สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 54 : บทที่ 54 คาดเดาไม่เคยผิด

“ขอโทษที่รบกวน แต่ว่าตรงนี้ ฉันขอนั่งได้ไหม”

เมื่อนักเรียนชายคนนั้นหันหน้ากลับมาเจอกันต์ เขาก็เริ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจ

“เฮ้ ไม่เอาน่าเพื่อน ตรงนี้ฉันมาก่อนก็ต้องได้นั่งก่อน”

ดูจากวิธีการพูดและการกระทำแล้วบางทีผมคงจะคิดมากเกินไป นักเรียนคนนี้ไม่ใช่ปีศาจแน่ ๆ

แต่เพื่อความปลอดภัย อยู่ใกล้ ๆ เธอไว้จะดีกว่า

“ได้ ถ้าอยากนั่งก็เชิญตามสบาย กานต์เราไปนั่งที่อื่นกันเถอะ”

ผมชี้นิ้วไปยังที่นั่งด้านหลัง และมองไปที่กานต์

เมื่อกานต์ได้ยินประโยคที่ผมพูดเธอก็ลุกขึ้นยืนและเดินนำผมไปทันที

ทิ้งให้นักเรียนชายคนนั้นนั่งมองด้วยความงุนงงสงสัย

ที่นั่งที่ผมเลือกนั้นเป็นที่นั่งชิดกับมุมของอัฒจันทร์พอดี

ทำให้ด้านหนึ่งของกานต์เป็นกำแพงและอีกด้านก็มีผมนั่งอยู่

“ขอบใจที่ช่วยนะ ฉันคุยกับคนแปลกหน้าไม่ค่อยเก่งด้วย” กานต์เอ่ยและส่งรอยยิ้มให้กับผม

เหตุผลที่สำหรับกานต์แล้วกันต์ไม่ใช่คนแปลกหน้าเพราะพวกเขาคุ้นเคยกันมาแล้วในระดับหนึ่ง ถึงแม้จะไม่ค่อยได้คุยกันก็ตาม

เธอกำลังจะโดนฆ่ายังยิ้มได้อยู่อีกเหรอ ผมอยากพูดออกไปแต่ใจมันบอกว่าหยุด

ถ้าผมพูดออกไปก็ทำอะไรไม่ได้เพราะพวกมันยังไม่เผยตัวออกมา ถ้าแตกตื่นเกินไปบางทีพวกมันอาจจะซ่อนอยู่ในร่างมนุษย์ตลอดไปเลยก็ได้

และนั่นจะทำให้ภารกิจไม่สำเร็จ ในครั้งนี้ผมต้องใช้กานต์เป็นตัวล่อ แต่ไม่ต้องกังวลไป ผมจะปกป้องเธอเป็นอย่างดี

เมื่อทุกคนได้ที่นั่งแล้ว จึงได้เวลาเริ่มการสาธิตของพวกรุ่นพี่

บนสนามประลองมีรุ่นพี่เดินขึ้นมา2 คนและเริ่มการอธิบายต่าง ๆ

อ๋อใช่มันเป็นความรู้ที่ผมเคยมีอยู่แล้ว อาชีพนักดาบเวทกับสายเรียนกายภาพกึ่งเวทคงไม่ต่างกันมากเท่าไหร่นัก

ในเวลาต่อมาการสาธิตภาคปฏิบัติจึงได้เริ่มขึ้น

รุ่นพี่บนสนามประลองทั้ง2 คนเปลี่ยนมาใช้ดาบจริงและฟาดฟันเข้าใส่กัน

การต่อสู้จบลงที่เสมอกันทั้งคู่ พวกเขาไม่ได้จริงจังกับการต่อสู้มากนัก

“เมื่อรุ่นพี่โชว์ให้รุ่นน้องดูหมดแล้ว ในครั้งนี้ก็ได้เวลาที่รุ่นน้องจะแสดงฝีมือบ้าง มีใครอยากลองไหม”

รุ่นพี่ตะโกนเสียงดังแต่ทว่าไม่มีใครกล้าออกมาสักคน

ในหมู่เด็กใหม่ย่อมที่จะไม่มีใครกล้าไปสู้อยู่แล้ว เพราะสู้ไปยังไงก็แพ้

“ถ้าไม่มีใครออกมาพี่จะสุ่มเอาแล้วกัน” รุ่นพี่ชายคนนั้นเริ่มหันมองไปรอบ ๆ ตัว

หลังจากมองไปมองมาสักพัก เขาก็พูดขึ้น

“เธอคนนั้นลุกเลย เร็วเข้า”

รุ่นพี่ชี้นิ้วมือไปที่กานต์ และพยายามกวักมือเรียก

ท่ามกลางสายตาของคนนับร้อยพากันมองมาที่เธอ และพยายามกดดันให้กานต์ออกไป

“ระวังตัวให้ดี เธออาจจะเจอแบบที่โรงเรียนอีกก็ได้” ผมกล่าวเตือน

“ฉันเข้าใจว่าเป็นห่วง แต่ไม่เป็นไรหรอก” กานต์ยังยืนกรานที่จะเดินออกไป

อาจจะเป็นอย่างที่เธอพูดก็ได้ผมอาจจะกังวลมากเกินไป แต่ผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี

ผมรีบเดินไปใกล้ ๆ ขอบลานประลอง ถ้าผมคิดไม่ผิดรุ่นพี่คนนั้นแหละที่เป็นปีศาจโบราณในคราบมนุษย์

ทำไมคนตั้งเป็นร้อยถึงจงใจเลือกผู้หญิงมาเป็นคู่ซ้อม ทำแบบนี้อาจจะมีแต่โดนด่าเท่านั้น

กานต์เดินขึ้นไปบนลานประลองพร้อมกับดาบจริงที่ได้รับมาจากอาจารย์ฟอร์ด

“ไม่ต้องเกร็งไป แค่โจมตีเข้ามาด้วยแรงทั้งหมดที่เธอมีก็พอ”

รุ่นพี่พยายามทำตัวสบาย ๆ เป็นตัวอย่างให้กานต์ดู

“พร้อมแล้วนะ พี่จะโจมตีด้วยการใช้กายภาพก่อน” รุ่นพี่คนนั้นกุมดาบด้วยมือทั้ง2 ข้าง

จากที่มองดูกานต์กำลังเตรียมพร้อมตั้งรับแล้ว และวิถีดาบของรุ่นพี่ก็คาดเดาง่าย กานต์คงจะรับมือได้

แต่ในชั่วพริบตาก่อนที่รุ่นพี่คนนั้นจะได้เข้าโจมตีนั่นเอง

เปลวไฟสีดำทมิฬได้ถูกจุดขึ้นที่ใบดาบ ใช่แล้วมันก็คือเปลวเพลิงปีศาจทมิฬนั่นเอง

และคนที่จะใช้ทักษะนี้ได้ ต้องมีสายเลือดปีศาจไหลเวียนอยู่

ร่างของรุ่นพี่คนนั้นค่อย ๆ เปลี่ยนไป ฟันที่แหลมคม เขาทั้ง2 ที่งอกขึ้นมาและกรงเล็บ

รุ่นพี่ได้เปลี่ยนร่างกลายเป็นปีศาจแบบเต็มตัวแล้ว

ดาบที่ลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงทมิฬตวัดเข้าโจมตีอย่างเต็มกำลัง

การตวัดดาบนั้นเพียงแค่กวาดผ่านก็เสยกองฝุ่นและพื้นที่เป็นหินอ่อนให้เป็นรอยได้ในชั่วพริบตา

ฝุ่นสีเทาฟุ้งกระจายพร้อมกับการโจมตีที่เกิดขึ้น

แต่ทว่าดาบเล่มนั้นกลับฟันเข้ากับของแข็งบางอย่างและติดอยู่อย่างนั้น

เมื่อควันสีเทาเริ่มจางหายก็ปรากฏให้เห็นม่ายพลังหรือบาเรีย

มันเป็นม่านพลังสีทองดำ ส่องประกายสวยงาม

การโจมตีของรุ่นพี่คนนั้นแทบจะสร้างความเสียหายให้กับม่านพลังนี้ไม่ได้ อย่างมากก็แค่รอยฟันบาง ๆ เท่านั้น

เมื่อควันที่ฟุ้งกระจายอยู่ได้จางหายไปจนหมด ราวกับแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมาในกลุ่มหมอก

ปรากฏให้เห็นกันต์ในชุดคลุมสีดำที่กำลังยืนอยู่เบื้องหน้าของกานต์

กันต์เดาออกตั้งแต่แรกแล้วว่ารุ่นพี่คนนี้คือปีศาจโบราณที่เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์

------------------------

ในช่วงวันที่ 29-31 ผมจะลงวันละ 2 ตอนนะครับ (ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่)

ขอให้เที่ยวกันให้สนุกและมีความสุขนะครับ

จาก Suru/2 

พอดีช่วงนี้ Suru/1 ไม่ค่อยว่างนะครับเลยไม่ได้มาอวยพรให้