ผีชุดไทย

เนื้อเรื่อง

    ก่อนที่จะมีพายุเข้าอย่างรุนแรง    ในวันที่มีพายุเข้า(แต่ตอนนั้นยังไม่เข้า มาเข้าเอาตอนประมาณ5โมงกว่า)    ขณะที่เรานอนฟังเพลงอยู่  จนเราเคลิ้มหลับ  แล้วจู่ๆก็มีชื่อๆหนึ่งลอยเข้ามาในหัว  ชื่อว่า  นวลจันทร์  แล้วเราก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา   ต่อมาตกเย็นๆ จู่ๆพายุก็เข้าอย่างรุนแรงในวันนั้นเอง  รุนแรงขนาดบ้านสั่นไปเลย  เรายืนอยู่ยังเอียงๆเลย   

  ตกกลางคืน  ขณะที่เราปิดไฟนอน อยู่ในห้องคนเดียว รู้สึกว่า  เหมือนมีผู้หญิงมานอนข้างๆด้วยแต่รู้สึกอบอุ่น ไม่กลัวสักนิด  แล้วเราก็เห็นภาพ ภาพหนึ่ง  เป็นภาพ 

 ผู้หญิงแต่งชุดไทย  ห่มสไบสีเขียว  หน้าตาสวย  น่ารักด้วย  แต่เพียงได้เห็นภาพเท่านั้น ไม่ได้เห็นจริงๆ  แต่ความรู้สึกมันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก  เขานอนอยู่ข้างกายเรา    แต่ก็ไม่ได้มากเกินเลยไปกว่านั้น


       หลังจากนั้นเราก็ไม่อยากออกไปไหน  มักจะอ่อนเพลียและชอบนอนกลางวันทั้งๆที่ก่อนหน้า เราไม่ชอบนอนกลางวันเลยสักนิด  แต่หลังจากที่เจอเธอเรากลับเปลี่ยนไป

ระหว่างที่นอนเราก็นึกถึงแม่นางในนิมิตร ที่สวยมาก  และรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทุกเมื่อ  เราเปลี่ยนไปฟังเพลงแนวสมัยก่อนที่สุนทราภรณ์ร้องประมาณนั้น 

  มีวันหนึ่งจู่ๆเราก็ได้เห็นภาพแม่นางนวลจันทร์ขึ้นมา เห็นเธอต้องการรักมากว่านี้  เธอนั่งพิงตู้ และพยายามถอดสไบออก  แต่เราไม่ต้องการสิ่งนั้นสิ่งที่แม่นางกำลังทำ 
(คิดเอาเอง เพราะเราไม่อยากให้แม่นางนวลจันทร์ต้องเสื่อมเสียภาพพจน์  เพราะปัจจุบันเธอก็ยังอยู่กับเรา)  แล้วภาพนั้นก็หายไป และความอบอุ่นก็เหมือนเดิม   เราไม่ต้องการมีเพศสัมพันธุ์กับนาง  แต่ต้องการความรักที่อบอุ่น  
 
   แต่ก็มีบ้างเหมือนกัน  

ระหว่างที่บรรยากาศโรแมนติก เปิดเพลงเพราะๆของคนสมัยก่อนเกี่ยวกับรักซึ้งๆเนี่ยแหละ   เราจึงเคลิ้มไปกับนาง (ตอนนั้นตอนกลางคืน ปิดไฟด้วย)  แต่จับต้องได้แค่ลมเบาๆเท่านั้น   เราจึงได้สติ  และพยายามไม่ล่วงเกินเธอ


  มี1เหตุการณ์ที่มั่นใจว่า เธอมีอยู่จริง

 วันนั้นมีตลาดนัดตรงข้ามบ้านเรา  ตกกลางคืน เราก็ยืนที่ระเบียงและมองดูผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยมาก  เรารู้สึกชอบและหัวใจเต้นแรง   เพียงเท่านั้นแหละ...!

  กระปุกออมสินที่วางไว้อยู่หน้าห้องก็หล่นขึ้น ทั้งที่ไม่มีลมหรือใครอยู่ชั้น2  มีแต่เราเท่านั้น  เหมือนมีคนพลักให้มันหล่นลงมา  (บริเวณหน้าห้องมืดด้วย)   เราได้สติและรู้ทันทีว่าต้องไม่ใช่คนหรือลมแน่  แต่เป็นวิญญาณของใครสักคน ที่เตือนสติเรา  

      ถ้าเป็นนวลจันทร์ก็คงจะหึง        เราไม่อาจระบุแน่ชัดได้...?


  ทุกครั้งที่เราจะทำเรื่องไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน  ก็จะมีเสียงผู้หญิงเตือนสติอยู่ในสมองว่า  อย่าทำ หรืออะไรประมาณนี้  แล้วเราก็เลิกทำหรือเลิกคิดทันที

  ทุกคืนเราอยากจะเห็นนางอย่างจะจะ แต่ก็ไม่เห็นซะที เห็นแต่ภาพในนิมิตร  แต่บางครั้งก็ฝัน  ก่อนที่จะได้ชื่อเธอเราก็ฝันว่ามีผู้หญิงแต่งชุดไทยแบบเธอมาหลงชอบเรา  และเคยฝันว่า  

   นางไม้(บ้านเรา) นางไม้แม่จอมจุรีมีบุตรสาวน่ารักแต่งชุดไทยสีชมพู  

  ไม่รู้จะเกี่ยวกันหรือไม่   

ไม่ก็ฝันเห็นผู้หญิงมาคลอเคลีย หรือมีเพศสัมพันธุ์   ทั้งที่เราไม่ได้คิดอะไรก่อนหน้าที่จะนอน  แต่จู่ๆมันนึกจะฝันก็ฝันเอาเฉยๆ

แต่พักหลังๆมักมีเสียงเรียกชื่อเราแล้วก็หายไป  จนเราไปถามแม่กับยายว่า  ได้เรียกหรือเปล่า  กลับได้คำตอบว่า

 ไม่ได้เรียก 

 แต่เสียงนั้นเป็นผู้หญิงทุกที  แถวบ้านก็มีคนชื่อเบียร์แต่อยู่ไกลจากบ้านเรามาก   มีครั้งหนึ่งประมาณเที่ยงคืน เราอยู่ในห้อง ก็ได้ยินชื่อเราดังมาจากนอกบ้าน วันนั้นหมามันเกิดอะไรก็ไม่รู้มันเห่าคนที่อยู่นอกบ้าน ใครอยู่รัศมีประมาณ3หลังมันจะเห่าจนน่ารำคาญ  เราเลยออกไปดูหน้าบ้านกลับไม่มีใครอยู่เลยแถวหน้าบ้าน  แต่หมาก็เห่าไม่ยอมหยุด เหมือนมันเกิดมาเพื่อเห่าคนยังไงยังนั้นแหละ   อืม...!  มันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้  555++

  แต่พักหลังๆความอบอุ่นก็เริ่มเลือนหายไปหลังจากที่เราเห็นเหตุการณ์อะไรบางอย่าง เหมือนเป็นชาติก่อน

อยากอ่านก็เข้าลิงค์นี้เลย

http://my.dek-d.com/T_TbeerT_T/story/view.php?id=411399

พักหลังๆ ได้ยินเสียงเธอบอกว่า

อีกไม่นานก็ต้องไปแล้ว  ประมาณวันศุกร์นี่แหละ(ที่ผ่านมา) 

เราชะงักอยู่ชั่วครู่  ต่อจากนั้นเราก็เสียใจปนเสียดาย  ตกกลางคืนวันศุกร์  ความอบอุ่นก็เริ่มจางหายไป  แต่ความรู้สึกนั้นยังไม่หมด  


   จนถึงวันนี้เราก็ยังรู้สึกเหมือนกับว่าเธออยู่กับเราตลอดเวลาที่อยู่ในบ้านนั้น

ครั้งใดที่ออกจากบ้านเรายังไม่วายว่าเธอจะเป็นห่วงและหึงเราขนาดไหน  ถ้าเกิดว่าเราเจอผู้หญิงที่มีตัวตนตกหลุมรัก   

  เราเคยรักคนคนหนึ่งประมาณป.5 มั้ง  (ตอนนี่ก็ปวช1แล้วล่ะ)  เธอคนนั้นชื่อว่าบี  พวกเราชอบไปเล่นหลังร.ร.ที่เขาว่าผีดุ   ทุกครั้งที่เธอกลัว เขาก็จะกอดแขนเราไว้แน่น  

เพื่อนเธอมาบอกว่า  บีรักเรานะ   แต่แล้วจู่ๆเรากลับด่าคำหยาบคาย1คำ  โดยอัตโนโลมัติ  เหมือนมีพลังบางอย่างสั่งให้ด่า     เราเป็นคนขี้อาย เลยไม่กล้าขอโทดเลยซื้อของไปแทนคำขอโทด  แต่เขาไม่รับ  ไม่รู้โกรธเราหรือเปล่า  แต่คงโกรธ


   ตอนนี้เราไม่เจอกัน   แต่ก่อนที่จะตาย  เราอยากจะบอก บีว่า  

  "เราขอโทษ  อภัยให้เราด้วยนะ  ตอนนั้นไม่รู้อะไรมันเข้าสิง สั่งให้ด่าเธอ   อภัยให้เราด้วย  ถึงเธอจะมีคนใหม่ไปแล้วหรือยังไม่มี  เราก็ไม่ถือหรอก  เพราะมันสมควรที่จะเจ็บแล้ว  กับสิ่งที่ทำกับเธอ...  เราขอโทษT_T"


หลังจากที่เราเจอนวลจันทร์ เราก็คิดถึงบีขึ้นมา  เหมือนฟ้าให้เลือกระหว่าง  

 บี คนรักคนแรกที่มีตัวตน  กับ นวลจันทร์  ผู้ให้ความอบอุ่นและพยายามเตือนสติเรา

เราบอกตรงๆนะว่าเลือกไม่ถูก   ดีทั้ง2คนเลย  แต่เราต้องเลือกเพียงคนเดียว

ที่ว่าเราจะตาย  มีเหตุมาดังนี้

http://my.dek-d.com/T_TbeerT_T/story/view.php?id=390965

http://my.dek-d.com/T_TbeerT_T/story/view.php?id=400058

ชีวิตเรา

http://my.dek-d.com/T_TbeerT_T/story/view.php?id=408196  ความทุกข์ทรมาน ของการมีพลังหรือสัมผัสพิเศษ ของเรา


   คุณเลือกใคร บี หรือ นวลจันทร์...?




  ผู้ก่อการร้าย ที่ไม่อยากเป็น...T_T