ROBOT RETURN

DR. ริช วิศวกรอัจฉริยะผู้เป็นบุคคลที่สร้างโปรแกรม มีสมองอันปราดเปรื่องโดยเฉพาะกับเรื่องการรังสรรค์หุ่นยนต์ มีชื่อเสียงเงินทองและมีอิทธิพลในวงการเทคโนโลยี ได้กลับไปยังเมืองบ้านเกิดที่ชื่อว่า Snug City เมืองนี้เป็นเมืองที่ถูกทิ้งเพราะสงครามของมนุษย์และหุ่นยนต์ที่มีมาอย่างเนิ่นนานนับร้อยปี

เมื่อเดินไปเรื่อยๆ ก็ไปพบเจอกับหุ่นตกรุ่นที่มีสภาพสนิ่มเกาะไปทั่วทั้งร่างหุ่น เลยตัดสินใจเอาหุ่นตัวนั้นกลับบ้าน และจัดการยกเครื่องให้ใหม่ทั้งตัว นั่งลุ้นว่าจะเปิดระบบใช้งานได้หรือเปล่า สรุปว่าใช้ได้ หุ่นตัวนี้พิเศษกว่าหุ่นตัวอื่นๆ เพราะสามารถแสดงความรู้สึกผ่านสีหน้าท่าทาง รัก ชอบ โกรธ เศร้า หลง เกลียด ก็สามารถทำได้อย่างกับเป็นคนจริงๆ

“คุณเป็นคนซ่อมแซมผมหรอ”

หุ่นตัวนั้นตั้งคำถามและพูดมันออกมา ด้วยอารมณ์ที่เรียบเฉย

“ใช่ฉันเอง”

ริชตอบกลับไปและยิ้มให้ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ ตัวของหุ่นยนต์ตัวนี้

“งั้นหรอ ผมรู้สึกขอบคุณจริงๆ ขอบคุณนะครับ”

หุ่นยนต์ยิ้มและกล่าวขอบคุณ ด้วยรอยยิ้มที่ดูนุ่มนวลอ่อนโยนริชเกิดอาการหน้าแดงขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ หัวใจเองก็เต้นแรง

“นายมีความรู้สึกด้วยหรอ...”

ริชถามกับหุ่นตัวโต

“ครับ ชอบ เกลียด โกรธ รัก เศร้า ผมรู้สึกได้ครับ”

หุ่นตอบกลับพร้อมยิ้มให้

“นายจำชื่อตัวเองได้มั้ย จะได้เรียกถูก”

ริชถาม

“มีครับจำได้แต่ช่วยตั้งชื่อใหม่ให้ผมดีกว่าครับเพราะคุณคือเจ้าของคนใหม่ของผม เจ้าของเก่าเป็นคนเอาผมไปทิ้งไว้ที่นั่น”

หุ่นตัวนี้ขมวดคิ้วทำหน้าเศร้าเล็กน้อย ริชอึ้งและหน้าแดงเพราะไม่นึกว่าหุ่นยนต์ตัวนี้จะมีความรู้สึกได้แบบคนจริงๆ

(ให้ตายเถอะหล่อจริงๆ เป็นแค่หุ่นยนต์เองนะ)

“ฟิล ต่อจากนี้นายชื่อ ฟิล”