เลือน..ราง จบแล้ว มี e book

...เมื่อไหร่กันที่ท่านมองจ้าด้วยสายตาเยี่ยงนี้  

...เมื่อไหร่กันที่ท่านมองข้าด้วยสายตาไร้ความรู้สึกใดๆ

...เมื่อไหร่กันที่ท่านมองข้าด้วยสายตาเย็นชาเยี่ยงนี้ 

....ความรักของเราจืดจางไปตั้งแต่เมื่อใด ..ไม่สิความรักที่ท่านจืดจางตั้งแต่เมื่อใด

...เมื่อใดกันที่ไม่มีรักของเรา มีแต่ข้าที่รักท่าน 

....เมื่อใดกันที่มือของท่านที่จับมือข้าเย็นจืดไร้ความอบอุ่นใดๆ 

.....เมื่อไหร่ที่ท่านไม่เหลือรักให้ข้าแล้ว 

...ท่านทิ้งข้าไว้บนหอคอย ส่วนท่านมีบุปผางามมากมายล้อมรอบ 

....ท่านบีบให้ข้าอยู่ริมหน้าผา บีบให้ข้ากระโดดลงหน้าผาแห่งความเดียวดายอย่างเลือดเย็น 

.....ท่านเย็นชาถึงเพียงนี้เมื่อใด ข้ามิอาจรู้ได้ 

ข้ารู้เพียงความรักของท่านเลือนลางจนข้ามิอาจสัมผัสได้ 

....รักของเราเหลือแต่เพียงข้าที่จมอยู่กับซากหักพังเพียงเดียวดาย