ความรักของสาวยันเดเระ (REMAKE)

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมินาโตะ อายุ 16 ปี สถานะยังโสดสนิทเลยค่ะ แต่ถึงอย่างนั้น ฉันมีคนที่แอบชอบอยู่ เธอชื่อมินะ เป็นเพื่อนสนิทสมัยเด็กของฉันเอง ฉันแอบชอบเธอมานานมากแล้ว พวกเราเล่นด้วยกันบ่อยมากตอนเด็กๆ จนเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตกันและกัน

ทุกครั้งที่มินะไม่มาเล่นที่บ้าน ฉันมักจะร้องไห้จนแม่ต้องปลอบ แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่ามินะจะร้องไห้เหมือนกันไหม ตอนนั้นเรายังเด็กมาก ไม่เคยคิดว่าช่วงเวลาที่เรามีกันจะเปลี่ยนแปลงไป แต่พอเราขึ้นม.1 มินะก็ย้ายโรงเรียนไปที่อื่น ตอนที่ได้ยินข่าวนั้น ฉันช็อกจนร้องไห้หนักมาก ถึงขนาดคิดจะตามหาเธอเอง แต่แม่บอกว่าเธอจะกลับมาตอนม.3 ฉันเลยพยายามทำใจรอ

หลังจากเธอย้ายไป ชีวิตฉันก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป ฉันลืมเธอในที่สุด แต่แล้ววันหนึ่ง เมื่อฉันขึ้นม.3 เธอก็กลับมาจริงๆ ตอนที่เจอเธอครั้งแรก ฉันจำเธอไม่ได้เลย แต่เธอกลับยิ้มให้ฉัน ยิ้มที่ฉันรู้สึกคุ้นเคยแต่ไม่อาจนึกถึงที่มาของมันได้

"นี่เธอจำฉันไม่ได้จริงๆ หรอ?" เสียงของเธอเต็มไปด้วยความน้อยใจ "ฉันเสียใจนะเนี่ย"

"เอ๋... ใครกันนะ?" ฉันพูดอย่างลังเล ก่อนจะฉุกคิดได้ "อ๋อ! มินะใช่ไหม! ขอโทษทีนะที่ลืมไป ฮาๆ หลังจากนี้มาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเถอะ!"

"อื้ม เป็นเพื่อนกันนะ!"

หลังจากนั้น เราก็กลับมาสนิทกันอีกครั้ง ฉันชวนเธอไปกินข้าวและพูดคุยเรื่องราวในอดีต ฉันเล่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นตอนเธอไม่อยู่ เธอดูตกใจมากตอนที่ฉันบอกว่าฉันร้องไห้หนักขนาดไหน แต่สิ่งที่ทำให้ฉันประทับใจที่สุดคือ ตอนที่เธอลุกมานั่งข้างฉันแล้วพยายามปลอบ ฉันรู้สึกว่าเธอดูโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่มากกว่าที่ฉันเคยรู้จัก

หลังจากกินข้าวเสร็จ ฉันพาเธอมาส่งที่บ้าน แต่ตอนนั้นฉันรู้สึกเพลียมากจนหลับไปโดยไม่รู้ตัว พอตื่นขึ้นมา ฉันก็พบว่าตัวเองกลายเป็น...ผู้ชายไปแล้ว!

ฉันรีบถามมินะว่าเกิดอะไรขึ้น เธอดูมีท่าทีลำบากใจเล็กน้อย ก่อนจะสารภาพว่าเธอทดลองยาเปลี่ยนเพศกับฉัน เพราะเธอต้องการพัฒนายาเพื่อขายในตลาดมืด แต่เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าจะทำให้ฉันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้เมื่อไหร่

"แล้วถ้าฉันกลับไปไม่ได้ล่ะ?" ฉันถามด้วยความกังวล

"ฉันจะพยายามทำยาแก้ดูนะ แต่ถ้ามันไม่ได้ผล เธออาจจะต้องอยู่แบบนี้ไปตลอด"

แม้จะตกใจและกังวล แต่ฉันก็พยายามยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันบอกมินะให้ลองทำยาแก้ต่อไป ส่วนฉันก็จะอดทนรอ และเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตในร่างใหม่นี้ไปก่อน

บางที...นี่อาจเป็นโอกาสที่ฉันจะได้ใกล้ชิดกับมินะมากขึ้นก็ได้ ใครจะรู้ล่ะ?