ระทมรัก

เมื่อพ่อของลูกกำลังจะหมั้นกับผู้หญิงอีกคน แล้วเธอกับลูกล่ะ?จะต้องอยู่ในสถานะไหน เมียน้อย? กับลูกเมียน้อยอย่างนั้นหรือ?...

เธอจะทนอยู่ด้วยความทุกข์ตรมระทมรักในฐานะเมียน้อย หรือจะตัดสินใจพาลูกน้อยหนีไป?

***โปรยปราย***

“เดือนหน้าฉันต้องหมั้นกับน้องพราว”มือเรียวที่กำลังผูกเนคไทให้กับพ่อของลูกเป็นต้องมีอันชะงัก น้ำเสียงเรียบนิ่งที่คนพูดคงไม่ได้รู้สึกอะไร แต่มันช่างกรีดลึกลงไปเชือดเฉือนหัวใจคนฟังจนเป็นแผลเหวอะ ปัณฑิตาค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองสบดวงตาคมกริบที่มองจ้องอยู่ก่อนหน้าด้วยแววตาไหวระริก

“มะ หมายความว่ายังไงคะ แล้วปรายกับลูก…”

“น้องพราวจะไม่มาวุ่นวายกับเธอและหนูปราง” 

น้ำเสียงราบเรียบที่เปล่งออกมาเหมือนกับว่าเขาไม่ได้รู้สึกรู้สาว่ามันจะทำให้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจ็บปวดรวดร้าวแทบขาดใจ ทำไมเขาถึงใจร้ายกับเธอและลูกได้ถึงเพียงนี้ สุดท้ายแล้วความรู้สึกที่เคยนึกกลัวเมื่อครั้งในอดีตมันก็ได้ย้อนกลับมาหาเธออีกครั้งจนได้