ชีวิตนี้...ขอมอบแด่เธอ[10]

เนื้อเรื่อง

ฉันรีบกลับบ้าน เพื่อที่จะไปดูที่ Chat ของฉันใน คอมพิวเตอร์ของฉัน แต่ฉันก็ไม่เห็น โชจิ Online สักที ฉันรอแล้วรออีกรอจนฉันหลับคาโต๊ะคอมพิวเตอร์ของฉัน

เหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่วันก็จะครบ 1 เดือนที่ โชจิให้สัญญากับฉัน แต่ฉันไม่เจอแม้วี่แววของโชจิเลย ฉันคิดว่าเขาคงไปจากฉันจริงๆแล้วสิ  ชีวิตนี้ฉันคงจะไม่มีแฟนกับเค้าสักทีแน่เลย ฉันเหงาเวลาที่ฉันไม่มีใคร ทางเดินที่มีสาวน้อยเพียงคนเดียว ทางเดินที่มืดมีแค่แสงไฟริมทางที่สลัวๆ ฉันกำลังเดินอยู่คนเดียวใต้ท้องฟ้า มีดาวประกายระยิบระยับ ฉันมองทางเดินที่เดียวดาย มีฉันเพียงคนเดียว

“ไม่รู้ทำไม ฉันจึงคิดถึงโชจิแบบนี้ เป็นเพราะมะก่อนเขาเป็นแฟนฉันหรอ……” ฉันถามตัวเอง ที่ทำไมฉันต้องคิดถึงนายนั้น T ^ T

วันนี้วันพุธแล้ว โรงเรียนฉันมีกระทรวงอะไรมาตรวจก็ไม่รู้ โรงเรียนเลยจัดให้นักเรียนหยุด 1 วัน ฉันเลยไม่รู้จะทำอะไร เลยโทรไปหา ยัยโอริ

“โอริหรอ ว่าไงแกรู้คนที่ช่วยชีวิตฉันได้หรือยังนิ” ฉันถามยัยโอริในโทรศัพท์

“ก็พอรู้นะ ฉันรู้แค่ที่โรงพยาบาลที่เทอไปพักหน่ะแหละ ชั้น 5 ห้อง 543” ฉันรู้สึกดีใจมากเลยที่ฉันรู้ว่าคนที่ช่วยชีวิตฉันอยู่ไหน ^ W ^

“หรอๆ โอเคฉันจะไปหาคนที่ช่วยชีวิตฉัน ว่าจะไปขอบคุณสักหน่อย นี่แกไปเจอฉันหน้าโรงพยาบาลนะ ฉันจะรอแก” ฉันรีบนัดยัยโอริแล้วก็รีบแต่งตัวออกจากบ้าน และฉันจะไปซื้อดอกไม้เพื่อจะเตรียมไปขอบคุณคนที่ช่วยชีวิตฉันเต็มที่

ฉันอยู่หน้าโรงพยาบาลกับยัยโอริแล้ว ฉันกำลังเดินเข้าไปในโรงพยาบาล

“เอ่อ......ฉันมาเยี่ยมคน ที่อยู่ชั้น 5 ห้อง 543 อ่ะค่ะ” ฉันบอกกับพยาบาลคนหนึ่งที่ เค้าเตอร์ ของโรงพยาบาล

“อ๋อ.....ได้ค่ะแต่คนไข้ยังไม่ฟื้นนะคะ กรุณาอย่าส่งเสียงดังนะคะ  เชิญขึ้นลิฟต์ตรงนั้นได้เลยนะคะ” พยาบาลคนนั้นบอกกับฉัน

“ได้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” ฉันกับยัยโอริขอบคุณนางพยาบาล ^ V ^

ฉันกับโอริก็ขึ้นลิฟต์พร้อมกับดอกไม้ 1 ช่อใหญ่ๆ เลย........ฉันเดินไปหน้าห้อง 543 และฉันก็กำลังเปิดประตูเข้าไป.........