ท่านประธานขาอย่าดุหนู

​ฝากกดติดตาม กดหัวใจ​ และเก็บเข้าชั้นเพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ

กลับมาอีกครั้งกับนิยายฟีลกู๊ดแต่คราวนี้เน้นไปทางแซ่บนัว ไรท์ต้องขออภัยในความดุของพระเอกไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ แต่เรื่องนี้ไม่มีดราม่าค่ะ

เน้นความดุของท่านประธานที่หล่อและรวยมาก อายุมากกว่านางเอก 13ปี แรงบันดาลใจของนิยายมาจากตัวไรท์เองอยากจะมีนางเอกสักคนที่เวลาพูดกับพระเอกแล้วแทนตัวเองว่าหนู มันฟังดูจั๊กจี้หัวใจดีจังค่ะ

ฝากนิยายรักเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมใจของนักอ่านทุกท่านด้วยนะคะ แนะนำติชมกันได้เสมอค่ะ

⚠️คำเตือน

เนื้อหาในนิยายเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18+ 

บุคคลและสถานที่ในตัวละครไม่มีอยู่จริง เกิดจากจินตนาการผู้เขียนล้วนๆ ค่ะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558

ห้ามทำซ้ำ คัดลอก สแกน หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือก่อนได้รับอนุญาต

[Spoil]

เมื่อท่านประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ปัณณวรรธ กรุ๊ป ผู้นิ่งขรึม หล่อ รวย และต้องแบกภาระความรับผิดชอบในธุรกิจของครอบครัวไว้เต็มบ่าจนไม่มีเวลาที่จะสนใจเรื่องมีครอบครัวทั้งๆ ที่อายุ 34 แล้ว 

ความต้องการทางกายในวัยฉกรรจ์สามารถหาซื้อได้ด้วยเงินเพื่อสนองความ’อยาก’ตามธรรมชาติ เงินมากมายแลกกับความสาวความสวยตามที่ใจอยาก หากแต่เมื่อเขาได้พบกับลัลณ์ลลินเด็กสาวนักศึกษาอายุเพียง 21ปี ความ’อยาก’ ของเขากลับถูกเด็กสาวครอบงำจนต้องทำทุกวิถีทางเพื่อจะได้เธอมาไว้ในครอบครอง

“สรุปว่าเขาเป็นใครนะ คนที่ยอมจ่ายค่าเลี้ยงดูเดือนละสองแสนเพื่อนอนกับลัลอาทิตย์ละวันเนี่ย” เสียงใบเฟิร์นถามขึ้นเบาๆ เมื่อเข้ามานั่งในร้านคาเฟ่และสั่งเครื่องดื่มเรียบร้อย

“ไม่รู้สิ ลัลไม่กล้าถามชื่อเขา เพราะในสัญญาเขาห้ามถามเรื่องส่วนตัว”

“ห๊ะ! ลัลเอากับเขาโดยที่ไม่รู้ชื่อเขา?” ใบเฟิร์นทำหน้าตกใจเหมือนกับเห็นว่ามันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเสียเต็มประดา

“อือ” ลัลณ์ลลินตอบได้เพียงแค่สั้นๆ พร้อมกับแก้มใสร้อนผ่าวด้วยความเขิน เมื่อเพื่อนของเธอพูดโจ่งแจ้งเห็นภาพซะขนาดนั้น ทำให้นึกถึงคำพูดที่แสนทุ้มนุ่มของเขาคนนั้นที่บอกเธอเมื่อคืนทุกครั้งที่ย้ายสถานที่เพื่อทำกิจกรรมรักสุดร้อนแรง ‘ผมอยากเอาลัลในห้องน้ำ’  ‘ผมอยากเอาลัลที่โซฟา’ ‘ผมอยากเอาลัลที่เก้าอี้’ ‘ผมอยากเอาลัลถึงเช้า’ และเขาก็เอาเธอจนถึงเช้าจริงๆ โดยที่เธอเองแทบจะจำไม่ได้ว่าหลับไปนอนไหน