นิทานมดง่าม

ข้อมูลเบื้องต้น

       ขณะที่ผมหยิบเลย์แผ่นหนึ่งออกจากซอง กำลังจะยัดมันเข้าปาก มันบังเอิญพลัดตกจากมือผม ผมกวาดมันออกจากห้องไปตกที่พื้นดินข้างหน้าห้อง  ไม่นานก็มีมดง่ามตัวหนึ่งเดินมาลากมันไป ไม่กี่นาทีต่อมาก็มีมดง่ามอีกตัวหนึ่งเดินเข้ามาทางฝั่งตรงข้าม แล้วก็พยายามลากแผ่นเลย์แผ่นนั้นไปทางฝั่งของตัวเอง  ทั้งสองต่างผลัดกันดึงแผ่นเลย์แผ่นนั้นกันไปมา สุดท้ายแล้วจึงตกลงกันว่า จะช่วยกันลากเลย์แผ่นนั้นไปทางฝั่งของมดง่ามตัวแรกที่พบกับเลย์แผ่นนั้น  มดง่ามทั้งสองพยายามลากมันไปทางรังของพวกตนได้สักระยะหนึ่ง  พวกมันต้องหยุดชะงัก เพราะเลย์แผ่นนั้นติดกับกอหญ้า แม้ว่าพวกมันจะพยายามออกแรงดึงเลย์แผ่นนั้นมากเท่าใด  แต่ก็ไร้ผล  พวกมันทั้งสองต่างก็หมดแรง พวกมันจึงทิ้งเลย์แผ่นนั้นไว้ แล้วเดินจากไป 

    หลังจากนั้นไม่นานก็มีฝูงมดคันไฟกว่าสิบตัว เดินตามกลิ่นมาพบกับเลย์แผ่นนั้น พวกมันพร้อมใจกันยกเลย์แผ่นนั้นขึ้นเหนือหัว แล้วแบกเลย์แผ่นนั้นเดินกลับรังซึ่งอยู่ทางตรงกันข้ามกับรังของมดง่าม  ฝูงมดคันไฟประสานงานกันได้อย่างลงตัวมาก  รังของมดคันไฟไม่มีสิ่งกีดขวางอะไรเลย  พวกมันจึงนำเลย์แผ่นนั้นกลับรังได้อย่างราบรื่น

    นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บางครั้งเราจำเป็นต้องเปลี่ยนทิศทาง ความอดทนอาจไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเสมอไป