ชีวิตนี้...ขอมอบแด่เธอ[7]

เนื้อเรื่อง

ฉันเลยเตะเสยหน้าไอหน้ากลมพวกของไอหน้าเหลี่ยมจนมันกระเด็นส่วน พวกของมันอีก 2-3 คน เห็นเลยจะมาช่วยรุม แต่ฉันก็ใช้ วิชาเทควันโด้ ที่ฉันเรียนมาตั้งแต่เด็ก จนพวกมันสะบักสะบอม ไปหมดจนเหลือไอหน้าเหลี่ยมคนเดียว แต่สักพักก็มีเสียงผู้ชายคนนึงที่คุ้นๆหู นั้นก็คือ โชจินั้นเอง นายนั้นเข้ามาขวางหน้าฉันกับไอหน้าเหลี่ยม ยกกำปั้นพร้อมที่จะสู้กับไอหน้าเหลี่ยม

“แกคิดว่าแกแน่แค่ไหน จะมาทำคนที่ฉันรัก”  โชจิพูดเสียงที่โกรธมาก สักพัก โชจิเลยง้างมือไปชกหน้าไอหน้าเหลี่ยมจนฟันมันหักไปเลย

“เธอเป็นไงบ้าง เห็นไหมฉันบอกแล้วให้ฉันเดินกลับบ้านกับเธอก็ไม่เอา เจอดีเลยเห็นไหม” โชจิพูดอย่างเป็นห่วงฉัน

“ แล้วนายเห็นไหมละ ลูกน้องมันไปนอนกองตรงนั้นอะ”  โชจิมองพวกนั้นและหันมาลูบหัวฉัน  >~<

“เก่งจังเลยนะ สาวน้อย ทีหลังก็ระวังๆหน่อยละกันนะครับ ” ฉันรู้สึกดีจัง มีคนมาเป็นห่วงฉันแต่เป็นนายโชจิซะนิ ฉันเลยให้ได้แค่ 10% เต็ม 100 ละกัน ^O^

“คอยดูนะ ฉันจะไม่ให้เธอห่างจากสายตาฉันได้เลย” โชจิยิ้มให้ฉันเหมือนเคย

ฉันก็เดินกลับบ้านโดยที่มีโชจิเดินอยู่ด้วย และแล้วฉันก็มาถึงบ้านซักที

“ อะ โชจินายกลับบ้านได้แล้ว ถึงบ้านฉันแล้วนะ ”

“ โห นี่เธอจะไม่ชวนฉันเข้าบ้านดื่มน้ำอะไรก่อนหรอ ” โชจิยิ้มกรุ่มกริ่ม

“ นี่นาย ฉันอุตส่าห์ให้นายมาส่งฉันที่บ้านก็ดีแล้วนะ นายจะเอาอะไรอีก”ฉันตะหวาดใส่โชจิ + * +

“ เธอนี่จริงๆเลยนะ” โชจิพูดเสร็จแล้วครุ่นคิดสักพัก

“งั้นถ้าไม่ให้ฉันเข้าบ้าน เธอต้องให้ฉันมารับตอนเช้าและมาส่งตอนเย็นที่บ้านทุกวัน โอเคปะ?” โชจิยิ้มร่า

“ไม่ได้นะ นายจะทำแบบนี้ไม่ได้” ฉันรีบพูดปฎิเสธเขาทันที

“ งั้นฉันขอเข้าบ้านหน่อยนะ ” โชจิทำท่าจะเข้าบ้านฉันแต่ฉันมากันไว้ได้ก่อนพอดี

“ โอเคๆ นายจะทำอะไรก็ทำไปเหอะ ” ฉันตอบแบบเซ็งๆ แล้วกำลังจะเดินเข้าบ้าน

“ โอเค พรุ่งนี้ 6 โมงเช้าฉันจะมารับเธอ” พอโชจิพูดเสร็จก็รีบหนีฉันไปทันทีเพราะกลัวฉันจะตอบปฎิเสธอีก

“ เน้.........ไม่ได้นะ นายจะมารับฉันเช้าเกินไปไม่ได้เพราะฉันยังไม่ตื่นเลย” ฉันตะโกนไปแต่เขาก็ไม่ได้ยิน

ฉันก็รีบเข้าบ้านเตรียมตัวอาบน้ำ และรีบทำการบ้านให้เรียบร้อยและฉันก็มานั่งเปิดคอมพิวเตอร์สุดโปรดของฉันเพื่อมาดูว่า โชจิอยู่ในห้อง chat หรือเ ปล่า