"นายมันบ้าไปแล้วไม่มีใครอยู่กับนายได้หรอก" เสียงผู้เป็นเพื่อนตะโกนด่าอย่างกริ้วเมื่อรู้ความจริงว่าคนที่ตนคิดจะสนิทด้วยกลับเป็นโรคอะไรบ้าๆ
"ทำไมล่ะ...นายรับมันไม่ได้หรอ? " ร่างสูงผิวสีแทนเกริ่นถามออกมา
"อยู่ไม่ได้อหรอก...มึงอันตรายเกินไปว่ะไอ้แทฮยอง" จินยองพูดออกไปโดยไม่คิดถึงใจของอีกฝ่ายว่าจะรู้สึกเช่นไร ใครจะไปอยู่ได้กันว่ะไอ้นี่มันโรคจิตน่ะ
แทฮยอง ชายหนุ่มผิวสีแทนหน้าตาคมง่ายๆเขาดูดีไปหมด หล่อคำนี้เหมาะกับเขามากถ้าไม่ติดว่าเป็นอาการสองบุคลิกทียากจะหายเขาเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ววิธีรักษาไม่มีเว้นแต่ว่าจะ เยียวยาใจตนเองหรือมีความรู้สึกที่ดีขึ้น เขาต้องการคนที่จะมาเติมเต็มสีสันในชีวิตที่แย่ "ยุนกิ" แฟนหนุ่มรุ่นพี่ของแทฮยองเขาไม่เคยรู้เรื่องที่แทฮยองเป็นและอาการ มันก็ไม่เคยแสดงออกมาด้วยนะซิ
เพล้ง!!!
ข้าวของภายในคอนโดหรูกระจัดกระจายไปทั่วทั้งห้องเพราะว่าฝีมือของคนที่ทำมัน
"อย่ามายุ่งกับกู" "ทะ...แทฮะ..."
"ออกไป!! "
เสียงตวาดของร่างสูงดังลั่นเมื่ออาการประหลาดที่มันไม่ค่อยมาแต่เดี่ยวนี้มันดันกลับมา แบบที่ว่าทุกอย่างพังไปหมด
"ฮึก...นายเป็นอะไรแทฮยอง.." ยุนกิมองการกระทำของชายหนุ่มอย่างหวาดกลัว เขาไม่เคยเห็นแฟนหนุ่มมีอาการแบบนี้มาก่อน มันดูไม่ไช่แทฮยองคนเดิม แทฮยองคนนี้' น่ากลัว' จนยุนกิแทบจะไม่เข้าใจ
"กูไม่ไช่ไอ้เหี้ยแทฮยองแสนดีอะไรนั่นหรอกนะ..อย่ามาทำสำออยหน่อยเลย" ปากร้ายๆข่มขู่คนตัวเล็กอย่างไม่ใยดีส่ยตาคมที่ช่างเย็นชาราวกับ ว่าไม่เคยรักกัน
"เอาเค้ากลับมานะ...เอาแทฮยองของพี่กลับมานะ"
"ฝันเถอะร่างไอ้นี่กูจะอยู่ตลอดไป...โลกนี้จะไม่มีมันอีก"
อันยองค่ะฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะมีปัญหาอะไรติดขัดยังไงให้อภัยเรา ทีนะคะทุกคน
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น