ผมและพี่

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 จุดเริ่มต้นของผมและพี่เกิดขึ้นที่โรงเรียนเเห่งหนึ่ง

ผมได้เจอกับพี่ครั้งแรกตอนผมย้ายมาเรียนต่อมัธยมศึกษาปีที่1ที่โรงเรียนแห่งนี้วันแรกที่ผมเห็นพี่คือวันปฐมนิเทศ

พี่ถือป้ายโรงเรียนครูได้พาไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำโรงเรียนแล้วบังเอิญผมหันไปเห็นพี่ความรู้สึกครั้งแรกคือแบบ

มันรู้สึกชอบมากๆเลยนะผมไม่รู้ว่าจะพิมพ์หรือพูดออกมาเป็นคำพูดยังไงแต่ผมโครตรู้สึกดีเลยนะ

ชอบตั้งแต่แรกเห็น รู้สึกคลั่งรักมากๆ   ผมกระวนวายทุกครั้งที่ผมได้เจอพี่ รู้สึกเป็นห่วง รู้สึกรักเลยก็ว่าได้

จากนั้นกลับบ้านมาผมพยายามหาช่องทางการติดต่อพี่ทุกๆอย่างเลยนะ แต่ไม่นานพี่แอดเฟสบุ๊คผมมา

ผมรีบรับแอด ผมรู้สึกเขินมากๆเลยนะ ผมรู้สึกมีหวังสุดๆ ใครจะไปคิดว่าเด็กน้อยคนนั้นมันจะหลงพี่ได้ขนาดนี้

แล้วผมก็ได้ทักไปแล้วเราคุยกันมาเรื่อยๆผมรู้สึกว่าพี่ก็น่าจะชอบผมบ้างแหละแต่คิดไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้

ผมพยายามสุดๆ ตามจีบ ตามดูแล เทคแคร์ทุกอย่าง ผมพยายามจริงๆนะ ที่จะได้พี่มา ผมทำเต็มที่

ผมไม่เคยคิดว่าพี่จะทิ้งผม หรือไม่ชอบผมเลย ผมไม่เผื่อความรู้ตอนแบบพี่จากไปเลยอ่ะ

ผมให้พี่ไปเต็มร้อยจริงๆ ผมโครตรักพี่เลย เราคุยกันได้มาหลายเดือนนะ เราโทรกันทุกวัน เราคอลกัน

ตอนนนั้นผมคิดว่าพี่มีผมคนเดียวเลยนะ ผมไม่คิดว่าพี่จะมีใครไหม เพราะทกุๆวันพี่อยู่กับผมตลอด 

ไม่ว่าจะเลิกเรียนหรือกลับบ้านทุกๆคืนมันจะมีสายพี่อยู่ทุกคืน มันทำให้ผมรู้สึกแบบผมมีหวังสุดๆ 

ว่าวันหนึ่งพี่จะหันมารักเด็กน้อยคนนั้นบ้าง ผมเก็บทุกช่วงเวลา ทุกความรู้สึก  ทุกๆอย่างเอาไว้นะ 

พี่จำได้ไหมตอนพี่บอกผมว่า ถ้าแฟนเก่าพี่กลับพี่ต้องกลับไป ตอนนั้นผมรู้สึก…… อยากร้องไห้นะเว้ย

แต่ทำไม่ได้ เพราะผมรู้เราไม่ได้เป็นไรกัน ผมเข้าใจ พี่บอกว่าที่พี่อยู่กับผมทุกวันมันก็ดีแล้ว

แล้วพี่พูดออกมามาว่า “พี่ไม่ชอบเด็กพี่ชอบคนที่โตกว่า” พี่รู้ไหมผมพยายามเพื่อพี่ทุกอย่าง

ผมรู้สึกเสียใจจริงๆ จากนั้นเราไม่คุยกันเลย ผมพยายามทุกวีธีอยากดึงพี่ไว้ แต่สุดท้าย..พี่ก็ไป

จากวันนั้นเราไม่ได้คุยกันเลย…จนมาถึงในช่วงปิดเทอมผมได้แต่งเพลงให้พี่เขามัน ไม่เพราะเลยครับ

แต่มันคือความรู้สึกของผมทั้งหมดเลย ผมทำเพลงมาเรื่อยๆเพราะผมใช้เพลงในการลืมพี่ 

ผมใช้เวลา3ปีเลยนะ กว่าลืม กว่าจะไม่นึกถึง มันยากจริงๆที่จะมูฟออน 

ให้ผมเล่ามันคงไม่หมดจริงๆเพราะตลอดเวลา3ปีนี้มันเต็มไปด้วยนํ้าตา ความทรงจำ ความรัก

ที่ผมมอบ…แต่พี่ทิ้งมัน ผมเข้าใจตลอดเลย วันนี้เด็กน้อยคนนั้นโตขึ้นแล้วนะ 

ผมก็ยังคิดถึงนะ ผมอยากจะได้ยินเสียงพี่ อยากเห็นรอยยิ้มเสียงหัวเราะของพี่อีกนะ

พี่จะอยู่ในใจผมตลอดไปไม่ว่านานแค่นั้นก็ตาม ผมรักพี่นะ. อยากกลับไปคุยจัง

สถานะอะไรก็ได้แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วนะเราไม่ได้เจอกันมาหลายปีเเล้วนะ

วีรวัลย์ของผมนี้ิคือเพลงแรก. สุดท้ายแล้วจริงๆ ผมยังรักพี่เสมอนะ.