กรกรรณ

“กูเห็นนะไอ้กร” พยานบุคคลชื่อว่าเชิญขวัณผุดลุกขึ้นนั่ง

“ไอ้ขวัญ…มึงว่าอย่างกูจะสอยของสูงได้ไหมวะ?”​

…………………………………………………………………………….

“กร กรกรรณ! ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย ถ้าไม่นวดแล้วก็กลับห้องไปพักผ่อนไป” เรียกพลางตบบ่าคนเด็กกว่าเบา ๆ 

“ไม่เมาครับ นวดได้แน่นอน ยาอยู่ไหนครับ” 

หมับ!

“อยู่นี่นี่เอง หลอดใหญ่จังเลย” บีบเค้นอย่างสนุกมือ

“ซี๊ด!...ไอ้หนู ปล่อยก่อนเร็วมันไม่ใช่หลอดยา” 

...................................................................................................

*คำเตือนก่อนอ่าน*

ก่อนเข้าสู่เนื้อหาในโลกของนิยายเรื่องนี้ นักเขียนขอความร่วมมือนักอ่านที่น่ารักทุกท่านสละเวลาในการอ่านคำเตือนของนิยายก่อนก้าวขาเข้าสู่นิยายกันด้วยนะคะ ซึ่งนักเขียนขอกล่าวพาดหัวว่านิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับความรุนแรงเข้ามาเกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ ซึ่งอาจจะกระทบกระเทือนจิตใจของนักอ่านได้ การบรรจงเขียนทุกตัวอักษรจนเกิดเป็นนิยายเรื่องนี้นั้น ได้เกิดจากจินตนาการของนักเขียนเพียงผู้เดียว เป็นเพียงจินตนาการเพียงเท่านั้น ขอความกรุณานักอ่านที่น่ารักทุกท่านด้วยนะคะ หากเมื่อไหร่ที่รู้สึกว่าไม่โอเคไม่ว่าจะแง่มุมใดก็ตามขอความกรุณาอย่าฝืนอ่านเพื่อถนอมใจกันทุกฝ่ายนะคะ ใบพริกเพิ่งเข้าสู่วงการงานเขียนได้ไม่นานขอกำลังใจจากนักอ่านที่น่ารักทุกท่านด้วยนะคะ ขอความเมตตาไม่คอมเมนต์รุนแรงนะคะนักเขียนใจบางค่ะ และสุดท้ายนี้อยากจะกราบเบญจางคประดิษฐ์ให้กับกำลังใจจากนักอ่านทุก ๆ คนเลยค่ะ รักรีดเดอร์เด้อค่า (^-^)

ใบพริก