ชีวิตนี้...ขอมอบแด่เธอ[12]

เนื้อเรื่อง

ตอนนี้เวลา 7.00 น. แล้ว

“วันนี้ฉันวาง plan ไว้แล้วว่าเรียนเสร็จก็จะไปเยี่ยมชินจิที่โรงพยาบาล” ฉันรีบแต่งตัวทานข้าวและไปโรงเรียนเรียนทันที ^ V ^

ฉันกำลังเดินเข้าโรงเรียน เหลือบไปเห็นยัยโอริกำลังจีบหนุ่มๆอยู่ มันเป็นธรรมชาติที่ยัยโอริจะหาหนุ่มๆรุ่นน้องที่โรงเรียน

“นี่ยัยโอริ ไม่ทันไรแกก็ไปจีบหนุ่มอีกแล้วนะ” ฉันตะโกนไปหายัยโอริ และแล้วยัยโอริรีบวิ่งมาหาฉันทันที เพราะกลัวความแตกเรื่องที่ไปจีบหนุ่มบ่อยๆ

“นี่ ยัยมิ แกจะเสียงดังไปทำไมวะ ฉันเสียหายนะแก” ยัยโอริว่าฉันใหญ่เลย

“โอเคๆฉันจะไม่พูดแบบนั้นก็ได้แต่แกต้องไปเยี่ยมโชจิที่โรงพยาบาลกับฉัน” ฉันยื่นข้อเสนอให้กับยัยโอริ

“ก็ได้ๆ ฉันไปกับแกก็ได้ แต่อย่าลืมนะ แกสัญญากับฉันแล้ว” โอริพยักหน้าตอบตกลงกับฉันแถมยังทำหน้าบึ้งอีก

“จ๊า เพื่อนร๊ากกกกก” ฉันยิ้มดีใจสุดๆ ที่มีเพื่อนรักอย่างโอริ ^ O ^

เมื่อฉันเรียนเสร็จเรียบร้อยฉันก็รีบเดินออกมาจากโรงเรียนกับยัยโอริทันทีเลยละ ฉันกำลังเดินทางไปโรงพยาบาล ฉันขึ้นแท๊กซี่ไปจอดอยู่บริเวณหน้าโรงพยาบาล  ตอนนี้ฉันถึงหน้าโรงพยาบาลแล้ว

ฉันรีบขึ้นไปห้อง 543 ฉันคิดถึงเขาจังเยย เขากำลังทำอะไรอยู่น๊า

ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้อง ฉันเห็นโชจิกำลังนั่งดูทีวีอยู่คนเดียว เขาท่าทางดูเหงามากเลย

“จ๊ะเอ๋.........ทำไรอยู่จ๊าๆ” โชจิหันมาทางฉัน วิ่งเข้ามากอดฉันทันที  > V <

ฉันรู้สึกว่าตอนโชจิกอดฉันเหมือนกับเด็กคนนึงเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมองว่าเขาน่ารักมากเลยๆละ

“มิ ฉันคิดถึงเธอจังเลยที่โรงเรียนเป็นไงบ้าง มีใครแกล้งเธอหรือเปล่า” โชจิถามฉันด้วยสีหน้าจริงจัง

“แหม อิจฉาจังเลย นี่มิฉันไปซื้อของอะไรกินข้างล่างก่อนนะ เดี๋ยวมานะจ๊ะ เพื่อนเลิฟ ” โอริพูดกับฉันเสร็จก็เดินเปิดประตูลงไปข้างล่าง

“มิ วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วนิ ที่ฉันสัญญากับเธอไว้ตอนที่เราเจอกัน ว่าฉันจะทำให้เธอรักฉันเหมือนเมื่อก่อนใน Chat ได้ไหม ที่ที่เราเจอกันในนั้นไง ” ฉันพยักหน้าให้กับโชจิ

“ได้สิ.........” ฉันบอกกับโชจิ ^ 0 ^

“แล้วเธอว่ายังไงละ ตกลงเธอตกลงจะคบกับฉันหรือเปล่า” ฉันหน้าแดงทันที่เมื่อฉันได้ยินคำถามจากปากของโชจิ

“อืม...........” ฉันคิดสักพัก และทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น

“ตกลง ฉันจะคบกับเธอ แต่มีข้อแม้” ฉันยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่โชจิ

“อะไรก็บอกมาสิ ฉันทำให้เธอได้เสมอแหละ” โชจิตอบฉันทันที

“ก็ เธอต้องห้ามนอกใจฉันนะ เธอต้องรักฉันคนเดียว เธอต้องอยู่ข้างฉันเสมอ...” ฉันบอกโชจิด้วยสีหน้าที่แดงไปหมดแล้ว

“เรื่องแค่นี้เองหรอ ไม่ว่าจะมีใครเข้ามาในชีวิตฉัน ฉันก็จะไม่สน ฉันจะรักเธอ จะอยู่ข้างเธอเพียงคนเดียว” โชจิตอบและทำท่ามั่นใจสุดๆเลย

“ในที่สุด แพนด้าที่รักของฉันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ฉันรักเธอนะ แพนด้าน้อย” โชจิพูดกับฉัน

“ตาบ้าเอ้ย เรียกฉันว่า แพนด้าอีกแล้ว เดี๋ยวจะโดน” ฉันขู่ตาโชจิ * + *

“โอ๋ๆ ฉันล้อเล่นน้า” โชจิยิ้มให้ฉันเหมือนทุกครั้ง

                 ตอนนี้ชีวิตฉันเหมือนกับดอกไม้ที่มีพร้อมทั้งแสงแดด มีพร้อมทั้งน้ำ มีพร้อมทั้งปุ๋ย ที่จะทำให้ต้นไม้ต้นนี้แข็งแรงและยืนต่อไปได้ ถ้าวันใด ฉันขาดสิ่งใดสิ่งนึงไปฉันก็จะตาย และแล้วฉันก็มีคนที่ฉันรักเหมือนกับทุกคนแล้ว ฉันได้เรียนรู้อะไรๆจากโชจิเยอะ หลังจากที่โชจิออกจาก โรงพยาบาล เขาก็มารับฉันทุกเช้าและก็มาส่งฉันทุกเย็นเลย เขาเป็นห่วงฉันเสมอๆ ไม่ว่าเรื่องเรียนของฉัน เรื่องครอบครัวฉัน เรื่องต่างๆนาๆ ฉันคิดว่า นี่ละคนที่ฉันรัก คนที่ฉันอยากจะใช้ชีวิตร่วมด้วย โชจิ ฉันรักเธอนะ ฉันจะไม่มีใครอีกนอกจากเธอ ฉันสัญญา..............