆโดยไม่ได้สังเกตสีหน้าของเพื่อนมะหมีัเลยด้วยซ้ำว่า มันบูดสนิทแค่ไหน ถึงแม้เจ้าตัวจะไม่ไ้ด้ตั้งใจก็เหอะ


... พักนี้ ... ยุนโฮมักจะออกไปดินเนอร์กับสาวๆไม่ซ้ำหน้าเสมอจนไม่มีเวลาให้แจจุงเลยแม้แต่ นิดเดียว ... ก็ไม่แปลกหรอกที่จะมีผู้ชายมาให้ความสนอกสนใจคนน่ารักๆเช่นแจจุง ...

กิ๊ง ก่อง !!

พูดยังไม่ทันจบประโยคดี ... รุ่นพี่ดองวุคที่ว่าก็มารับแจจุงถึงในห้องพัก ...

" ไปก่อนนะ" บอกลาทั้งๆที่ไม่ยอมมองหน้ามะหมีเลยแม้แต่นิดเดียว ... แจจุงเก็บกระเป๋าสตางค์ มือถือ และของใช้จุกจิกเข้ากระเป๋าสะพายใบเล็กๆ ก่อนที่ยุนโฮจะต้องสะดุดเมื่อเห็นท่อนแขนแข็งแรงของรุ่นพี่ดองวุคที่วางแหมะ อยู่ตรงเอวบางคอดกิ่ว ... แก้มขาวถูไปถูมาที่ต้นแขนของรุ่นพี่เป็นการออดอ้อน ... ยุนโฮรู้สึกเจ็บจี๊ดเมื่อกิริยาน่ารักๆนั้น แจจุงเคยทำให้เขาเห็นเพียงแค่คนเดียว ...

"ขอโทษนะครับ .. รุ่นพี่ดองวุค ... แค่วันนี้แจจุงจะไปกินข้าวกับผมแทน .."

"อ้าว แล้วเรื่องนัดดินเนอร์กับดาวคณะนิติละ ?"

"ผมยกเลิกไปแล้วละ ..."


รู้สึกไม่ชอบใจเวลาที่ดองวุคสัมผัสเนื้อสัมผัสตัวของแจจุง ...

ฉุน !!! จนทนไม่ได้ ....


แจจุงรับรู้ได้ถึงอารมณ์ทะมึนๆนั้นดี เพราะ อยู่กับยุนโฮมานานตั้งแต่สมัยประถม...

" ขอโทษด้วยนะฮะ .. พี่ดองวุค .. วันนี้พี่กลับไปก่อนนะฮะ" โค้งศีรษะให้รุ่นพี่เป็นพัลวัน .. ดองวุคก็ไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองอะไร .. เขายอมเดินจากไปทิ้งให้เพื่อนสนิท คิดไม่ซื่อสองคนได้เคลียร์กันเอง ...

"ทำอย่างนี้ทำไม?" ร่างบางส่ายหน้าอย่างหัวเสีย ... เขาเป็นคนที่กำลังน้อยใจมะหมีนะ ... แล้วทำไมเขาต้องมาเป็นฝ่ายง้อด้วย ?

"ถ้าพูดไปแล้ว ... สัญญากับมะหมีได้หรือเปล่าว่า ... จะไม่เลิกเป็นเพื่อนกับมะหมี.."

"หา?? ... อะไร ..." งงหนักกว่าเก่าเมื่อสีหน้าท่าทางของเพื่อนสนิทร่างสูงเริ่มเปลี่ยนไป ...

"สัญญาก่อนสิ...."

"อืม .. สัญญา ..."

" มะหมีัคืดว่า มะหมี ... กำลังหึง .. เพื่อนตัวเองอยู่" ไม่ค่อยอยากจะเชื่อหูตัวเองและไม่อยากจะเข้าข้างตัวเอง ... แจจุงจึงต้องใช้นิ้วชี้มาที่ตัวเองเป็นการยืนยันตัว ...

ยุนโฮพยักหน้าน้อยๆเมื่อเห็นท่าทีไม่แน่ใจของเพื่อน ...

"เพิ่งรู้นะว่า ความรู้สึกแบบนี้ มันเรียกว่า หึง = =" แจจุงเอ่ยกับตัวเองเบาๆ ...

"หือ?"

"เปล่า ไม่มีอะไร ... ง้อด้วย ... น้อยใจ =3= ... งอน ... มะหมีมัวแต่ไปเที่ยวกับสาวๆอ่ะ ... ปล่อยให้แจจุงอยู่คนเดียว ... "

"หึงมะหมีเหรอ?"

"บ้า !!!" คราวนี้แจจุงเดินสะบัดก้นงอนๆไปเลย ... เล่นเอาคนปากไม่ดีตะครุบปากเสียๆของตัวเองแทบไม่ทัน ...

ฆ่าตัวตายทางอ้อมชัดๆ .. ยุนโฮเลยต้องง้ออนาคตแฟนสาวด้วยการพาไปดินเนอร์ร้านหรูๆใจกลางกรุงโซล ...

ทั้งคู่ตัดสินใจดูใจกันไปสักพัก .. เพื่อให้แน่ใจว่า ....

ไม่ได้รักอีกคนนึงแค่เพื่อนสนิท ...

"มะหมีจะเลืกยุ่งกับสาวๆมั้ยอ่ะ = =" ร่างบางถามในขณะที่กำลังตักสปาเกตตี้เข้าปาก

"มีแจจุงคนเดียวก็หัวปั่นแล้ว ^^"

" =*= "


แหงแซะ ... ทั้งขี่งอน ขี้น้อยใจ ขี้หึง ขี้หวง .. สารพัดขี้ซะขนาดนี้ ... แล้วยุนโฮจะปล่อยให้แจจุงอยู่คนเดียวได้ยังไง ?



Emotion of KJJ :: มีความสุข


" วะ ฮะ ฮ่าา 555+" เสียงหัวเราะแบบเต็มสตรีมดังก้องไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมเมื่อแจจุงนำเอาอลบั้ม รูปสมัยตั้งแต่ประถมยัน ม. ปลาย มาดูแก้เบื่อ ... ปิดเทอมไม่มีอะไรทำ เลยมานั่งระลึกความหลังมันก็ไม่เลวเหมือนกันนะ ...

"มะหมีตัว เปื้อนโคลนหมดเลยอ่ะ ... ดำดีสีไม่ตกมันเป็นอย่างงี้นี่เอง 555+" หัวเราะงอหายอยู่บนเตียงจนหมอน ผ้านวม ตุ๊กตา กระเด็นกระดอนหล่นพื้นไปหมด ...

"แหม ... ก็ลงไปช่วยแจจุงนั่นแหละ ...."

"แต่แจจุงเปื้อนน้อยกว่าตั้งเยอะ..." ชี้ไปที่รูปถ่ายของเด็กตัวเล็กๆหน้าหวานเป็นการยืนยันคำพูดของตัวเอง ...

" มานี่เลย !!!!" คว้าตัวคนข้างๆมาขยี้หัวเล่นจนเส้นผมสีดำเริ่มยุ่งเหยิง ... ร่างบางพยายามทั้งเตะทั้งถีบหวังให้หลุดพ้นจากการใช้กำลังกลั่นแกล้ง เพราะ ยุนโฮมักจะพ่ายแพ้ต่อการเถียง ...

"ง๊ากก !! ... มะหมีแกล้งแจจุง ทำไม .. 555+ ><!!! " หัวเราะงอหาย เพราะ ถูกชายหนุ่มตัวใหญ่กว่าตรึงร่างจนขยับไปไหนไม่ไ้ด้ .. แุถมมือหนาที่ยังว่างก็เริ่มจิ้มไปจิ้มมาที่เอวบางๆของเขาไม่หยุด...

จั๊กจี้จนน้ำตาเล็ด !!!

กลัวว่าคนตัวเล็กจะทรมานตายคามือของเขาไปเสียก่อน .. จึงยอมหยุดพักยกให้ ... (??)

" แฮ่กๆๆ .. ใจร้าย ... มันเหนื่อยนะ" แจจุงหอบเหนื่อย ทั้งๆที่ยุนโฮยังคงตรึงร่างกายของตัวเองไว้กับเตียงโดยไม่มีท่าทีว่าจะปล่อย ในเร็วๆนี้เสียด้วย ...

"หายเหนื่อยหรือยัง ?"

"อึก ... อื้อออ .. ก็ ... โอเคขึ้นแล้ว"

"หรอ? ... เอ่อ ... แจจุง"

"หืม?"

"จูบ ... จูบหน่อยได้มั้ย?"


ใบหน้าหวานแดงซ่านทันทีที่ได้ยินเพื่อนพูดจนจบประโยค ... ชั่งใจอยู่สักพัก .. ก่อนจะค่อยๆพยักหน้าสองสามทีเพื่อเป็นการอนุญาต ...

"อื้อออ .." ลิ้นร้อนหยอกลิ้นเล็กไปมาเมื่อร่างบางเผยอปากยอมให้คนตัวโตเข้าความหาความหอมหวานภายในได้อย่างถึงใจ ...

ไร้ความรุนแรง ...

ไร้กามตัณหา ...

มีแต่ความอ่อนโยนจากความรักที่อีกฝ่ายกำลังพยายามมอบให้ ...


"แจจุง ... เป็นแฟนกับมะหมีนะ ^^"

"ฮึกก ... อื้อออ ..." คลี่ยิ้มทั้งน้ำตา เพราะ ความตื้นตันใจ ....

ยุ นโฮคว้าร่างบางมากอดไว้แนบอกอย่างรักใคร่ เช่นเดียวกับแจจุงที่ซบหัวกลมๆลงบนแผ่นอกกว้างแสนอบอุ่นที่ไม่ว่าเวลาจะผ่าน ไปนานสักเท่าไหร่ .. ความอบอุ่นนี้ก็ไม่ได้ลดลงไปเลยแม้แต่น้อย ...


ตรงข้ามมันกลับเพิ่มมากขึ้นทุกๆวัน ...


"มะหมีรักแจจุงนะ ^^..."

"อื้อ .. แจจุงก็รักมะหมีัเหมือนกัน "



ความรักที่ใช้เวลาพิสูจน์้หลายปี .. ในที่สุดก็ได้มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว ...





THE END !!!







แถมอีกนิด ...........



" ไอพวกขี้ขลาด ... แกล้งคนที่อ่อนแอกว่า มันน่าภูมิใจที่ตรงไหน ... ไสหัวไปให้พ้นๆเลยนะ ไป !!!" เด็กผู้ชายตัวสูงเนื้อตัวมอมแมมวิ่งถือก้านไม้ไล่ตีพวกอันธพาลในโรงเรียน ชั้นประถมเมื่อเห็นว่า มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆผิวขาวๆกำลังถูกแกล้ง ...

"ฮึก ... ฮือออ ..."

" คือ .. เ่อ่อ ไม่เป็นไรแล้วน้า .. ~ .. เราไล่พวกมันไปหมดแล้ว" พยุงตัวเด็กตัวเล็กให้ยืนขึ้น และในตอนนั้นเองที่ยุนโฮได้เห็นความน่ารักของแจจุงเข้าเต็มๆ ...

"เราชื่อ ชอง ยุนโฮ ... หรือจะเรียกว่า "มะหมี" ก็ได้"

"คิม .. คิม แจจุง"

ถึงจะมารู้ทีหลังว่า เป็นเด็กผู้ชาย แต่ยุนโฮก็ยังเข้าไปทำความรู้จักกับแจจุงอยู่ดี ...


แจจุงอาจจะไม่มีโอกาสได้รู้ว่า ชอง ยุนโฮ ยอมมาเป็นอันธพาลทำไม ?

ตอน ที่แจจุงถูกแกล้ง .. ยุนโฮมักจะเข้าไปช่วยเหลือเสมอจนเก่งกล้าเรื่องชกต่อยทำให้ไม่มีใครกล้ามา แหยมกับแจจุงอีก ... เพราะ กลัวเจอดี ...

ใบ้ถึงขนาดนี้แล้ว .. เพื่อนๆคงพอจะเดาออกแล้วเนอะว่า มะหมีัของชาวเรา ... มีจุดเริ่มต้นเส้นทางแห่งอันธพาลเพราะใคร ...

ไม่ได้อยากมีอำนาจ ...

ไม่ได้อยากยิ่งใหญ่ ...

ไม่ได้อยากเลวร้าย ...


แต่เขา ... ทำเพื่อปกป้องคนที่ตัวเองรักต่างหาก ...




REAL END !!!