ผีดูดเลือด

เนื้อเรื่อง

“ผีดูดเลือด”

ผม คือ ผีดูดเลือด 

ผมชอบเลือด       ......เลือด      เลือดสด สด

เลือดนั้นอร่อยดี มันทำให้ผมมีความสุข   ดังนั้นผมจึงชอบเลือด

เกือบทุกวันผมต้องได้กินเลือดสดๆ

ผมมักไปหาเหยื่อในตอนเย็นๆ

แหล่งของเหยื่อที่โปรดปรานที่สุดคือ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

ที่นั่นมีเลือดที่ผมชอบอยู่เยอะแยะ 

ผมชอบไปหาเหยื่อที่นั่นบ่อยๆ

วันนี้ผมมาที่ร้านอาหารแห่งนี้อีกครั้ง เพื่อมาหาเหยื่อ

เลือด... เลือด... เลือดสดๆ  มาให้ข้ากินซะดีๆ

..................................................

ยุงตัวหนึ่ง บินเข้าไปในร้านอาหารริมทางแห่งหนึ่ง เพื่อมาหาเหยื่อ

มันเห็นผู้ชายคนหนึ่ง นั่งไขว่ห้างอยู่ที่โต๊ะมุมของร้าน

“เลือด... เลือด  เลือดสดๆ....  อา......  เจอเหยื่อแล้ว ฮี่.. ฮี่..ฮี่... ฮี่ ฮี่ เอาเลือดมาให้ข้ากินซะดีๆ   เหอ.. เหอ...” มันบินไปหาชายคนนั้นทันที

เมื่อบินไปถึง ก็ไปเกาะที่ขาเขา  นำปากแหลมๆของมันทิ่มลงไป

“ฉึก..  อา........  เลือด....  ความสุข   จ๊วบ.. จ๊วบ.. จ๊วบ...   ซื้ดดด.......  จ๊วบ..  จ๊วบ..”

..........................................................

“อาหารที่สั่งได้แล้วจ้า....!” เสียงเจ้าของร้านดังขึ้น

“มาแล้ว มาแล้ว....  เย้....!!” เขาดีใจ

“โอ๊ย!  ตัวอะไรกัดขากูวะ...” เขารู้สึกเจ็บจี๊ดที่ขา

“แปะ!!   แอ้ก...” (!?) (แบนแต๊ด) (ซากศพติดมือ)

“อ๋อ...  ไอ้ยุงห่านี่เอง  จะขโมยเลือดกูเรอะ?  ไอ้นี่เลวมาก...  ตายซร้า.........”

“ตึง!!”  เขาเอามือกระแทกที่โต๊ะอย่างแรง ให้ยุงตัวนั้นม่องเท่ง ที่จริงยุงตัวนั้นม่องเท่งตั้งแต่แรงกระแทกแรกแล้ว แต่ใจชายของเขานี้บอกว่ายังไม่สะใจ

น้ำเลือดสีแดงไหลเจิ่งนองไปทั่วทั้งโต๊ะ สายน้ำเลือดไหลเป็นทางลงไปข้างๆโต๊ะ ร่วงลงสู่พื้นกลายเป็นน้ำตกเลือดในที่สุด ส่งเสียงดังจ๊อกๆเป็นระยะ

ชายหนุ่มอารมณ์เสียกับสิ่งที่ตนทำไป ทำให้เขาต้องรอคอยการมาใหม่ของมันอีกครั้ง

“บัดซบ” เขาสบถ

“คุณลูกค้าคะ อย่าทำเสียงดังสิคะ  ว้าย..! นั่น! โต๊ะเลอะเลือดไปหมดแล้ว..” เจ้าของร้านตกใจ

“เอ่อ...  ไม่เป็นไรครับ  ผมขอสั่งอีกอย่างละจาน  ขอเหมือนเดิมครับ ลาบเลือด กับ ซกเล็ก อย่างละหนึ่ง” เขาจำเป็นต้องสั่งอาหารที่เขาชอบอีกครั้ง เพราะมันหกหมดแล้ว

“เฮ้อ...... ไอ้ยุงบ้านี่” เขาด่ายุงตัวนั้นอย่างเบื่อหน่าย แล้วเดินไปหยิบผ้ามาเช็ด

ผม คือ ผีดูดเลือด 

ผมชอบเลือด       ......เลือด      เลือดสด สด

เลือดนั้นอร่อยดี มันทำให้ผมมีความสุข   ดังนั้นผมจึงชอบเลือด

เกือบทุกวันผมต้องได้กินเลือดสดๆ

ผมมักไปหาเหยื่อในตอนเย็นๆ

แหล่งของเหยื่อที่โปรดปรานที่สุดคือ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

ที่นั่นมีเลือดที่ผมชอบอยู่เยอะแยะ 

ผมชอบไปหาเหยื่อที่นั่นบ่อยๆ

วันนี้ผมมาที่ร้านอาหารแห่งนี้อีกครั้ง เพื่อมาหาเหยื่อ

เลือด... เลือด... เลือดสดๆ  มาให้ข้ากินซะดีๆ

“เฮ้ย! ไอ้ผีดูดเลือด มานั่งกินลาบเลือดอยู่ที่นี่เอง” คำพูดนี้ออกมาจากปากของชายคนหนึ่ง

มีชายสองคนยืนอยู่ตรงหน้าผม พวกเขาคือเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยของผมเอง

“ไงวะ? นั่งกินด้วยกันสิ นั่งคนเดียวมันเหงา” ผมพูด

“ดี แต่กูไม่กินลาบเลือดนะว้อย กูจะกินส้มตำปลาร้า  ซี้ด..............”

“ได้..  ไม่ขัดข้องหรอก” ผมตอบ

“กูเอาตำขนมจีนนะ  นึกถึงแล้วซี้ดแซ่บ” ชายอีกคนหนึ่งพูดน้ำลายหยาดเยิ้มที่ปาก

“ตามใจเหอะ”

“มึงเลี้ยงนะ”

“หา? กูเลี้ยงอีกแล้วเรอะ?  ไอ้ห่านี่”

“เอาน่า... เด๋วกูเลี้ยงเหล้าให้ทีหลัง”

“มึงน่ะค้างเลี้ยงเหล้ามาสองงวดแล้วนะโว้ย....”

“เออ เออ  คราวหน้ามึงได้แดกเต็มคราบแน่”

“แน่นะ?”

“เอ๊อ...  พรุ่งนี้เลย กูเลี้ยงเหล้าให้เลย เอ้า!  แล้วทำไมโต๊ะมันเลอะเทอะอย่างนี้เนี่ย? มึงทำอะไรวะ?”

“ยุงกัดน่ะ อารมณ์เสีย ตบมันเต็มแรงไปหน่อย ลาบเลือดกับซกเล็กกูเลยหกเลอะเทอะซะนี่”

“โห...โหดเจง ”        “เสียของเสียตังค์ฟรีเลยมึง”

“เจ๊! ส้มตำปลาร้าหนึ่ง ตำซั่วหนึ่ง”

“จ้า...” เสียงเจ้าของร้านตอบ

“ว่าแต่มึงเหอะ  กินลาบเลือดซกเล็กมาก เดี๋ยวมึงได้เป็นพยาธิใบไม้ในตับหรอก”

“ช่าย.. ช่าย.. มะเร็งในตับด้วย”

“นั่นสิ แล้วจะได้ฉายาว่า ผีดูดเลือดเรอะ?”

“เออ..  เตือนเท่าไหร่ ไม่ฟังเลยนะเอ็งหนิ”

ใช่แล้ว..  ผีดูดเลือด คือ ฉายา ที่เรียกกันในหมู่เพื่อนๆของผมนั่นเอง

....................................

“อาหารที่สั่งได้แล้วจ้า!” เสียงเจ้าของร้านดังขึ้นอีกครั้ง

“มาแล้ว มาแล้ว....  เย้....!!” พวกเราดีใจ

…………………..

ยุง (วิญญาณ) : ฆ่าผมทำไม?

......................................

ผม (ฉายา ผีดูดเลือด) : ซี้ดด............ โอ้วว......... แซ่บหลาย

เพื่อน 1 : อร่อย.... อร่อย

เพื่อน 2 : อืมม............ รสชาติล้ำลึกนัก สุดยอด... คราวหลังมึงเลี้ยงอีกนะ

.................................

สาเหตุ (โต้วาที)

ยุง (วิญญาณ) : ฆ่าผมทำไม?

ผม (ฉายา ผีดูดเลือด) : เพราะว่าคุณทำร้ายผมก่อนน่ะสิ ดีไม่ดี การทำร้ายของคุณ ทำให้ผมตายได้ด้วยก็ได้ โรคไข้เลือดออกไง

ยุง : เหรอ? แต่คุณทำบาปนะนั่น

ผม : โฮ้ย... ไม่บาปหรอก คุณทำร้ายผมก่อน ผมก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ไม่บาป... ไม่บาป

ยุง : ...................


.....................................


ช่วยกันกำจัดยุงลายกันนะครับ ไม่ต้องไปไล่ตบหรอกครับ แค่ทำลายที่ที่มีน้ำขังก็พอ ^^

จบครับ