สื่อเพลงบรรเลงฝัน ฉันรักนาย Pt.

    'บ้าจริง ฉันสอนกี่รอบแล้วว่าใช้คีย์แฟลต' เสียงแข็งกร้าวปนเบื่อหน่ายยังคงกล่าว พร้อมส่ายใบหน้าด้วยความเหนื่อยใจเบาๆ กระซิบข้างหูของเขาตลอดทุกครั้งที่เขาลืมเลือนโน๊ตดนตรี ให้ทำไงได้ล่ะ ลมหายใจของเขาที่ปล่อยมาปะทะ
ใบหูอ่อน ทำเขาเสียววาบทุกที ไหนจะวงแขนที่อ้อมรัดตัวเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เขาพยายามคิดไม่ให้เกินเลย เจ้าของวงแขนแค่เห็นว่าเขาเป็นตัวเกะกะ นั่งขวางในการกดโน๊ต ถึงได้ อ้อมมือ คล้ายกอดกุมเขา มากดโน๊ตคีย์ต่ำของอีกฟาก เจ้าตัวจะรู้หรือไม่ว่าเขาฝืนใจแค่ไหน เสียงดนตรีถูกบรรเลงด้วยเรียวนิ้วของเขา ส่งผ่านมาจากตัวโน๊ตในการกดคีย์แต่ละคีย์ อบอุ่นใสซื่อดังกังวานไปทั่วคฤหาษณ์เอนเชียร์ คฤหาษณ์แห่งนี้ บัดนี้เขารู้แล้วว่า ความรักในเสียงเปียโน บทเพลงนี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด เรื่องแปลกประหลาดที่ไม่ควรเกิดขึ้นนี่ต่างหากล่ะ ใบหน้าที่ระเรื่อขึ้นด้วยสีแดงก่ำแต่งแต้มแก้มขาวเนียน เสียงใจเต้นโครมคราม เหมือนจะทะลุออกมาเต้นรำตามเสียงบรรเลงของตัวปัญหาที่ทำให้เขารู้สึกเช่นนี้ เขารู้ซึ้งแก่ใจ เสียงคีย์สูงถูกหยุดเล่นไปชั่วขณะ ทำให้บุคคลที่อ้อมตัวเขาไปเล่นคีย์ต่ำหยุดตามไป
     'นายเป็นอะไรอีกล่ะ กำลังเพลินๆ มีอะไรรึเปล่าเทรย์' ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้ยินคำถามจากอีกฝ่าย อยากจะตอบไปตรงๆด้วยซ้ำ เขาอยากให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำนี้ อย่าให้มันมากไปกว่านี้ เพราะเขาเริ่มคิดฟุ้งซ่านไปไกลมากแล้ว ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจงใจแกล้งเขาเหมือนแต่ก่อนหรือไม่ เขาส่ายหัวสลัดสีแดงอ่อนตรงแก้มของเขาให้หลุดออก พร้อมความคิดเรื่องแบบนั้นด้วย แต่ก็นะ เขาคงจะ ตกหลุมรัก เจ้าของบทเพลงแสนเจ้าเล่ห์นี้จริงๆแล้วล่ะ

CR.SQW