คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Finding Super Junior Lover 6 :: Begining 6 [100%แระน้า^^]
Finding Super Junior Lover 6 :: Begining 6
“ยองอา ชั้นไปแล้วนะ”
“หยุดๆๆๆๆๆ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น คนนี้ชั้นให้นายไปไม่ได้เด็ดขาด”
“ทำไม??”
“คนนี้เค้าไม่ชอบนายหรอก นายไปมีแต่เสียกับเสีย”
“ทำไมฟระ เดี๋ยวชั้นใช่วิธ๊เดิมก็ได้ เดี๋ยวก็ทำตามเองนั้นละ”
“คนนี้ไม่ได้ๆๆๆ คนนี้ชั้นไม่ให้นายเสี่ยงหรอก ถ้าไม่สำเร็จขึ้นมาชั้นก็ตายดิ”
“เอ้ายัยนี้นิ ไม่เชื่อใจกันหรือไงห๊ะ ชั้นบอกว่าทำได้ก็ทำได้ดิ”
“นี้ตาบ้ากลับมานะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ นายบ้าหยุดนะ ถ้านายทำไม่ได้นะชั้นจะฆ่านายเลยคอยดู” ยองอาตะโกนลั่นห้อง ทำเอาพวกลิงที่นอนอยู่ตื่นกันเลยทีเดียว
“มีอะไรกันหรอห๊ะ พี่ยองอา ทำไมตะโกนซะ ห้องแทบพัง” ซองมินที่เดินออกมาในชุดนอนกระต่ายสีชมพู ถามยองอา - -*
“ไม่มีอะไรหรอก ไปนอนเลยไปๆๆ ไป๊!!!!” ยองอาตะโกนไล่เจ้าพวกลิงทันที ถ้ามันถามซิอกแซก เดี๋ยวก็รู้กันพอดี
“ไม่ต้องไล่ ผมก็ไปอยู่แล้วละพี่ ไม่ต้องห่วงเหอะ” คยูฮยอนที่โผล่หัวออกมาจากห้องเพื่อมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นบอกยองอา - -
“หุบปากซะ ฮึ่ย จริงๆเลย”
โรงเรียนมัธยมปลายชินเซ
“กรี๊ดดดดดดด หล่อมากๆเลยค๊า กรี๊ดดดดดดดดดด”
“อ๊ายยยยยยย เกิดมาเพิ่งเคยเจอนักบาสหล่อๆ อ๊ายยย ไม่คิดเลยว่าจะหล่อแบบนี้”
“กรี๊ดดดดดด เห็นด้วยที่สุด อ๊ายยยยยยยยย”
“นี้ๆๆ ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ ออกจะหล่อ กรี๊ดดดดดดดด”
“ให้ตายเหอะ”
“อะไรกัน เธอนี้แปลกนะ ผู้ชายหล่อๆก็ไม่ชอบ”
“ก็ไม่ชอบอะ ขอตัวนะ”
“เอานี้ กลับมาก่อนสิ ยัยเพื่อนบ้า กลับมาก่อนสิ จะใหชั้นอยู่คนเดียวหรือไงย่ะ”
“ฟู่อย่างเกลียดเลย พวกผู้ชายมีดีตรงไหนเนี่ย ไปห้องสมุดดีก่า วุ้ย”
เด๋วมาต่อนะงับ
ทางด้านแจกวา
“เด็กโรงเรียนนี้หายไปไหนหมดละเนี่ย - -*”
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่า พวกนักเรียนเค้าหายไปไหนหมดหรอครับ”
“อ้อ พวกเด็กๆ คงไปอยู่ที่โรงยิมมั้งคะ พอดีว่าวันนี้มีนักบาสจากโรงเรียนอื่นมาแข่งกับโรงเรียนเรานะคะ เอ่อ ไม่ทราบว่า ณใช่เอ่อ คิมแจกวา ที่เป็นผู้จัดการวงซุปเปอร์จูเนียร์ หรือป่าวคะ” อาจาร์ยสาวคนนั้นถามแจกวา.....เอาแล้วไง - -
“อะเอ่อ จำผิดคนแล้วมั้งครับ ไม่ใช่หรอกครับ พอดีว่าผมมาหาน้องสาวผมที่นี้อะครับ ไม่ทราบว่าอาจาร์ยพอจะรู้จักบ้างมั้ยครับ คังยอนอา อะครับ” แจกวาถาม
“ คังยอนอา เอ่อ คนละนามสกลุแล้วจะเป็นน้องสาวได้ไงละคะ - -**”
“คะ...คือ..ว่าน้องสาวเพื่อนอะครับ เค้าให้ผมเอาของมาให้น้องเค้าอะครับ”
“ของ ของอะคะ??” ยัยอาจาร์ยนี้กัดไม่ปล่อยเลยวุ้ย
“เอ่อ........เอ่อ......บะ.....เบอร์ของฮีซอล เอสเจอะครับ ^^” ซวยๆๆๆๆๆๆ
“กรี๊ดดดด ว่าไงนะ เบอร์ของฮีซอลงั้นหรอ อ๊ายๆๆๆ ว่าแต้แล้วพี่ชายยัยนั้นไปเอามาจากไหนละคะนั้น” ยัยอาจาร์ยนั้นยังคงถามต่อ
“เอ่อ คือว่ามันเป็นความลับอะครับ แต่ว่าถ้าอาจารย์อยากได้ ผมจะแอบบอกอาจารย์ก็ได้นะครับ” แจกวาบอก
“อ๊ายๆๆ เอาสิคะเอาๆๆๆ แต่ก็นะคะ คุณหลอกชั้นไม่ได้หรอกนะ เพราะว่าพอคุณให้ชั้นเสร็จชั้นจะลองโทรดูถ้ามันไม่ใช่นะ หึหึ”
“อะ....เอ่อ...ครบๆๆ แต่ก่อนอื่นอาจาร์ยต้องผมมาก่อนว่า คังยอนอา อยู่ไหนครับ”
“ก็หน้าจะอยู่ที่โรงยิมนั้นละคะ เพราะว่าเด็กส่วนใหญ่ก็จะอยู่ที่โร’ยิมเพราะว่ามีการแข่งบาสนั้นละคะ ดีนะคะที่ชั้นไม่ไปดู ถ้าไปดูคงไม่ได้เจอคุณแล้วก็ไม่ได้เบอร์ฮีซอล” ยัยอาจารย์นั้นบอก ก็ได้เบอร์ฮีซอลไปนิ แถมยังโทรไปแล้วด้วยแล้วสิ่งที่เจ๊แกได้มาก็คือ
ย้อนไปตอนที่ยัยอาจารย์
“ฮัลโหลนั้นใช่เบอร์ของฮีซอลซุปเปอรืจูเนียร์หรือป่าวคะ”
“นั้นใครอะ โรคจิตปะเนี่ย โทรมาทำไม พวกซุมเบอร์เล่นใช่มั้ย อย่าโทรมาอีกนะนังบ้า ไปตายซะ ถ้าแกโทรมาอีกชั้นจะเอา แป้งพัฟของยอนอาทุบหัวเธอเลยคอยดู”
ตี๊ดๆๆๆ
ทำเอายัยอาจาร์ยนั้นช็อกไปเลยทีเดียว (เป็นจังหวะที่ยอดเยี่ยมมากมายที่แจกวาจะหนียัยป้านั้น)
โรงยิม
“ฟู่หนีมาได้เอาละแจกวาแกต้องหายัยเด็กบ้านั้นแล้วละ สู้โว้ยยยยย”
“อยู่ไหนละเนี่ย คนก็เยอะ จะเจอมั้ยละเนี่ย อะๆๆๆ โอ๊ยๆๆ น้องครับใจเย็นๆครับ โอ๊ยๆๆ อย่าเหยียบเท้าพี่ดิ โอ๊ยๆ” แจกวาผู้หน้าสงสาร - -* ยังคงพยายามต่อไปเพื่อหาเด็กที่ชื่อ คังยอนอา แต่หาเท่าไรก็หาไปเจอ
“ไปมุดหัวอยู่ที่ฟะเนี่ยแล้วมันจะเจอกันมั้ยเนี่ย” แจกวาตะโกนออกมาอย่างหัวเสีย
“หรือว่าจะไม่ได้อยู่ที่สนามบาส ยัยเด็กนี้อาจจะไม่อยู่ที่นี้ก็ได้ แล้วมันจะไปอยู่ไหนละ”
“เอาวะ เพื่อยัยเด็กนี้จะชอบกิ ไปโรงอาหารก้ได้”
ที่โรงอาหาร
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่า.......”
“ห้ามเข้านะคะ พี่สุดหล่อ ต่อให้พี่หล่อหนูก็ให้พี่เข้าไม่ได้ เพราะว่าเรากำลังจัดงานกันอยู่ของโทษนะคะ”
“เวนแท้ เฮ้อ~” แจกวาถึงกับถอนหายใจ
“ถ้ายัยเด็กนั้นอยู่ข้างในขึ้นมาจะไงละเนี่ย เครียดจริงวุ้ย”
ผ่านไปเกือบๆ2ชั่วโมง
“ยังหาไม่เจอเลยวุ้ยอยู่ไหนเนี่ย ทั้ง โรงหาร โรงยิม ห้องเรียน ห้องประชุม ยัยเด็กนั้นจะไปอยู่ในละเนี่ย”
“นี้ๆๆ ไปห้องสมุดกันมั้ยชั้นยังไม่ได้ทำโครงานของอาจารย์เลยอะ”
“เอ่อใช่ๆๆ ไปห้องสมุดกันเหอะ”
ห้องสมุด
“ใช่แล้วห้องสมุด อ๊ากกก ในที่สุดก็จะได้เจอแล้ว ห้องสมุดจ๋ารอ แจกวาแปปนะจ๊ะ” แจกวาตั้งท่าจะเดินไปห้องสมุดแต่แล้วก็ต้องหยุด
“แล้วห้องสมุดมันไปทางไหนละนั้น-*-”
“นี้มันวันบ้าอะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยย”
“ชั้นจะไม่หาเธอแล้วนะยัยเด็กบ้าคังยอนอา” แจกวาบอกพร้อมกับเดินไปที่ทางออกของโรงเรียน
“ห้องสมุดโรงเรียนเรานี้น่าจะหาหนังสือใหม่ๆไปเพิ่มได้แล้วนะ คุณว่าไงละ”
“ท่านผ.อ.ว่าไงดิชั้นก็ว่าชั้นก็ว่าตามนั้นละคะ”
“เห้ยนั้นมันยัยป้า อาจารย์นั้นนิหน่า”
ถ้านายทำไม่ได้ ชั้นก็ตายอะดิ
คำพูดของยองอาเมื่อเช้าเข้ามาในหัวทันที
“เอาละคังยอนอาชั้นจะให้โอกาสเธออีกครั้ง ถ้าชั้นไปห้องสมุดแล้วยังไม่เจออีกละก้ชั้นจะหาเธอแล้ว” แจกวาพุดแล้วก็เดินตามยัยป้านั้นไป
ที่ห้องสมุด
“เอาละคังยอนอาๆๆ ชั้นต้องเจอเธอให้ได้”
“โอ๊ะ จะใช่เด็กคนนั้นมั้ยเนี่ย เหมือนอ่านอะไรอยู่แหะ ยัยนี้เป็นเด็กเรียนด้วยหรอเนี่ย ไม่น่าดูถูกยัยเด็กนี้แต่แรกเลย”
“โทษนะครับ น้องใช่คังยอนอาหรือเปล่าครับ” แจกวาถามเด็กคนนั้น
“ใช่มีอะไร นายทำให้ชั้นอารมณ์เสียนะเนี่ย”
“โทษทีฮะน้องพี่เห็นแล้วละว่าน้องนั่งอ่านหนังสือ หาความรู้อยู่แต่ว่าพี่รบกวนแปปเดี๋ยวเท่านั้นละฮะ นะๆ”
“ใครไปบอกนายว่าชั้นอ่านหนังสือหาความรู้ ชั้นเพิ่งรู้นะเนี่ยว่า อ่านหนังสือแบบนี้ก็เป็นความรู้เหมือนกัน” ยอนอาบอกก่อนจะหันหน้าปกให้แจกวาดู
อึก!! ผมขอถอนคำพุดเถอะครับ ก็ยัยเด็กนี้ดันหนังอ่านการ์ตูนวายอยู่ซะงั้น - -*
“อะ....เอาเถอะครับ น้องครับ คือแบบว่า พี่จะชวนน้องไปที่นี้หน่อยอะครับ” แจกวาบอกพร้อมกับยื่นรายละเอียดให้ยอนอา
“อืมไปก็ได้”
“หะ....ห๊า นะ...น้องตกลงง่ายๆแบบนี้เลยหรอครับO.O” เล่นเอาแจกวาตกใจเลยทีเดียว ไปชวนคนอื่นที่ไร บอกไม่ไปก่อนทุกที
“อืมก็อ่านแล้วก็หน้าไปดีอะ ไปก็ได้ อยากไป แต่ว่าไปแล้วต้องไปคู่กับนายคนนนี้นะ” ยอนอาบอกพร้อมกับชี้ไปทีรูปของฮีซอล
“อะครับ พี่จะมาชวนให้น้องไปแล้วก็ไปคู่กับคนนี้อยู่แล้วละ ว่าแต่ทำไมต้องคนนี้ด้วยละ”
“ก็ไม่รู้สิ อยากรู้ว่าตกลงแล้วนายนี้เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ ก็เท่านั้น พี่ไม่ต้องถามมากหรอกน้า วส่าไงต้องทำไงบางอะถึงได้ไป” เริ่มดีขึ้นๆ เพราะยัยเด็กนี้เปลี่ยนสรรพนามเรียกเค้าแล้วจากนายเป็นพี่ โอเคๆพอได้ๆ
“อืมก็ไปตามวันเวลากับสถานที่ ที่มันบอกไว้ในใบนั้นละ โอเคนะ อ้อแล้วก็อยู่จนจบรายการด้วยนะ”
“ได้ๆ ดูน่าสนุกจะตายโฮะๆเอาเถอะ ดุไปดูมา พี่ก็ดูเป็นคนดีนะ เอาเหอะ ชั้นอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง อีกแค่อาทิตย์กว่าๆเอง หุหุ”
“อะครับๆ พะ...พี่ขอตัวนะครับ - -*” ทำไมอารมณ์มันแปรปรวนงี้ฟระ(พอๆกะแตฮีเลยแหะ - -)
“เฮ้อ~ วันนี้มันวันอะไรเนี่ย เจอแต่อะไรแปลก อะไรบ้าๆทั้งเลยวุ้ย”
คุยกับอิแทน
เยอะยังเคอะ บอกกันมั้งจะได้ปรบปรุงแต่คิดว่านี้ก็โอเคแล้วนไม่รู้เหมือนกัน เหอๆ เม้นกันด้วยนะคเอะขอร้องละนะ ^^
ความคิดเห็น