สัตยา นาคา อธิษฐาน

สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน เรื่องนี้เป็นผลงานที่สองของ เพชรวิฬาร์ แมวนักเขียน

นิยายเรื่องนี้ เป็นแบบ แฟนตาซี กึ่ง นิยายรัก ลึกลับ และมีคติสอดแทรก เพชรวิฬาร์จะทยอยลงให้อ่านฟรีจนจบหลังจากนั้นหนึ่งวันจะทำการติดเหรียญ และจะรีไรท์ ทำตอนพิเศษ เพื่อลง Ebook

เพชรวิฬาร์ขอขอบคุณทุกท่านมา ณ ที่นี้นะคะ

    ........................................................................................

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของนักเขียน ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคลใดทั้งสิ้น

ชื่อ บุคคล สถานที่ และเรื่องราวในนิยายเกิดจากจินตนาการของนักเขียน

หากมีข้อผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

เพชรวิฬาร์

...............................................................................................

ชัยอนันต์ นาครักษา (พีท) อายุยี่สิบห้าปีบริบูรณ์ ช่างภาพหนุ่มอิสระที่ประสบความสำเร็จและอนาคตไกล เขาอาศัยอยู่คนเดียวที่คอนโดหรูย่านหองหล่อ ซึ่งใช้เป็นที่พักตอนมาทำธุระที่กรุงเทพ โดยส่วนใหญ่แล้วเขาจะอยู่ที่เชียงราย เพราะได้เปิดแกลเลอรี่รูปภาพที่เชียงราย ใกล้กับแม่น้ำโขงเพราะสายน้ำนี้เป็นสิ่งเดียว ที่ทำให้เขารู้สึกว่าใกล้ชิดกับครอบครัว และคุณย่าที่อยู่หนองคาย

ชายหนุ่มไม่ได้กลับหนองคายบ้านคุณย่าเลยตั้งแต่อายุสิบสอง เนื่องจากการเผชิญกับงูใหญ่ที่บ้านคุณย่า

จริง ๆ แล้วมีก่อนหน้านี้ตอนที่เขาอายุเจ็ดขวบด้วย แต่หน้าแปลกที่เขาเองไม่สามารถจดจำรายละเอียดทั้งหมดได้ และคนในบ้านต่างไม่มีใครอยากพูดถึงเรื่องนี้อีก

จนกระทั่งเมื่อสามปีก่อน คุณย่าที่เริ่มชรามากแล้ว ประกอบกับน้องสาวของเขาโชติกา นาครักษา (แพม) เรียนจบปริญญาตรีพอดี จึงตัดสินใจย้ายไปหนองคายเพื่อดูแลกิจการโฮมสเตย์เล็ก ๆ ของคุณย่ารวมทั้งได้ดูแลคุณย่าด้วย แน่นอนว่าชัยอนันต์ไม่ได้รับอนุญาตให้เดินทางไปด้วย

คอนโดที่กรุงเทพจึงเป็นจุดรวมตัวเวลาที่ที่ครอบครัวมาจากหนองคาย แต่แล้วน้องสาวก็โทรมาบอกว่าคุณย่าป่วยหนักมาได้สักระยะแล้ว แต่ไม่มีใครบอกเขา เธอจึงแอบโทรมาหา เพราะกลัวว่าคุณย่าจะเป็นอะไรไปก่อน เขาจึงตัดสินใจกลับหนองคายโดยบอกกับน้องสาวว่าห้ามบอกคนที่บ้านเด็ดขาด

การเดินทาง ชัยอนันต์ได้พบกับพระรูปหนึ่ง และท่านได้กล่าวเตือนบางอย่างไว้

นอกจากนี้แล้วเพื่อนสนิทของเขากรณ์กรรณ เพชรอังกูล (กรณ์) ทายาทเจ้าของจิวเวอรี่ยักษ์ใหญ่ของเอเชีย ยังโทรมาขอร้องให้เขาถ่ายรูปเครื่องเพชรคอลเลคชั่นใหม่ “อัญมณีแห่งธารา” ซึ่งได้นางแบบสาวระดับแนวหน้าอย่าง เปมิกา อรชุน (มะปราง) มาเป็นนางแบบ และเธอจะให้เขาเป็นช่างภาพให้เท่านั้น ด้วยความที่รักเพื่อนจึงตอบตกลง แต่ทางกรณ์กรรณต้องลงมาที่หนองคายเอง เพราะเขายืนยันจะกลับไปเยี่ยมคุณย่าก่อน ซึ่งกรณ์กรรณ์ก็ตกลง

การเดินทางกลับมายังหนองคายของชัยอนันต์ กับ เปมิกานั้น เป็นสิ่งที่ผนินทรนาคราช และนาคนุชเทวี น้องสาวเฝ้ารอมาเกือบสองพันปี

ทั้งสองเป็นนาคตระกูลเอราปักถะ ถือกำเนิดแบบชลาพุชะ จากครรภ์มารดา ทั้งบิดา มารดา ก็เป็นนาคตระกูลสูงลำตัวสีเขียวมรกต หงอนสีทอง ดวงตาสีทับทิมสด และหลังจากบำเพ็ญบารมีตบะมายาวนาน ทำให้ผนินทรนาคราชมีทั้งหมดห้าเศียร มณีนาคาห้าดวง

ส่วนนาคนุชเทวีมีทั้งหมดสามเศียร มณีนาคาสามดวง

ย้อนไปเมื่อครั้งอดีตเมื่อสองพันปีก่อนสงครามที่ดุเดือดและเป็นสงครามครั้งสุดท้ายระหว่าง ครุฑกับนาค

ผนินทรนาคราชได้พบกับโภคินนาคราช ผู้ซึ่งอยู่ตระกูลฉัพยานุปุตตะ เป็นนาคตะกูลสีรุ้งงดงาม ถือกำเนิดแบบโอปะปาติกะ ซึ่งเป็นการกำเนิดแบบสูงที่สุดสร้างสมบุญบารมีมามาก

สงครามครั้งนั้นจบลงที่พวกครุฑจะต้องจับนาคกินเพื่อการประทังหิวเป็นอาหารเท่านั้น มิให้จับฆ่า รังแกเพื่อความสนุกสนาน

หลังจบสงครามพญานาคหนุ่มทั้งสองได้มาพบกับจันทราหญิงสาวชาวบ้านที่บังเอิญถูกงูจงอางกัด ผนินทรนาคราชช่วยเหลือไว้ และรักใคร่ตัวนางมาก ทุกอย่างราวจะจบด้วยดี เพราะหลังจากงานอภิเษกของผนินทรนาคราช เขา

ณ ตอนนั้น ที่มีมณีนาคาสามดวง จะนางกลืนกินเพ็งหนึ่งดวงนางก็จะเป็นนาคครองคู่กับเขาตลอดไป

ส่วนโภคินนาคราชก็จะสมรสกับนาคนุชเทวี แต่ก่อนวันอภิเษก โภคินนาคราชและจันทราถูกจับได้ว่าลักลอบพบกัน โภคินนาคราชจึงจะมาจันทราหนีไปที่แม่น้ำปิงเป็นลำน้ำที่เขาอาศัยอยู่ก่อนมาช่วยทำสงครามที่นี้

แต่ไม่ทัน ผนินทรนาคราชกับนาคนุชเทวี และบริวารมาพบเสียก่อน โภคินนาคราชขณะนั้นบุญบารมีสูงกว่าผนินทรนาคราชมากแต่ไม่สู้ตอบโต้ได้แต่หลบหลีก จนเมื่อผนินทรนาคราชพ่นพิษใส่จันทราได้เอาตัวมาขวางไว้ และร่างนางก็หายไปในอ้อมแขนผนินทรนาคราช

ส่วนโภคินนาคราชก็เสียใจมากเขาดูดพิษทั้งหมดที่ยังอยู่ในอากาศจนร่างกายรับไม่ไหว และได้จากไป ณ ชายฝั่งโขงนั้นเอง

การกลับมาของชัยอนันต์ และเปมิกา จะใช่โภคินนาคราชและจันทรากลับมาเกิดใหม่หรือไม่

พระหนุ่มที่เปี่ยมด้วยเมตตานั้นท่านเป็นใคร และสิ่งที่นาคราชทั้งสองคิดและโกรธแค้นมาตลอดสองพันปีจะใช่ความจริงทั้งหมดหรือเปล่า บุญบารมีที่สั่งสมมาจะช่วยทำลายโทสะ โมหะ หรือจะหมดลง และมอดไหม้ไปกับความแค้น