ผมแค่จะหนีออกจากบ้าน กลับได้สามีมาแทนซะงั้น!

แนะนำตัวละคร

เดือน จันทรากูล ลูกชายโอเมก้าไร้ค่าของตระกูลผู้ดีเก่า หนีออกจากบ้านเพราะคุณพ่อจะยกเขาให้แต่งงานกับตระกูลเศรษฐีใหม่ชื่อดังและร่ำรวย เป็นสินค้าชิ้นหนึ่งแทนน้องสาวอัลฟ่าและน้องชายเบต้า ตามคำสัญญาหมั้นหมายเก่าแก่ของตระกูล

ภากร อาทิตยวงศ์ นักธุรกิจหนุ่มอัลฟ่าผู้มีไฟแรงสูง ส่งตรงจากมหาวิทยาลัยชื่อดังของโลก รับรองด้วยรางวัลนักศึกษาดีเด่น และรางวัลนักธุรกิจหน้าใหม่แห่งปีของสหรัฐอเมริกา กลับไทยมาเพื่อสานต่อธุรกิจครอบครัว และเป็นผู้นำตระกูลแทนคุณพ่อที่ล้มป่วยจากการทำงานหนัก

เรื่องย่อ

เงินสดสองพันบาทสุดท้ายยังไม่พอให้เดือนได้เปิดห้องในโรงแรมดีๆอยู่ด้วยซ้ำ แต่จะให้ทำไงได้ในเมื่อทั้งบัตรเครดิต บัตรเอทีเอ็ม โทรศัพท์มือถือ เสื้อผ้าเครื่องประดับทุกอย่างเขาได้ถอดทิ้งไว้ก่อนจะออกมาจากบ้านหลังนั้นแล้ว ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือแค่เสื้อยืดกางเกงยีนกับจี้ล็อกเกตที่มีรูปของคุณหญิงแม่เท่านั้น 

เงินสองพันที่ได้มาจากการประกวดวาดรูปก่อนเรียนจบ ม.ปลายเมื่อหลายเดือนก่อนเป็นสิ่งเดียวที่เดือนคิดถึง เงินที่เขาได้มาด้วยความสามารถของตัวเอง ไม่ใช่เงินของคุณพ่อที่ต้องการขายเขาเป็นสิ่งของ

เงินจำนวนนี้พอให้กินข้าวแกงข้างทางได้หลายมื้อ แม้จะไม่คุ้นเคยทว่าเดือนก็ต้องปรับตัวเพื่อเอาชีวิตรอด เพื่อสนิทสมัยเรียนล้วนหนีหาย เพราะแต่เดิมที่พวกเขาคบเดือนก็เพราะฐานะของเดือน ฐานะของ หม่อมหลวง เดือน จันทรากูล ลูกชายคนโตของ นาวาอากาศเอกหม่อมราชวงศ์ นาราธิป จันทรากูล ต่างหาก หาใช่เพราะตัวตนที่แท้จริงของเดือน

แม้จะอยู่อย่างสุขสบายมาทั้งชีวิตแต่สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของเดือนก็บอกให้เขารู้ว่าเงินสองพันนี้ต้องใช้อย่างไร การเอาไปเปิดห้องชั้นกลางจึงถูกปัดตกออกไป ม่านรูดราคาถูกที่เป็นตัวเลือกสุดท้ายที่เดือนคิดออกกลับเป็นสถานที่อันตรายของโอเมก้า เดิมด้อมๆมองๆอยู่สักพักสุดท้ายก็ต้องเดินคอตกกลับออกมาด้วยความคิดที่ว่า ไปนอนวัดก็แล้วกัน

ภากรตัดสินใจกลับจากอเมริกาก่อนกำหนดเพราะคนสนิทที่เขาแอบเลี้ยงไว้แจ้งปัญหาที่ท่านประธานทำงานหนักจนเส้นเลือดในสมองแตก เข้ารับการผ่าตัดด่วน แต่กลับถูกท่านรองประธานหรือคุณอาของเขาสั่งปิดข่าว เพื่อกันผลกระทบกับหุ่นบริษัท แม้แต่เขาที่เป็นลูกแท้ๆก็ยังไม่คิดจะบอก

สถานการณ์ในบ้านและบริษัทที่ร้อนระอุถูกรายงานถึงหนุ่มนอกอย่างละเอียด การกลับมาของเขาถูกปิดเป็นความลับ กระเป๋าเดินทางอะไรล้วนไม่จำเป็นต้องเก็บกลับมาเป็นภาระ มีแค่กระเป๋าเอกสารหนึ่งใบกับการเดินทางโดยรถสาธารณะอย่างเรียบง่ายเท่านั้นที่ภากรเลือก 

ในตอนนั้นเองที่รถเมล์ซึ่งชีวิตนี้ไม่เคยคิดจะนั่งขับผ่านร้านน้ำเต้าหู้ข้างทาง กลิ่นฟีโรโมนดอกคาโมมายที่กรุ่นกำจายออกมาในตอนที่รถหยุดติดไฟแดงทำให้ภากรต้องเหลียวหลัง 

กลิ่นหอมที่ติดตรึงและเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวในค่ำคืนที่นอนไม่หลับของนักธุรกิจ ชาคาโมมายที่เขาชอบ ตอนนี้กลายเป็นคนเดินได้หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก เดินคอตกหน้าแดงก่ำเหงื่อกาฬซึมเต็มกรอบหน้า

ภากรตัดสินใจกระโดดลงจากรถเมล์ทันที พร้อมทั้งคว้าแขนของชายหนุ่มคนนั้นไว้ กล่าวคำด้วยน้ำเสียงจริงจังและจริงใจ

"ไปกับฉัน"

---

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวโอเมก้าเวิร์สเรื่องแรกที่ลองเเต่งดู ผิดถูกประการใดติชมได้นะคะ ไม่ได้อิงตามหลักการเป๊ะๆของเวิร์สเนอะ อาจจะมีเพิ่มเสริมเติมแต่งบ้าง ฝากด้วยนะคะ

รบกวนแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพ ไม่ใช่ทางรบกวนออกไปเงียบๆนะคะ

ถ้าชอบฝากเพิ่มเข้าชั้นกดถูกใจให้หน่อยนะคะ เลิฟๆๆ