สลับตัวละครเพื่อครองโลก-Switch characters to control the world

ตอนที่ 250 : ภาค 3-บท 50 ผู้ควบคุม

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ ณ เมืองหลวงอาณาจักรทางตอนใต้แล้ว กันต์ก็กลับมายังมิติของระบบอีกครั้งหนึ่ง

ที่แห่งนี้ยังคงเงียบเหงาและเปล่าเปลี่ยวสำหรับเขาไม่เคยเปลี่ยน

แม้แต่ห้องของผู้แลกเปลี่ยนข้ามมิติเองก็ยังว่างเปล่าไร้ซึ่งพ่อค้าหรือแม่ค้า

เมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนั้นกันต์จึงตัดสินใจออกไปจากห้องของระบบ เพื่อกลับเข้าสู่ร่างต้นของตน

“ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะนายท่าน” เสียงของริสาดังขึ้นก่อนที่เขาจะได้ลืมตาเสียอีก

เมื่อชายหนุ่มเบิกตาขึ้นมานั่นเอง สายตาของเขาก็ได้เข้าประสานกับริสาที่กำลังจ้องกลับมาโดยไม่กระพริบตาเลยแม้แต่น้อย

“ขออภัยที่ต้องเสียมารยาทค่ะนายท่าน ข้าไม่อาจปล่อยให้ท่านนอนราบไปกับพื้นได้”

ใช่แล้วในตอนนี้ผมกำลังนอนอยู่บนต้นขาของเธอคนนี้อยู่

“ไม่ต้องขอโทษหรอก ก็เธอทำเพราะเป็นห่วงไม่ใช่รึไง” ชายหนุ่มดีดตัวขึ้นนั่งไปกับพื้นหญ้าอย่างรวดเร็ว พร้อมกับสาดส่องสายตามองไปรอบ ๆ

ในตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ท่ากลางป่าเขาสักแห่งใดแห่งหนึ่ง เมื่อลองมองไปที่พระอาทิตย์กันต์ก็สามารถทราบได้ทันทีว่านี่เป็นช่วงเที่ยงของวันแล้ว

“จะกลับไปหากานต์คงต้องมุ่งตรงไปที่อาณาจักรทางตอนเหนือ เราจะใช้ประตูมิติข้ามไป” กันต์เริ่มอธิบายแผนการในหัวของตนคร่าว ๆ ให้เมดสาวได้ฟัง

“โดยส่วนตัวแล้วดิฉันขอแนะนำให้ยืนรอ คงจะเหมาะสมกว่า”

เสียงของไกอาดังขึ้นที่เบื้องหลังของชายหนุ่ม พร้อมกับร่างกายของเธอที่ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ใช้เวทมิติหรือเวทเคลื่อนย้ายใด ๆ ที่เธอทำมันก็เพียงแค่คิดถึงตรงจุดไหน ก็สามารถไปที่นั่นได้เลย

“มันไม่มีเหตุผลที่ฉันต้องทำตามความคิดของเธอใช่ไหม” กันต์หันหลังกลับและถามออกไป พร้อมกันกับริสาที่ก้าวเท้าออกมายืนด้านหน้า

“ตามปกติแล้วคุณก็เชื่อฟังคำพูดของดิฉันมาตลอด แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณจะเปลี่ยนไปแล้ว”

กันต์ที่ได้ยินดังนั้นเข้าไปก็ถึงกับพูดไม่ออกไปพักหนึ่ง เพราะที่ไกอาพูดมามันก็ถูกต้อง

ในระหว่างที่สถานการณ์กำลังตรึงเครียดอยู่นั่นเอง ทักษะสัมผัสเวทของกันต์ก็เตือนถึงบางสิ่งที่กำลังมุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วจากทางด้านหลัง

“ปีศาจค่ะนายท่าน” ริสาเอ่ยเตือนก่อนที่จะพุ่งตัวไปทางด้านหลังของกันต์และตวัดดาบระดับเทพเจ้าโจมตีออกไป

คมดาบสีขาวบริสุทธิ์ได้ปะทะเข้ากับใบมีดสีม่วงเข้าเต็ม ๆ และนั่นก็ได้เผยโฉมของบุคคลปริศนาออกมา

“ยังป่าเถื่อนไม่เปลี่ยนเลยน่ะมังกรน้อย”

เสียงของกานต์ได้ดังขึ้น พร้อมกับดาบในมือของเธอที่กำลังรับการโจมตีจากริสา

ในครั้งนี้กานต์สวมชุดเครื่องแบบของนักเรียนเต็มยศและปลอมตัวเป็นมนุษย์ธรรมดาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ระหว่างที่กำลังปะทะกันอยู่นั่นเองสายตาของกานต์ก็เหลือบมองไปเห็นไกอาที่กำลังยืนนิ่งอยู่ออกไปไม่ไกลนัก

“เห ผ่านไปไม่นาน นายก็หาผู้หญิงคนใหม่มาอีกแล้วเหรอกันต์”

เมื่อสิ้นเสียงของหญิงสาว ร่างของกานต์ก็ได้จางหายไปอย่างไร้ร่องรอย ก่อนที่จะปรากฏตัวอีกครั้งหนึ่งที่ด้านหลังของไกอา

แขนทั้ง 2 ข้างของเธอโอบกอดไกอาจากด้านหลังและใช้มือข้างหนึ่งลูบหัวของเธอด้วยสีหน้าท่าทางเอ็นดู

“กรุณาช่วยหยุดลูบผมของดิฉันด้วยค่ะ” ไกอาที่ยังคงยืนนิ่งกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงอันเรียบเฉย

ถึงแม้ไกอาจะเอ่ยออกไปเช่นนั้นกานต์ก็ไม่มีท่าทีสนใจจะฟังเลยแม้แต่น้อย

“เลิกเล่นได้แล้วกานต์ ตอนนี้เธอรู้ใช่ไหมว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้น” กันต์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

ซัคคิวบัสสาวที่ได้ยินดังนั้นก็พลันหยุดมือไปโดยกะทันหันและหรี่ตาลง พร้อมกับปรับสีหน้าให้ดูจริงจังมากขึ้น

“ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ลัทธิบูชาปีศาจจะทรยศข้าจนได้ แต่เท่าที่รู้เจ้าพวกนั้นไม่ได้อยู่ฝั่งปีศาจและมนุษย์”

“แล้วหัวหน้าของพวกมันเป็นใคร มีวัตถุประสงค์อะไร ?”

กานต์ที่ได้ยินดังนั้นก็ผละตัวออกมาจากไกอาและคว้าข้อมือขวาของไกอาขึ้นมาข้างหนึ่งแล้วพินิจพิจารณาดูด้วยท่าทีสนอกสนใจ

“ลัทธิบูชาปีศาจ ว่ากันว่าพวกมันมีมาตั้งแต่ช่วงของจอมมารลำดับที่ 1 แล้ว ทำหน้าที่ค่อยสอดส่องและเป็นไส้ศึกในพวกมนุษย์ แต่ดูท่าเป้าหมายของพวกมันจริง ๆ คงไม่ใช่ช่วยฝั่งปีศาจแน่ มนุษย์เองก็เช่นกัน แต่พวกมันก็ไม่ได้มีหัวหน้าที่ตายตัว พวกมันมีผู้นำลัทธิที่เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ”

“ตอนแรกข้าก็กำลังพยายามเชื่อมโยงเรื่องราวเข้าด้วยกันอยู่ แต่จู่ ๆ มิติของป้านักเวทนั่นก็ดันหายไปแล้วส่งฉันทิ้งข้ามาแถวนี้ อันที่จริงข้าควรจะเป็นฝ่ายถามมากกว่าว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้น”

กันต์ที่ได้ยินดังนั้นก็พ่มลมหายใจออกมาด้วยความกังวลใจ

“อาณาจักรทางตอนใต้มีกลุ่มลัทธิบูชาปีศาจซ่องสุมกำลังพลอยู่พวกมันเองก็ไม่ลังเลที่จะทำลายเมืองอีกด้วย ในตอนนี้ชีวิตเป็นแสนกำลังถูกแขวนอยู่บนเส้นด้าย เราต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่พวกมันจะทำให้เรื่องราววุ่นวายไปมากกว่านี้”

สิ่งที่กันต์พูดมานั้นก็ไม่ถือว่าผิดไปเสียทีเดียว เพราะทางฝั่งมนุษย์เองก็กำลังเครียดแค้นสาวกลัทธิปีศาจที่โจมตีเมืองของตนอยู่ ส่วนทางฝั่งปีศาจเองก็มีหนี้แค้นอาณาจักรก็อบลินเช่นกัน

บางทีถ้าหากมีอาณาจักรใดอีกอาณาจักรหนึ่งที่ถูกทำลายไป มันก็อาจจะกลายเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่จุดชนวนสงครามขึ้นก็เป็นได้

ความโกรธแค้นของผู้คนไม่ใช่สิ่งที่จะหยุดกันได้ง่ายนัก ถึงจะพูดความจริงเรื่องที่ว่าลัทธิบูชาปีศาจเป็นตัวการหลักออกไป ก็คงพอคุมสถานการณ์ได้บ้าง แต่วิธีที่ดีที่สุดคงไม่พ้นการกำจัดพวกมันทั้งหมดให้หายไปก่อน

ในระหว่างที่กำลังสนทนากันอยู่นั่นเองริสาที่ยืนเงียบอยู่ตลอดเวลาก็ได้พูดแทรกขึ้นมา

“เรากำลังถูกล้อมค่ะนายท่าน จำนวนของพวกมันมีมากอยู่พอสมควร”

สิ่งที่กำลังเผยโฉมออกมาจากเงามืดของป่านั่นก็คือมนุษย์ในชุดคลุมสีดำนับร้อยคน ที่ล้อมเข้ามาจากทุกทิศทาง

ในมือของพวกมันแต่ล่ะตนล้วนมีอาวุธและคทาเวทกันทั้งนั้น ท่าทางลักษณะการเดินของพวกมันก็บ่งบอกได้ดีว่าไม่ได้มาดี

นักเวทชายคนหนึ่งที่ถือคทาไม้เก่า ๆ ได้เดินนำกลุ่มคนในชุดคลุมดำออกมา และหยุดยืนต่อหน้าของกันต์อย่างไม่เกรงกลัว

“บุคคลตามคำทำนาย ผู้นำลัทธิแห่งเราได้มอบหมายให้ฝากข้าให้นำข้อความนี้มาบอกต่อแก่เจ้า”

“เนื้อเรื่องบทสุดท้ายได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว อันที่จริงข้าก็อยากให้เรื่องราวมันดำเนินไปได้ไกลกว่านี้ แต่การกระทำของเจ้าที่นอกลู่นอกทางเสียจนไม่อาจควบคุมได้ มันได้เร่งให้ทุกอย่างรวดเร็วยิ่งขึ้น สงครามต้องจบลงด้วยสงครามเพราะสงครามคือสิ่งที่พวกมันต้องการและไม่อาจหลีกเลี่ยงได้”

“สุดท้ายนี้ข้าอยากขอให้เจ้าได้เตรียมตัวและเตรียมใจไว้ให้ดี เส้นทางที่เจ้ากำลังเดินมันไม่ใช่เส้นทางของนักบุญ หรือวีรบุรุษใด ๆ ทั้งสิ้น หากแต่เป็น-----”

ไม่ทันที่ตัวแทนลัทธิบูชาปีศาจจะได้กล่าวจบ โซ่สีขาวบริสุทธิ์ก็ได้ฝังเข้าไปกลางลำคอของเขาอย่างแม่นยำ

“สิ่งมีชีวิตหมายเลข 77932042525025 ได้กระทำการเผยแพร่วาจาต้องห้าม ขออนุมัติการแทรกแซงอย่างเร่งด่วน”

ที่นัยน์ตาของไกอาได้ปรากฏให้เห็นเส้นสายของระบบกลไกมากมายที่กำลังทำงานอยู่ภายใน พร้อมกับฝ่ามือของเธอที่มีโซ่สีขาวพุ่งออกไปตรงเข้ากลางลำคออย่างแม่นยำ

ทันใดนั้นเองร่างของสาวกลัทธิบูชาปีศาจคนนั้นก็พลันสลายกลายเป็นเศษเถ้าถุลีสีขาวบริสุทธิ์ เหลือทิ้งไว้เพียงแค่ชุดคลุมที่ร่วงหล่นลงกับพื้นดิน

เมื่อเหล่่าสาวกลัทธิบูชาปีศาจเห็นว่าฝ่ายตนเองถูกโจมตีก่อนก็บันดาลเพลิงโทสะออกมาและพุ่งตัวเข้าโจมตีกลุ่มของกันต์อย่างพร้อมเพรียงกันจากทุกด้าน

“นายท่าน !” ริสาตะโกนชื่อเรียกเจ้านายของเธอพร้อมกับโยนดาบระดับเทพเจ้าให้

กันต์ไม่รอช้ารีบยกมือขวาที่ขาดของตนเข้ารับดาบในทันที ซึ่งในเสี้ยววินาทีที่ดาบได้สัมผัสกับแขนขวาของชายหนุ่ม ดาบก็ได้แปรสภาพกลายเป็นมือขวาข้างใหม่ของเขาในทันทีทันใด

กานต์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ไกอาที่เห็นการกระทำเมื่อสักครู่ก็ถึงกับทำให้เธอทำสีหน้าตรึงเครียดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“เธอคือสิ่งที่พวกมันเคยพูดถึงไว้สิน่ะ กันต์หลังจากนี้เห็นทีเจ้ากับข้าคงมีเรื่องต้องทำกันอีกเยอะพอตัว”

“อยู่ในร่างของกานต์ทั้งทีก็รักษาบุคลิกให้ดีหน่อยเถอะ เมื่อก่อนเธอเรียบร้อยมากกว่านี้น่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยพลางตวัดดาบออกไปอย่างรวดเร็ว

“เจ้าชอบแบบเรียบร้อยมากกว่าสิน่ะ” กานต์กล่าวทวนคำพูดของกันต์ซ้ำอีกครั้งก่อนที่จะออกแรงเตะใส่กลางหน้าอกของสาวกลัทธิบูชาปีศาจที่พุ่งเข้ามา

ไกอาที่ยืนนิ่งใจกลางกลุ่มของพวกกันต์ที่กำลังรับมือสาวกลัทธิบูชาปีศาจอยู่นั้นจู่ ๆ ก็หลับตาลงพร้อมกับพูดขึ้น

“ภารกิจฉุกเฉิน กรุณารีบมุ่งหน้าไปยังอาณาจักรทางตอนเหนือให้เร็วที่สุด กองกำลังขนานใหญ่ของสาวกลัทธิบูชาปีศาจกำลังรุดหน้าเข้าโจมตีเมืองหลวงในอีกไม่ช้า”

เมื่อสิ้นเสียงของไกอา กันต์ก็ส่งสายตามองไปยังทางของริสาเพื่อส่งสัญญาณให้เธอรับรู้ว่าสู้ตรงนี้ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร

“กานต์ ฉันจะกลับไปที่เมืองหลวงอาณาจักรทางตอนใต้ก่อน ที่นั่นยังจุดข้ามมิติไปยังอาณาจักรทางตอนเหนืออยู่ เธอจะไปด้วยกันไหม ?”

“รีบไปเถอะกันต์ ฉันคิดว่ารอบนี้เราคงได้เจอกับผู้นำลัทธิของพวกมันแน่” กานต์ตอบกลับด้วยลักษณะบุคลิกท่าทางของกานต์คนเดิมอย่างน่าประหลาดใจ

เมื่อตกลงได้ดังนั้นกันต์ก็ได้เปลี่ยนดาบให้กลายเป็นสนับมืออย่างรวดเร็วก่อนที่จะชกกำปั้นลงกับพื้นดินอย่างรุนแรง

ทันใดนั้นเองผืนปฐพีโดยรอบก็เริ่มปรากฏให้เห็นรอยร้าวและสั่นสะเทือนอย่างน่าหวาดกลัว

กันต์ที่ใช้ทักษะทำลายปฐพีของเครกมานับไม่ถ้วนเขาก็เริ่มจำวิธีใช้มันจนสามารถเอามาประยุกต์ใช้ในรูปแบบของตนเองอย่างสมบูรณ์ได้สำเร็จแล้ว

หลังจากนั้นเองกันต์ก็อาศัยจังหวะที่พวกมันไม่ทันตั้งตัว รีบมุ่งหน้าตรงกลับไปยังทางอาณาจักรทางตอนใต้โดยทันที โดยมีกานต์ ริสา เป็นเพื่อนร่วมทาง อีกทั้งยังมีไกอาที่แอบตามไปอย่างลับ ๆ อีกด้วย